In het westelijke deel van de Hudsonbaai, op het zuidelijke punt van het Canadese noordpoolgebied, leefden vorig jaar nog amper 618 ijsberen. Dat vertegenwoordigde een inkrimping met 27 procent in een tijdsbestek van nauwelijks vijf jaar. Dat staat in een rapport van de Canadese regering.
Canadese populatie ijsberen krimpt zienderogen in
Waarom is dit belangrijk?
Het noordpoolgebied warmt nu sneller op dan de rest van de wereld. Het pakijs waarvan de beren afhankelijk zijn voor de jacht op zeehonden, wordt later gevormd en begint ook elk jaar weer eerder te smelten. Volgens wetenschappers dreigt de periode met ijs in het gebied tegen het midden van deze eeuw volgens wetenschappers zo kort zijn geworden, dat de ijsberen het gevaar lopen de hongerdood te sterven.Klimaatverandering: “Er moet worden vastgesteld dat de ijsberen snel uit de Hudsonbaai verdwijnen”, benadrukt het rapport.
- “Vooral volwassen vrouwelijke beren en jongen worden getroffen. De klimaatverandering kan in die achteruitgang een factor zijn.”
- “De waargenomen inkrimping van de populatie komt overeen met voorspellingen die al geruime tijd geleden werden gelanceerd en waarbij gewaarschuwd werd voor de demografische effecten van de klimaatverandering op de ijsberen.”
Alarmerende afname: Het leefgebied van de beren met pakijs verdwijnt in een alarmerend tempo. Het hoge noorden warmt immers tot vier keer sneller op dan de rest van de wereld.
- Het pakijs is minder dik geworden en breekt eerder in de lente af en bevriest later in de herfst. De beren zijn afhankelijk van het ijs om op zeehonden te jagen, zich te verplaatsen en zich voort te planten.
- Volgens het Amerikaanse National Snow and Ice Data Center is het pakijs in de Hudson Bay tijdens de zomerperiode sinds de jaren tachtig met bijna 50 procent afgenomen.
- Tegelijkertijd waarschuwt het rapport dat er geen automatisch verband mag worden gelegd tussen de inkrimping van de populatie ijsberen en het verlies aan pakijs.
- Gedurende vier van de voorbije vijf jaar konden immers goede ijsomstandigheden worden vastgesteld.
- Het rapport suggereert dat ook veranderingen in de lokale populatie zeehonden een factor van belang zouden kunnen zijn.
- Daarnaast wordt tevens gewezen op de mogelijke impact van de migraties van de ijsberen naar naburige regio’s.
Toerisme: De ijsberen – de grootste levende vleesetende landdieren – trekken elke herfst op hun terugkeer naar het pakijs langs de westelijke kust van de Hudsonbaai in de Canadese provincie Manitoba.
- De migratie van de dieren levert onder meer de stad Churchill in Manitoba jaarlijks miljoenen dollar uit het toerisme op.
- Churchill wordt de hoofdstad van de ijsberen genoemd.
- De inwoners van de auto hebben de gewoonte de deuren van hun auto’s niet op slot te doen. Op die manier kunnen mensen een veilig onderkomen opzoeken wanneer ze een rondtrekkende beer tegenkomen.
- De ijsbeer is het meest bestudeerde dier de wereld.
- In de jaren tachtig van de voorbije eeuw konden aan de westelijke oevers van de Hudsonbaai nog ongeveer 1.200 ijsberen worden aangetroffen.
