Bouchez danst op graf voorstellen partijfinanciering en daagt niet toevallig groenen uit: hij droomt van coalitie zonder hen, mét N-VA en verder alles zoals het was

Na drie en een half jaar Vivaldi maakt Georges-Louis Bouchez (MR) op een koude manier zijn Vlaamse coalitiepartners nog eens publiekelijk af. In een onwaarschijnlijk interview met Villa Politica kwam hij uitleggen waarom hij het terugdraaien van de royale partijfinanciering (nochtans een belofte in het regeerakkoord) gewoon botweg weigert. Een wisselmeerderheid? “Dan wordt het carnaval”, zo dreigde hij verder. Maar vooral: een botte analyse over zijn Vlaamse coalitiepartners in Vivaldi en hun verzuchtingen over de partijfinanciering. “Ze focussen zich op een paar kleine fiscale niches en hun tijd verdoen in details, in plaats van de grote hervormingen te doen”, zo wimpelde hij het af. Tekenend voor de zelfverklaarde Belgicist, die andermaal geen enkel oog heeft voor de verzuchtingen en noden van zijn Vlaamse coalitiepartners. De logica achter de schermen speelt mee: Bouchez rekent al luidop op een nieuwe federale coalitie, waar hij afscheid kan nemen van de groenen, en een klassieke tripartite plus N-VA wil vormen. Het premierschap ziet hij naar Sammy Mahdi (cd&v) gaan. Het lijkt voorlopig pure fantasie.

Met bijdragen van Corneel Vanfleteren en Niels Saelens.

In het nieuws: Bouchez verbiedt een wisselmeerderheid over de partijfinanciering.

De details: Het dreigement van Kristof Calvo (Groen) dat die partijfinanciering “nu een vrij dossier is in de Kamer”, krijgt een felle repliek. “Dan wordt het carnaval”. Achter de schermen ziet de MR de groenen al verdwijnen uit de coalitie.

“We zetten de hervorming van het systeem van partijfinanciering verder, zoals beslist door de Kamer, onder andere door een versterking van de transparantie op en de controle over de inkomsten en uitgaven.” Onder het luik ‘Democratische vernieuwing’ staat dat wel degelijk in het regeerakkoord dat Vivaldi in 2020 sloot.
Dat daarbij de partijdotaties, vandaag goed voor 78 miljoen euro in totaal, omlaag moeten, staat niet zo expliciet vermeld. Maar in zowat elke discussie komt het ondertussen terug: het huidige systeem maakt partijen veel te rijk, waardoor ze finaal in vastgoed gaan beleggen of miljoenen aan advertentiecampagnes gaan spenderen.
Wat de regering zelf vooral besliste: het was en is aan de Kamer om dit te regelen, onder Kamerleden. Dat herhaalde Open Vld-vicepremier Paul Van Tigchelt gisteren nog eens als regeringsstandpunt, in de Kamer.
Daar trokken de leden van de Commissie Grondwet de zaak naar zich. Parallel maakte het burgerpanel We Need to Talk er werk van. Tegelijk verschenen er al tal van opiniestukken, en sprak zowat elke opinion leader zich uit om het systeem te hervormen: de druk om ‘iets’ te doen steeg systematisch aan Vlaamse kant, zeker met de kritiek van de extreme partijen PVDA en Vlaams Belang, dat “de politiek veel te veel zichzelf bedient”.
Aan Vlaamse kant is tegelijk de consensus ook groot: er is geen enkele van de zeven partijen ten noorden van de taalgrens tegen een vermindering van de dotaties. Waar ze wel over verschillen van mening zijn de modaliteiten:
- Een aantal partijen binnen Vivaldi wilde aftoppen voor de grotere partijen, (wat in het nadeel van de oppositie van N-VA en Vlaams Belang zou zijn).
- Een aantal partijen wilde social media-uitgaven aan banden leggen (wat opnieuw in het nadeel van de oppositie zou zijn, inclusief PVDA, die daar het meeste aan uitgeven).
- Ook voorstellen om gewoon lineair te besparen en bijvoorbeeld niet te indexeren, zoals in het Vlaams Parlement gebeurde, lagen op tafel.
In de commissie Grondwet werd gewerkt aan verschillende pistes en voorstellen. Maar wat er vooral al weken duidelijk was: PS en MR waren heel weinig bereid om te bewegen. In Franstalig België ligt men gewoon veel minder wakker van het thema, en is er geen druk van de extremen.
“Komt daarbij dat de bezieler van dit thema, Kamerlid Calvo, telkens eerst naar de pers liep, om aan te kondigen wat hij zou gaan doen, voor met de collegae in de Commissie te praten. Zo maak je het jezelf moeilijk”, zegt een ervaren Kamerlid van de commissie Grondwet.
Tegelijk zette Calvo als believer van Vivaldi wel al zijn hoop op het vinden van een consensus binnen die meerderheid. Deze week dinsdag bleek dat PS en MR wel bereid waren één en ander te doen: buitenlandse financiering zou verboden worden, legaten zouden beperkt worden voor partijen.
“Maar het was te nemen of te laten voor Calvo en de groenen, plus Vooruit: alles of niets. Welja, dan werd het niets”, zo is bij de liberalen te horen.
Erger werd het bovendien woensdag toen Calvo dan een ‘werkgroep’ voorstelde, om toch er nog uit te raken. Maar hij wilde daarop wél de oppositie ook uitnodigen: PVDA en Vlaams Belang staken gretig hun hand op om mee te doen. Dat bracht Groen in aanvaring met de PS, “we gaan het cordon toch niet doorbreken?”
Finaal werd het tegelijk toch voor iedereen duidelijk: ondanks de wat moeilijke houding van Calvo, zijn het PS en MR die niet bewegen. De publieke dreiging van het groene Kamerlid, “om het dossier nu als ‘vrij’ te beschouwen”, en een wisselmeerderheid te zoeken, kreeg gisterenmiddag op Villa Politica een keihard antwoord.

