In een interview met Het Laatste Nieuws doet Vooruit-kopstuk Conner Rousseau een aantal opmerkelijke uitspraken. De meest in het oog springende: een federale Arizona-regering kan volgens hem enkel werken met Bart De Wever (N-VA) als premier.

In het nieuws: Als de andere partijen met Vooruit in een federale regering willen, dan moet De Wever premier worden, aldus Rousseau in het interview.

• “Zo’n federale regering (de Arizonacoalitie met N-VA, Vooruit, cd&v, Les Engagés en MR, red.) kan toch enkel werken als Bart De Wever premier wordt. Hij moet het eindelijk maar eens bewijzen. Wie gaat het anders doen? Ik zie niemand”, dat is de duidelijke boodschap van Conner Rousseau.
• Tegelijk lijkt hij cynisch: “Ik vrees dat De Wever nooit een federale regering gaat vormen en premier wordt voor de gemeenteraadsverkiezingen. Hij is te graag burgemeester van Antwerpen. En dan komt het hem extra goed uit dat hij de schuld voor die vertraging op de socialisten kan steken”.
• Zelfs met De Wever nog in beeld, staat Vooruit op de rem. Logisch, vindt Rousseau. “Het enige wat ik hoor is dat er een centrumrechtse regering komt. Maar waarom zou een centrumlinkse partij – die nota bene de verkiezingen gewonnen heeft met een verhaal rond koopkracht en investeringen in de gezondheidszorg – zich daar zomaar aan verbinden?”.
• Daarbij herhaalt Rousseau wat hij donderdag al zei, door nu al een centrumrechts etiket op de regering-in-wording te kleven, “duw je Vooruit gewoon verder weg”.
• “Van alle 5 partijen is het voor Vooruit het moeilijkst om in deze regering te stappen omdat we ons moeten los schuren van onze natuurlijke partner, de PS”, vervolgt hij. Door het slechte verkiezingsresultaat van de PS verklaarde voorzitter Paul Magnette (PS) om federaal voor de oppositie te kiezen. Volgens Rousseau wil Vooruit “een sociaal bloedbad voorkomen”, en kunnen de socialisten beten voor hun punten strijden met de PS erbij.
• Al is die samenwerking geen must. “Het is een mes dat langs twee kanten snijdt”, klinkt het. “Andere hervormingen gaan misschien makkelijker zonder PS”.

“Dubbele prijs betalen”

De details: Dezelfde strijdpunten komen weer bovendrijven.

• Het strijden voor een bepaald beleid noemt Rousseau “politieke wiskunde”. Juist omdat de PS niet mee aan boord is, zullen de andere partijen “een dubbele prijs moeten betalen”. Vooruit wil zijn goede score bij de verkiezingen verzilveren door in te zetten op koopkracht en gezondheidszorg.
• Dan gaat het vooral over een belasting voor de grote vermogens. De informateursnota van De Wever blijft daar nogal vaag over. “Belastingen moeten rechtvaardiger”, staat er te lezen. Rousseau wil dus concretere garanties van De Wever voordat Vooruit de formatiegesprekken wil aanvangen.
• Wat de gezondheidszorg betreft, zijn er ook nog geen harde garanties van De Wever. Vooruit staat daar wel niet alleen: ook cd&v en Les Engagés vragen om meer investeringen, onder andere door een verhoging van de groeinorm. N-VA denkt aan besparen om de ontspoorde begroting op orde te krijgen en wil de groeinorm juist inperken.
• De boodschap van Rousseau in het interview is dus rechtstreeks gericht aan De Wever: hij moet zijn kop uitsteken en persoonlijk laten zien dat hij toegevingen kan doen.

Zachte dwang van de koning

Om te volgen: Wat nu met de verdere onderhandelingen?

• Tussen de lijnen door valt het alternatief te lezen. Als De Wever terug naar Antwerpen trekt, dan lijkt het kleine beetje vertrouwen dat er nu is, helemaal zoek. En dan komen er, zoals Rousseau zegt, allicht vertragingen. Eventueel kan er dan zelfs toch nog naar de PS gekeken worden.
• Het is ook de reden waarom koning Filip toch maar De Wever benoemde tot preformateur. Het paleis geeft daarmee aan dat er geen tijd te verliezen valt, dat De Wever effectief aan de slag moet als leider van de onderhandelingen en als toekomstig premier. ‘Vluchten’ naar Antwerpen kan haast niet meer voor De Wever, het is nu of nooit. De Wever als formateur kon nog niet voor Vooruit, maar met een preformateur is er wel alweer een stap gezet richting Arizona.
• En doordat Vooruit stevig op zijn strepen blijft staan, zal De Wever haast gedwongen worden om in te binden op bepaalde punten en zijn nota’s concreter in te vullen met een aantal linksere punten. Het alternatief is een impasse.