Exit Charles Michel. Vrijdag al gooide hij de handdoek in de ring. Hij is geen lijsttrekker meer voor de Europese verkiezingen, voor de MR.

• Michel doet zijn mandaat als voorzitter van de Europese Raad dan toch uit, tot eind dit jaar. Geen gehannes met Viktor Orbán, de Hongaarse premier, als potentiële leider van die Raad dus. Dat dreigde, door de vroegtijdige exit van Michel.
• De schade is ondertussen wel navenant. Want Michel moest bakken kritiek slikken, omdat hij voortijdig zijn job “in de steek liet”, iets wat een gevaarlijk precedent schiep op zijn functie, zo vonden ook de staatshoofden en regeringsleiders. 
• Diplomaten waren dan weer niet te spreken over de motivatie van Michel: hij zou met zijn lijsttrekkerschap mikken op een carrière in de volgende legislatuur in de Commissie, waar hij opnieuw een topjob beoogde, zo begon een felle fluistercampagne. “Alles voor de eigen post”, was de mantra daarbij. Dat de druk zo hoog werd, hypothekeerde finaal ook zijn toekomstige carrière-opties: wie zou straks dan nog Michel willen opvissen?
• En zo besliste Michel dus toch afstand te doen van het lijsttrekkerschap, en netjes te blijven zitten tot het einde van de rit. In een lange mededeling bewierookte hij eerst uitgebreid zijn prestaties, om dan in de finale paragrafen toch tot de essentie te komen: “Mijn keuze heeft intense media-aandacht en speculatie gevoed. Ik had dat voorzien, vanwege de gedurfde aard van mijn beslissing. Dit heeft echter tot extreme reacties geleid, niet binnen, maar buiten de Europese Raad. Maar dit mag echter niet afleiden van de missie of het werk. En daarom, om die focus op de missie te houden, zal ik geen kandidaat zijn.”
• Binnen de MR is te horen dat het “te veel wordt, soms”, en dat “Charles ook maar een mens is”. In zijn afscheidsbrief verwijst Michel ook “naar de mensen dicht om mij”, die het allemaal te veel vonden worden.
• In La Meuse gaat men vandaag een stapje verder, vanuit de coulissen van de MR. Daar spreekt men van een afrekening, waarbij hij maar een heel kil onthaal kreeg, intern, op zijn zoveelste lijsttrekkerschap. Er was nauwelijks applaus in de zalen waar hij kwam, bij de MR, men vond het een nieuwe daad van zelfbediening. Een oud-minister stelt in de krant zelfs “dat hij zin had om op Elio Di Rupo (PS) te stemmen voor de Europese verkiezingen”.
• Feit is dat met zijn beslissing, Charles Michel de oude wonden tussen zijn clan en die van Didier Reynders (MR) weer opende, door die laatste opzij te zetten als mogelijke lijsttrekker. En dus spaarden de loyalisten van Reynders Michel ook niet.
• De kans bestaat dat Bouchez, die altijd close is gebleven met Michel, nu toch opnieuw bij uitgerekend die Didier Reynders uitkomt. Veel andere echte boegbeelden hebben ze niet, of het moet oud-voorzitter en huidige Europees Parlementslid Olivier Chastel (MR) zijn. Maar dat is nu ook niet een bepaald wervend figuur.