Uitgerekend deze week strandde de Congocommissie in de Kamer, zonder een akkoord over de 128 aanbevelingen: een pijnlijke zaak voor Vivaldi, en zeker voor voorzitter Wouter De Vriendt (Groen). Dat die daarbij uithaalde naar het Paleis, en openlijk stelde dat zij de besluitvorming hadden beïnvloed, leverde een berg reacties op. Zelfs tot op het Paleis zou men naar verluidt bijzonder onaangenaam verrast zijn, over die oprisping.

In het nieuws: “Het klopt gewoon helemaal niet. De Vriendt is zelf op audiëntie geweest bij de koning, hij zou beter moeten weten”, zo zegt een betrokkene.

• “De boodschap die wij kregen, in gesprek met het Paleis, was dat men helemaal geen probleem had met excuses van de Kamer. Alleen wilde men liever vermijden dat de koning na zijn reis in het voorjaar opnieuw naar Kinshasa zou moeten, maar dan om in de plaats van ‘sorry’ te zeggen, nog eens excuses aan te bieden. Dat is het enige”, zo stelt een partijvoorzitter.
• Een these die MR-voorzitter Bouchez alvast bevestigde, gisteren bij Terzake. “Op geen enkel moment werd onze positie bepaald door het Paleis. Er is geen interventie geweest. De Vriendt bewijst dat hij niet op zijn plaats zit als voorzitter van een commissie.”
• Die zware sneer naar de Groen-fractieleider is opvallend, want ze wordt binnen de coalitie ook gedeeld door de socialisten: “Als commissievoorzitter heeft hij op eigen houtje een persconferentie gegeven om het eindrapport al voor te stellen, zonder dat er een akkoord daarover was. Dan kan je niet verwachten dat plots iedereen je daarna volgt”, zo is te horen in de Kamer.

De defensie: Maar er zijn ook bronnen die De Vriendt wél verdedigen.

• “Want het was wel heel duidelijk dat de partijvoorzitters zich komen moeien zijn. In de Kamer had cd&v met Jan Briers een Kamerlid dat wel heel fel meeging in de voorstellen. Het was ook zijn idee om met een herstelfonds te komen van 100 miljoen euro per jaar, gedurende 20 tot 30 jaar. Dat heeft hij onder druk van zijn eigen voorzitter Sammy Mahdi (cd&v) moeten terugtrekken. Die heeft dan op het allerlaatst ook z’n veto gesteld: plots was van excuses “geen sprake meer”, hoewel zijn eigen Parlementslid Briers het tegenovergestelde zei in de commissie”, zo licht een betrokkene toe.
• Die plots andere positie van cd&v deed volgens de insider de zaak definitief kantelen: want de MR twijfelde al langer, en kreeg van Mahdi ook het signaal dat er geen excuses zouden komen. Open Vld kon het daarop moeilijk nog maken om dan als enige op rechts dan wél voor excuses te zijn, als MR en cd&v zouden tegenstemmen.
• De Vriendt zelf blijft bij z’n versie, die hij gisteren nog eens aan de VRT gaf: “Op 13 oktober is de MR akkoord gegaan met excuses. In het Parlement hebben ze toen zelfs actief aan de tekst meegewerkt. Enkele dagen later werd dit plots opgeblazen en werd er een veto gesteld. Als voorzitter heb ik constant compromissen gezocht. Excuses zijn een belangrijke symbolische herstelmaatregel, dat is mijn absolute overtuiging. Toch heb ik als voorzitter voorstellen geformuleerd zónder excuses, net om het kind niet met het badwater weg te gooien.”

Wat er ook van zij: de Congocommissie is zo verworden tot een nieuwe pijnlijke bladzijde in de compleet vertroebelde samenwerking tussen liberalen en groenen, binnen Vivaldi, waar cd&v dan bijkomend een opvallende bijrol in speelde. Het is duidelijk dat het de onderlinge sfeer in de meerderheid er niet op doet verbeteren.