Chris Hughes, een van de vijf stichters van het sociale netwerk Facebook, heeft de voorbije weken in Washington verschillende regelgevers ontmoet en hen uitgelegd waarom en hoe het bedrijf moet worden opgesplitst.

Chris Hughes stond in 2004, samen met Eduardo Saverin, Andrew McCollum, Dustin Moskovitz en huidig CEO Mark Zuckerberg aan de wieg van Facebook. In 2007 verliet hij het bedrijf om zich aan te sluiten bij de presidentscampagne van Barack Obama. Daarna was hij ook een tijd meerderheidsaandeelhouder van het magazine The New Republic, dat hij in 2016 verkocht.

Begin mei van dit jaar had Hughes nog een opiniestuk geschreven voor de New York Times.

“De regering moet Mark (Zuckerberg) op zijn verantwoordelijkheid wijzen. Te lang hebben regelgevers opgekeken naar de explosieve groei van Facebook. En hebben ze naast hun verantwoordelijkheid gekeken om Amerikanen te beschermen en markten concurrentieel te houden .[…] Wij Amerikanen hebben er een traditie van gemaakt om monopolies op te splitsen. Ongeacht de goede bedoelingen die de leiders van deze bedrijven ongetwijfeld hebben. Marks macht is ongezien on-Amerikaans. Het is tijd om Facebook op te splitsen,” schreef Hughes toen.

‘Een reeks defensieve overnames’ om dominantie te bestendigen

Sinds dan heeft Hughes niet stilgezeten en hij werpt zich nu op als de leider van de anti-Facebookbeweging. De voorbije weken heeft hij twee academici, die specialiseren in alles wat rond concurrentievervalsing draait, vergezeld bij samenkomsten met leden van de Federal Trade Commission, het Ministerie van Justitie en de openbaar-aanklager van de staat. De drie hebben daar uit de doeken gedaan hoe Facebook naar hun mening het mededingingsrecht heeft overtreden. Volgens het trio heeft het sociale netwerk ‘een reeks defensieve overnames’ gedaan. Die moesten de dominante positie van Facebook in de markt voor sociale netwerken beschermen.

Chris Hughes: van anti-Facebookactivist naar anti-Facebookstrateeg.

Volgens de Washington Post neemt Hughes nu overal een powerpointpresentatie met 39 slides mee, waarin punt per punt wordt uitgelegd dat er wel degelijk een gerechtelijke casus bestaat om het bedrijf op te breken. Hughes manifesteert zich dus niet langer als een anti-Facebookactivist, maar als een anti-Facebookstrateeg.

Maar de vraag die zijn houding oproept is waarom Hughes nu al zijn energie steekt in het ondermijnen van een bedrijf dat hij heeft helpen oprichten. Is het zijn ogenschijnlijk marginale rol in de creatie van het sociale netwerk? Of heeft Hughes politieke ambities? Mikt hij op een rol in de campagne van Elizabeth Warren, de kandidate voor de Democratische presidentsnominatie? Zij heeft van de opsplitsing van ‘Big Tech’ een campagnebelofte gemaakt. Of streeft hij een rol in de wetgevende macht na?

De Washington Post omschrijft Hughes als ‘een voormalig executive die ervan overtuigd is dat wat hij heeft opgericht nu de maatschappij schaadt’. Maar de toekomst zal uitwijzen of er niet meer achter zit.