De essentie: Het dossier is tekenend van hoe Bouchez omgaat met z’n Vivaldi-partners aan Vlaamse kant. Rücksichtslos.

Bouchez kwam zelf naar de camera’s van de Vlaamse openbare omroep gemarcheerd, en gaf daar in het Frans (Nederlands lukt nog steeds niet) Calvo lik op stuk. “Er is geen enkele mogelijkheid op een wisselmeerderheid. Wij hebben dat ook niet gedaan over het nucleaire. Ofwel gaan we daar nu mee beginnen, en dan wordt het carnaval, of men blijft koelbloedig en houdt zich aan de meerderheid.”
En daarbij deelde hij een oplawaai uit aan zijn vier Vlaamse coalitiepartners, die dit allen publiekelijk bepleiten: “Dit is pure symboolpolitiek, maar blijkbaar hecht men aan die kleine zaken zo’n groot belang. En dat is echt hét probleem van de Vlaamse partijen: zich telkens op een paar kleine fiscale niches focussen, en hun tijd verdoen door kleine details aan te vallen, om te vermijden dat ze de grote hervormingen moeten doen.”
Dat laatste klonk wel heel cynisch, komende van de man die finaal eigenhandig de fiscale hervorming als grote Vivaldi-werf tegenhield.
Maar Bouchez aarzelde niet om alles op een hoopje te gooien: “Als we naar partijfinanciering willen kijken, moeten we ook naar de financiering van de vakbonden en de mutualiteiten kijken. Zij beïnvloeden het politieke debat. In mijn streek verdelen de mutualiteiten brochures met dezelfde kleuren als de PS, dezelfde infografieken. En zij zouden dan op sociale media mogen adverteren en wij niet?”
En hij gooide zelfs de openbare oproep mee in de discussie: “Alles wat de politieke partijen samen krijgen, is één derde van wat de RTBF ontvangt. Natuurlijk is dat gelinkt: zij krijgen dat om het publieke debat te organiseren. Maar wij, de partijen, zijn dat politieke debat. Ik wil niet dat we enkel nog stemmen van links moeten horen, omdat onze partij van rechts geen geld meer krijgt.”
Het tekent Bouchez, die als zelfverklaard ‘Belgicist’ tegelijk zowat nul empathie toont voor de context waarin zijn vier Vlaamse coalitiepartners moeten opereren. Dat een nieuwe winst van Vlaams Belang en PVDA finaal de hele Belgische constructie zou kunnen bedreigen? Het zal hem worst wezen.
Integendeel. Koele mathematische afwegingen spelen altijd bij de man uit Bergen: toen de Open Vld systematisch begon te zakken in de peilingen, onder meer niet geholpen door aanvallen op rechts in de eigen flank, van Bouchez, maakte de MR-voorzitter daarover al cynische analyses. “Hoe kleiner ze worden, hoe meer men ons van de MR nodig zal hebben om zetels te leveren.” Met andere woorden: als zelfs Open Vld nooit cadeaus kreeg, zouden Groen en Calvo die dan wel moeten verwachten?

