China neemt maatregelen om economische groei boost te geven, maar kan het land zich dat wel veroorloven?

De Chinese regering heeft eindelijk een reeks maatregelen genomen om het futloze economische herstel nieuw leven in te blazen. De vraag is hoeveel speelruimte Beijing echt heeft.

In het nieuws: China wordt geconfronteerd met deflatie.

Het langverwachte economische herstel in China blijft momenteel uit. De industriële activiteit daalde in juli voor de vierde maand op rij. Ook de diensten- en bouwsector staan onder druk.
De werkloosheidsgraad onder jongeren tussen 16 en 24 jaar bereikte in juni een recordhoogte van 21,4 procent. Zhang Dandan, hoofddocent economie aan de Universiteit van Peking, waarschuwt in een opiniestuk in het Chinese tijdschrift Cai Xin, dat het werkloosheidscijfer wel eens twee keer zo hoog kan zijn.
Woensdag wordt het Chinese inflatierapport voor juli gepubliceerd. Kans is groot dat er sprake zal zijn van deflatie. Economen bevraagd door het persagentschap Bloomberg verwachten dat de prijzen in juli met 0,5 procent gedaald zullen zijn.

Het antwoord: Door de teleurstellende economische resultaten gooit China het nu over een andere boeg.

Beijing heeft eindelijk beslist om de koe bij de horens te vatten. Tenminste, dat is de bedoeling. Eind juli zette het Politbureau één voor één de sectoren op een rij die het moeilijk hebben en de beleidsreacties die nodig zijn.
- Er werd met name gesproken over het aantrekken van meer particulier kapitaal, het stimuleren van private ondernemingen en het ondersteunen van de consumptie van huishoudens.

De essentie: Heeft China echt de middelen om de economie te ondersteunen?

Dat is de vraag die CNN Business maandag stelde. Maar de Amerikaanse nieuwssite, die een aantal economen interviewde, is sceptisch. 2023 is niet 2008. Toen pakten de leiders van China uit met een plan van 4 biljoen yuan (586 miljard dollar) om de gevolgen van de wereldwijde financiële crisis te in te perken. Het was een echt succes, met een bbp-groei van 9 procent in het tweede kwartaal van 2009. Vergeet niet dat dit de tijd was waarin iedereen dacht dat China de Verenigde Staten zou inhalen als ’s werelds grootste economische macht.
Die ingreep heeft China weliswaar opgezadeld met immense schulden. In 2012 zwoeren de Chinese leiders dat ze dat nooit meer zouden doen. De kosten waren te hoog.
Analisten schatten dat de uitstaande staatsschuld van China vorig jaar meer dan 123.000 miljard yuan (18.000 miljard dollar) bedroeg. China kan zich een dergelijk stimulusbeleid niet langer veroorloven.
- “Het lijkt onwaarschijnlijk dat Chinese beleidsmakers vergaande monetaire of fiscale stimulusmaatregelen zullen, waarschijnlijk uit angst dat de schuldenberg alleen maar zou groeien”, aldus Craig Singleton, senior fellow bij de Foundation for Defense of Democracies.
- “Er is geen [fiscale stimulans] aangekondigd, wat erop lijkt te wijzen dat de Chinese beleidsmakers nog steeds op hun hoede zijn voor een te snelle stijging van de staatsschuld”, bevestigt Garcia-Herrero, hoofdeconoom bij investeringsbank Natixis.
- “We kunnen hooguit magere, hoofdzakelijk op de aanbodzijde gerichte maatregelen verwachten, die onder andere bedoeld zijn om meer privékapitaal aan te trekken en het bezit van elektrische voertuigen te stimuleren,” voegt Singleton eraan toe.
Huishoudens hebben nog steeds last van de vastgoedcrisis. Bedrijven worden geconfronteerd met een zeer teleurstellende binnenlandse vraag en een nogal zwakke buitenlandse vraag. “De grote zorg is of de beleidsinstrumenten die beleidsmakers tot hun beschikking hebben veel gewicht in de schaal zullen leggen bij hun pogingen om deflatie te voorkomen”, vroeg Eswar Prasad zich vorige week af in de Wall Street Journal.
De negatieve spiraal is niet ver weg: geconfronteerd met slechte economische vooruitzichten zullen huishoudens en bedrijven liever hun schulden aflossen dan uitgeven of investeren.