Eerst was er Björn Rzoska, die afscheid nam als fractieleider in het Vlaams Parlement, en vanaf 2024 ook geen Vlaams Parlementslid meer zal zijn. Maar deze week kondigden nog twee groenen aan niet meer terug te keren.

• Zo is er toch de opvallende Juan Benjumea, vorig jaar nog kandidaat-voorzitter van zijn partij, die in Brussel zijn parlementszitje aan de wilgen hangt. Dat deed hij in een op z’n minst opmerkelijk gesprek met Bruzz, “Sinds het begin van mijn werk als parlementslid heb ik kanttekeningen gemaakt bij mijn functie. Heeft het zin? Maakt het een verschil? Ik had toen al het gevoel dat de rol van een volksvertegenwoordiger door de jaren heen steeds beperkter aan het worden was. En dat gevoel klopt helaas helemaal.”
• En nog meer: “Zowat alle initiatief- en beslissingsmacht liggen bij de partijvoorzitter en de minister. ‘Politiek is een ploegsport voor individualisten’, werd mij gezegd toen ik zelf in de politiek stapte. Maar ondertussen mag je de woorden ‘een ploegsport’ gerust schrappen in dat zinnetje.”
• Niet bepaald leuk om lezen, voor de partij. En er was meer. Want in De Standaard liet Kamerlid Barbara Creemers (Groen) deze week ook weten dat het voorbij was: “Het is tijd om op mijn eigen ritme te leven en dat is in de politiek nu eenmaal niet mogelijk. Het is een harde stiel. En ik wil niet door het leven gaan met een olifantenvel, omdat ik dan niet meer zou opmerken wat me wel moet raken.”
• “Zodra je verkozen bent, volgen de haatberichten. Ik heb daar enorm mee geworsteld, zeker als ook je kinderen daarmee geconfronteerd worden. Dat gaat dan over kleine opmerkingen: bijvoorbeeld dat het niet erg is als hun smartphone stuk is, wat mama heeft toch genoeg geld om een nieuwe te kopen. Zulke opmerkingen verzinnen die kinderen niet zelf hé, maar horen ze van hun ouders.”