The Big Picture: Bouchez heeft het al lang en breed uitgelegd, hoe hij de tekening ziet straks. En daarin passen de groenen niet.

Dat Bouchez niet meteen de gave van de discretie heeft, is wel bekend. Deze week nog maakte hij via wat informele contacten met de pers duidelijk hoe hij de coalitievorming ziet aflopen federaal, na de verkiezingen.
Daarbij ziet hij onder het mom van een soort ‘economische noodregering’ een coalitie ontstaan van de drie klassieke politieke families, liberalen, socialisten en christendemocraten, aangevuld met toch weer de N-VA. Iets anders zal niet mogelijk zijn, volgens Bouchez.
Van een communautair luik is niet veel sprake, er zal volgens Bouchez eerder een beweging komen “om de extremen net te isoleren”, en dus zowel PVDA als Vlaams Belang in oppositie te houden. Bij de MR houdt men absoluut geen rekening met een scenario waarin Tom Van Grieken (Vlaams Belang) ook maar zou voorkomen.
Het premierschap, opvallend genoeg, ziet Bouchez in handen vallen van Sammy Mahdi (cd&v), die dan “in het midden van de coalitie zit” en “perfect tweetalig is”, plus het verhaal van een “nieuwe Belg” kan vertellen, net als Elio Di Rupo destijds.
De vraag of dat laatste element geen perfide onderdeel van de strategie van Bouchez is, om nu al die naam als premier te lekken, dient gesteld. Vroegtijdig zoiets laten circuleren kan dodelijk zijn. Zeker omdat Mahdi nu niet bepaald bekend staat als de man met het gouden telefoonboekje, die met plezier zijn collega-voorzitters belt en overleg pleegt. Bouchez zelf heeft altijd ambities gehad voor het hoogste ambt. Alleen vergt dat wel een minimaal gebruik van het Nederlands, wat maar niet lijkt te lukken.
Het opvallendst van al is wel dat hij de groenen er federaal niet meer aan te pas ziet komen. Het was nochtans zijn alliantie met Ecolo, die Bouchez finaal in 2020 in een federale coalitie hield. Paul Magnette (PS) en Bart De Wever (N-VA) waren destijds klaar om Bouchez te lossen, maar een akkoordje met Jean-Marc Nollet (Ecolo) en de MR-voorzitter maakt de weg vrij richting Vivaldi.
Maar voorlopig zet Bouchez dus door op dat idee: het verklaart alvast waarom hij in de campagne ook systematisch het conflict met de groenen zoekt, ook de afgelopen dagen over het thema landbouw. En door in de Kamer niets meer te gunnen aan Calvo en anderen.

Overigens opvallend: In de provincie Antwerpen schaft men partijfinanciering wél af.

Toeval is het niet uiteraard, maar net nu kondigt het Antwerps provinciebestuur, bestaande uit N-VA en cd&v, aan dat het alle vormen van partijfinanciering vanuit de provincie heeft afgeschaft.
Via die provincie vloeide in 2018 nog iets meer dan een half miljoen euro naar de partijen, om mee de kiescampagnes te betalen. Maar sinds 2019 is dat lineair afgebouwd, tot niets meer dit jaar.
“De provincie Antwerpen is het eerste bestuursniveau in Vlaanderen dat de keuze maakt om komaf te maken met de partijfinanciering”, zo liet gedeputeerde Luk Lemmens (N-VA) fier weten aan Belga. “We hebben deze afschaffing in 2018 opgenomen in het bestuursakkoord en hebben dat nu ook daadwerkelijk uitgevoerd.”

