Key takeaways
- Een enkele storing in het elektrische onderstation van Heathrow Airport veroorzaakte wijdverspreide verstoringen in het wereldwijde luchtvaartnetwerk.
- Het incident maakt duidelijk dat redundantie, coördinatie en operationele veerkracht binnen de luchtvaartindustrie en de nationale kritieke infrastructuur zeer kwetsbaar zijn.
- Organisaties moeten prioriteit geven aan redundantie in kritieke infrastructuur, operationele kwetsbaarheden elimineren en samenwerking over interne grenzen heen bevorderen.
De recente brand in een elektrisch onderstation in de buurt van Heathrow Airport, Europa’s drukste hub, leidde tot wijdverspreide verstoringen in het wereldwijde luchtvaartnetwerk. Meer dan 1.300 vluchten werden geannuleerd of omgeleid, waardoor duizenden passagiers vast kwamen te zitten en meer dan 4.900 huizen zonder stroom kwamen te zitten. Het onderzoek naar de oorzaak van de brand loopt nog, maar de gevolgen van het incident zijn aanzienlijk en onderstrepen de kritieke zwakheden in het systeem, volgens een rapport van The Business Continuity Institute (BCI).
De gebeurtenis in Heathrow benadrukt een zorgwekkend gebrek aan redundantie, coördinatie en operationele veerkracht in de luchtvaartindustrie en de nationale kritieke infrastructuur in het Verenigd Koninkrijk. Ondanks aanzienlijke investeringen in infrastructuur en planning gedurende tientallen jaren, zorgde één enkel defect – het onderstation – ervoor dat alle activiteiten op deze cruciale plek lamgelegd werden. Het idee dat een dergelijke gebeurtenis “ongezien” is, mag geen excuus zijn om de noodzaak van paraatheid te negeren. In plaats daarvan onthult het een serieuze gap in de continuïteitsplanning en gecoördineerde responsstrategieën.
Verbeteringen nodig
Het incident wijst op verschillende belangrijke zaken die verbeterd moeten worden. De afhankelijkheid van Heathrow van een beperkte back-up voor kritieke stroominfrastructuur ter ondersteuning van de dagelijkse activiteiten van meer dan 200.000 passagiers is alarmerend. Het gebrek aan regionale coördinatie tijdens de crisis, waarbij vluchten wereldwijd werden omgeleid, legt het ontbreken van effectieve back-up- en continuïteitsplannen verder bloot.
Kortom, de gebeurtenis roept belangrijke vragen op over bedrijfscontinuïteitsplanning bij verschillende belanghebbenden – luchtvaartmaatschappijen, luchthavens, luchtverkeersleiding en regelgevende instanties. Hoewel elke entiteit waarschijnlijk zijn eigen bedrijfscontinuïteitsplan heeft, hangt de effectiviteit van deze plannen af van hun onderlinge afstemming, het samen repeteren en het delen van informatie.
Continuïteitsplanning en effectieve communicatie
Deze gebeurtenis herinnert business continuity managers eraan dat ze opnieuw moeten evalueren hoe organisaties plannen, communiceren en coördineren binnen complexe, onderling verbonden systemen. Het benadrukt ook de behoefte aan een alomvattende nationale infrastructuurstrategie en goed onderbouwde continuïteitsplanning in het VK. Organisaties moeten prioriteit geven aan redundantie in kritieke infrastructuur, operationele kwetsbaarheden elimineren en samenwerking over interne grenzen heen bevorderen.
De focus moet verschuiven naar operationele continuïteit, die niet alleen herstel omvat, maar ook begrip en planning voor de potentiële impact van storingen op klanten en de bredere markt. Het is van cruciaal belang om teams samen te stellen die zich snel kunnen aanpassen en snel kunnen reageren, zodat ze effectief door crises kunnen navigeren, net zoals de snelle reddingsvluchten van Ryanair.
Duidelijke en empathische communicatie, snel geleverd via meerdere kanalen – ook via sociale media – is essentieel tijdens crises. Organisaties moeten proactieve, eerlijke, snelle en klantgerichte berichten versturen om de situatie transparant aan te pakken en de nodige flexibiliteit aan de dag te leggen.
Pijnlijke leerschool
In elk geval was deze gebeurtenis een gelegenheid om uit te leren. De moraal van het verhaal: organisaties moeten hun plannen bekijken, herzien, nogmaals herzien, allerhande risico’s inschatten en op regelmatige basis diverse situaties, problematieken en onderlinge afhankelijkheden simuleren om de continuïteit van hun werking te garanderen in noodsituaties. In een tijdperk dat gekenmerkt wordt door toenemende complexiteit en onderling verbonden risico’s, moeten continuïteit en flexibiliteit een collectieve inspanning zijn om risico’s zo veel mogelijk te beperken en goed voorbereid te zijn in geval van nood.
Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!