Blijvend? De boeren blokkeren nog steeds de haven van Zeebrugge, distributiecentra én nu ook de grens met Nederland.

Eén dode en meerdere zwaargewonden: dat is de trieste tol van monsterfiles die ontstonden door het afzetten van snelwegen en het blokkeren van op- en afritten door het boerenprotest en de gevaarlijke condities die daarop volgden op de weg.
“Zo’n dodelijk ongeval is natuurlijk verschrikkelijk, we moeten dat absoluut vermijden, maar we bekijken nog de precieze oorzaak”, zo reageerde minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v). “Ik begrijp de zorgen en lasten van de boeren”, herhaalde de christendemocrate op De Afspraak nog eens.
“De grenzen zijn bereikt waar men gevaarlijke situaties creëert”, stelde ze, “maar de politie heeft zeker ingezet op dialoog en overleg” zo zei Verlinden opnieuw. “Dat is ook een boodschap die de boeren zelf hebben gegeven, dat men niet té gewelddadig wil zijn, niet té hard moet zijn in blokkades, omdat men anders sympathie verliest”.
Bij de andere partijen, N-VA op kop, leeft wel wat frustratie over het uitblijven van een forse reactie bij Verlinden. “Men doet niets, om toch maar de achterban niet te forceren. Terwijl er doden vallen”, zo was vanmorgen binnen de Vlaamse regering te horen.
Opvallend was dat premier Alexander De Croo (Open Vld), die de afgelopen tijd erg veel begrip toonde voor het standpunt en protest van de boeren, vanmorgen op Radio 1 een iets andere toon aansloeg: “ Ik denk dat nu wel het moment gekomen is om de blokkeringen op te geven.”
De premier bleef tegelijk ook erg sussend: “Meerdere distributiecentra zijn de voorbije uren vrijgegeven op basis van overleg, dat vindt ook plaats met betrekking tot onze havens. Onze aanpak is er om in overleg te gaan en dan zien we dat zaken opgelost worden. Ik ben niet voor confrontaties en het inzetten van het leger, ik denk dat dit tot weinig resultaat leidt.”
Die “inzet van het leger” herhaalde hij nogmaals aan de VRT, “ik weet dat andere gepleit hebben het leger erop af te sturen”, wat al tot irritatie leidde bij Jan Jambon (N-VA), die de beschuldigingen helemaal wegwuifde: “Onzin, dat hebben wij nooit gevraagd.”
Of de komende uren en dagen de acties nu zullen ophouden “op basis van dialoog en overleg” is maar de vraag. Meer dan 2.000 truckers wachten nog steeds in Zeebrugge op het opheffen van de blokkade, het provinciale rampenplan is er afgekondigd om de bestuurders te voorzien van eten en sanitair. De economische schade loopt ondertussen in de miljoenen euro’s voor de transportsector.
Van het opheffen van blokkades bij de distributiecentra van Colruyt in Halle of van Aldi in Heusden-Zolder is ondertussen helemaal nog geen sprake. Ook de grensovergangen met Nederland op de autostrade en toegangswegen tot de haven van Antwerpen worden momenteel geblokkeerd.

Het resultaat van al het protest: De EU en de Vlaamse regering ontvangen de boeren en doen beloftes.

Dat er “niet geluisterd wordt”, kan men nog moeilijk als strijdkreet lanceren. Begin deze week was er al overleg tussen de boeren en minister van Landbouw Jo Brouns (cd&v) en Vlaams vice-ministerpresident Hilde Crevits (cd&v). Brouns ging overigens elke dag wel in dialoog met de boze boeren.
Gisteren werd dan een hele delegatie boeren ontvangen door de Europese leiders, bij Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, waar ook premier De Croo en de Nederlandse premier Mark Rutte aanschoven. Daar komt een concreet actieplan vanuit de EU uit, “om de administratieve lasten van de boeren vanuit Europa af te bouwen”. Dat zou eind deze maand op een EU-top over landbouw concreet moeten worden.
Vanmorgen volgde dan een gesprek tussen de Boerenbond en het Algemeen Boerensyndicaat en quasi heel de Vlaamse regering: Jambon, Brouns, Crevits, maar ook Zuhal Demir (N-VA) als minister van Omgeving, en vice-ministerpresidenten Gwendolyn Rutten (Open Vld) en Ben Weyts (N-VA). Zeker Demir viel daarop op: zij was de afgelopen dagen afwezig gebleven.
“We gaan hiermee van een conflictmodel naar een overlegmodel“, zo suste Jambon na afloop. De komende dagen wordt er verder gesproken over een vermindering van de administratieve lasten, een eerlijke prijs voor de producten, maar ook vagere begrippen als “rechtszekerheid”. De vraag is of er echt veel marge is om iets te geven, zoals over stikstof.
“Dat overleg moet concreet gemaakt worden en leiden tot resultaten”, zei Boerenbond-baas Lode Ceyssens. Zowel hij als ABS-voorman Hendrik Vandamme waren na afloop “positief”, maar wezen erop dat het “nu snel daden moeten worden”, “om de rust op het terrein te laten weerkeren”. Daarbij moet opgemerkt worden dat beide organisaties niet bepaald veel greep lijken te hebben op de wilde acties, van onder meer het ‘Farmers Defence Force’, die niet op de gesprekken waren.

Ook dat: De cipiers gaan ook actie voeren. Zij leggen volgende week in golven het werk neer als protest tegen overbevolking.

In een aantal Belgische gevangenissen zullen er volgende week 24-urenstakingen onder de cipiers zijn. Maandag staakt men in Gent en Oudenaarde, dan volgen Turnhout en Merksplas, en tot slot legt men ook in Antwerpen, Bergen, Brugge en Hasselt het werk voor een dag neer. De gevangenissen draaien dan op een minimumbezetting.
De aanleiding is een oud zeer, dat helemaal terug is: de overbevolking. Daarbij breekt Justitie alle records. Woensdag telde men 12.025 gedetineerden in alle gevangenissen. Het leidt tot spanningen tussen de gedetineerden, waardoor cipiers vaker tussenbeide moeten komen. De vakbonden, die traditioneel ijzersterk staan in het Gevangeniswezen, hekelen de gevaarlijke situaties.
Dat hoge cijfer heeft twee grote redenen:
- Het toenemend aantal verdachten in voorhechtenis, in afwachting van hun proces. Het gaat hier om ruim een derde van alle gedetineerden. Onder andere door de kraak van cryptofoons in het Sky-ECC-dossier zijn er veel drugszaken lopende.
- Maar ook de effectieve uitvoering van gevangenisstraffen onder de 3 jaar zorgt voor meer gedetineerden. Dat was een paradepaardje van de voorganger van Van Tigchelt, Vincent Van Quickenborne (Open Vld). Kortgestraften zouden doorstromen naar detentiehuizen om daar hun straf uit te zitten. Aangezien er nog maar twee van dat soort detentiehuizen open zijn, komen veel gedetineerden alsnog in de gevangenis terecht. De aanpak krijgt daarom kritiek van advocaten.
Van Tigchelt heeft ondertussen al rond de tafel gezeten met de cipiersvakbonden, maar ondanks een “constructief gesprek” kwam er nog geen oplossing uit de bus.

Ook dat (2): En daar zijn ondertussen de politievakbonden weer. Ook zij gaan opnieuw actie voeren.

De politie is al langer misnoegd over een loonsverhoging die er niet komt. Minister van Binnenlandse Zaken Verlinden voerde vorig jaar een kleine loonsverhoging van 60 à 65 euro netto door, met de bedoeling om begin dit voorjaar nog een tweede toe te kennen. Maar na overleg deze week is duidelijk dat er geen budget meer is.
De vakbonden reageren verbolgen. De gesprekken met Verlinden zijn afgesprongen en acties lijken onvermijdelijk. Mogelijk komen er opnieuw blokkades van kruispunten en invalswegen: na de boeren dus de ordediensten zelf.
De militante vakbond VSOA koppelt dat zelfs openlijk aan het lot van de boeren, in een Facebookpost, die zich richt aan de landbouwers: “Deze overheid pleegt niks meer of minder dan woordbreuk, en dit terwijl het vertrouwen in de politiek al op een dieptepunt zit. Als vakorganisatie van de politie herkennen wij dit maar al te goed en delen we jullie woede. Wanneer getekende akkoorden niet worden uitgevoerd, kan je immers niks anders voelen dan frustratie.”
De politiebonden moeten wel nog samenzitten om te beslissen wat het actieplan wordt. Joery Dehaes van het ACV oppert in Het Laatste Nieuws alvast het idee om meer gericht actie te voeren tegen Verlinden en Van Tigchelt persoonlijk.
Verlinden liet in dezelfde krant verstaan dat de oorzaak van het afspringen van de onderhandelingen deels bij de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten ligt. Die is verantwoordelijk voor de lokale politie, en wilde geen onderhandelingen starten in een verkiezingsjaar. De minister zegt wel “beschikbaar te blijven voor gesprek en dialoog met de vakorganisaties.”

Ook genoteerd, en het tegendeel zou pas verbazen: De grootbanken willen geen staatsbon meer.

Na KBC, waar grote baas Johan Thijs al uithaalde naar de “oneerlijke concurrentie van de Staatsbon”, en met de cijfers in de hand aantoonde dat vooral mensen met een stevig vermogen erop intekenden, is het nu aan ING, met CEO Peter Adams, die uithaalt naar de federale regering, en met name de bezieler van het project van de staatsbon, Vincent Van Peteghem (cd&v).
“Zo’n staatsbon is absoluut niet voor herhaling vatbaar”, zo zegt de ING-baas in De Standaard. “Plotseling kwam daar een nieuwe speler op de markt die tegelijk ook de scheidsrechter was. Een nieuwe speler met totaal andere verplichtingen inzake fiscaliteit en regelgeving. Er werden zo belangrijke bedragen onttrokken aan de Belgische economie. Dat is de verkeerde manier om met de sector om te gaan.”
In de zomer lanceerde Van Peteghem zo’n staatsbon met een uiterst korte termijn van één jaar, plus een interessante rente, én vooral een korting in de taksen die op de winst betaald moeten worden, die fameuze ‘roerende voorheffing’. Daardoor kon Van Peteghem een nettorendement aanbieden van 2,81 procent.
En dat deed wel wat geld verschuiven: er was zo’n 8 miljard nodig voor de overheid, maar die haalde in één klap 22 miljard euro op, dat grotendeels van de spaarboekjes kwam. Dat bracht heel wat banken in de problemen: daar moest dag en nacht gewerkt worden om de nodige buffers te voorzien, doordat er plots zoveel kapitaal verdween. Een impact op de spaarrentes van de spaarboekjes had de actie van de staatsbon overigens niet: daar bewogen de grootbanken niet.
Alles wijst erop dat Van Peteghem in maart wel degelijk opnieuw met een kortlopende staatsbon komt.

Gevolgd: De Vlaamse regering schrapt de omstreden subsidie aan de vzw Dryade.

De ondertussen beruchte organisatie Dryade, die erg vaak opdook om te procederen met bedrijven of landbouwers over milieuvergunningen, krijgt niet langer subsidies van de Vlaamse overheid. Dat was al langer een doorn in het oog van critici.
Dat er iets misloopt met het juridische pad van vergunningen is wel duidelijk: het finale station, de Raad voor Vergunningsbetwisting, zit aan zo’n 80 procent van de vergunningen die het finaal vernietigt. Bijgevolg is het een route die hardnekkige activisten of tegenstanders van projecten kunnen volgen, om deze succesvol te blokkeren.
De vzw Dryade specialiseerde zich daar de afgelopen jaren in, wat hen tot kop van Jut maakte. Het haalde daarbij alle middelen naar boven: de vzw stuurde samen met Natuurpunt en Bond Beter Leefmilieu persoonlijke ingebrekestellingen naar liefst 27 lokale mandatarissen, drie gemeenten en twee provincies, over vier vergunningen voor veeteeltbedrijven die volgens hen illegaal waren verleend. Grove middelen dus, “extremistische groene waanzin”, zo noemde Gwendolyn Rutten (Open Vld) het toen.
Dat uitgerekend Zuhal Demir (N-VA) hen subsidie gaf, maakte de Limburgse een extra doelwit van het boerenprotest: zij leek zo die juridische acties te steunen. Demir laat nu expliciet weten “dat de slinger bij Dryade te fel in de ene richting is doorgeslagen” en ze de vzw niet meer subsidieert.
Er was wél een positief advies van het Departement Omgeving, maar dat legt Demir naast zich neer. “Van informeren of sensibiliseren of van overleg met beleidsmakers en economische sectoren is er geen sprake”, zegt de minister in Het Belang van Limburg. “Ze focussen zich enkel op ingebrekestellingen, beroepen en klachten.”
Dryade gaat de 60.000 euro per jaar die het verliest nu proberen op te halen via crowdfunding.
Politiek is de vraag vooral wat de volgende Vlaamse regering doet met de Raad voor Vergunningsbetwisting: kan die in haar huidige vorm en met huidig track record blijven bestaan?

Om te volgen: Een ‘blij’ weerzien tussen de Israëlische ambassadrice Idit Rosenzweig-Abu en Caroline Gennez (Vooruit)?

De Israëlische ambassadrice in België, Idit Rosenzweig-Abu, wordt “geconvoceerd” door ministers van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) en van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez (Vooruit).
In Brussel moet de vrouw tekst en uitleg komen geven aan de Belgische regering, over het vernietigen van de kantoren van Enabel, het Belgisch ontwikkelingsagentschap, in Gaza. “Het aanvallen van burgergebouwen is onaanvaardbaar. Ik convoceer de Israelische ambassadrice”, zo laat Gennez weten.
De Israel Defence Force (IDF) bombardeerde de kantoren gisteren: er vielen geen gewonden, maar het gebouw ligt in puin. De 74 medewerkers waren al langer geëvacueerd. Lahbib laat haar diensten “de zaak tot op de bodem uitzoeken”.
Mevrouw Rosenzweig-Abu heeft in Vivaldi-kringen meer dan een reputatie. Bij verschillende betrokken ministers én partijvoorzitters van de meerderheid kwam ze meermaals op de koffie, en sprak ze vrij en vrank. Daarbij eiste ze na de aanslagen in Israël onvoorwaardelijke steun. De contacten verliepen meermaals verhit, met achteraf geshockeerde Belgische gesprekspartners.
Dat de Vivaldi-coalitie toch een meer Israël-kritische koers vaart, met onder meer scherpe interviews van Gennez over de positie van Duitsland, viel in slechte aarde bij de ambassadrice, die al regelmatig publiek op ramkoers ging.
Nu is er een koekje van eigen deeg, zo lijkt het: een “convocatie” van een ambassadrice gebeurt niet elke dag, in het diplomatieke jargon.

Om te volgen (2): Volgend jaar kan de belasting voor bedrijfswagens op fossiele brandstof wél fors toenemen.

Die belasting op het zogenaamde voordeel van alle aard (VAA) voor vervuilende bedrijfswagens dreigde dit jaar fors op te lopen, doordat er meer groene wagens op de Belgische wegen rijden. Daardoor daalt de gemiddelde CO2-uitstoot per wagen. De fiscus baseert zich op die referentiewaarden om de zogenaamde belasting op het voordeel van alle aard (VAA) te bepalen. Hoe lager de gemiddelde uitstoot, hoe zwaarder vervuilende wagens worden belast.
Vincent Van Peteghem (cd&v), minister van Financiën, had een voorstel uitgewerkt om de belastingdruk minder fors te laten toenemen. Na lange onderhandelingen is hij erin geslaagd om een akkoord te sluiten met de andere regeringspartijen.
Bij de berekening van het VAA wordt sinds 2021 ook rekening gehouden met een nieuwe norm voor het berekenen van uitstootwaarden, de WLTP. Elektrische wagens wegen daardoor voor 44 procent door in de berekening, terwijl zij in realiteit maar 17 procent van het totaal aantal inschrijvingen uitmaken.
Maar uit een analyse van de consultant EY blijkt nu dat de belasting op bedrijfswagens met 40 procent of meer kan toenemen. Verwacht wordt dat de gemiddelde uitstoot van nieuwe auto’s met 30 tot 40 procent zal dalen. “Daardoor zal iemand met een BMW X1 met benzinemotor volgend jaar tot 650 euro extra belasting moeten betalen op het voordeel alle aard”, zegt EY-partner en fiscaal expert Hendrik Serruys tegenover De Tijd. (cv/ddw)