De grootste verdienste van de Senaat vinden wij persoonlijk nog altijd de bijenkasten op het dak van het gebouw: de officiële honing, die zo met Senaatslabel verkocht wordt, is werkelijk uitstekend. Verder gebeurt er niet bijzonder veel in de instelling, behalve het debat over de eeuwige afschaffing ervan.

• Tot gisteren, zowat op hetzelfde moment als de State of the Union in de Kamer: veel toeschouwers waren er dus niet toen ook daar de zitting van het nieuwe politieke jaar werd geopend, met de nodige administratie zoals een nieuw bureau en een nieuwe voorzitter benoemen.
• Wat normaal een formaliteit is, want deel van een politiek akkoord dat de meerderheid sluit bij het vormen van een regering, werd dat plots niet meer: Bert Anciaux, voormalig politicus van Volksunie, later Spirit en vandaag Vooruit, liep immers rond met geheime plannen. Hij zou zittend voorzitter Stephanie D’Hose uitdagen, in een stemming. Die plannen waren zo geheim, dat liefst 3 fracties ons op voorhand tipten daarover.
• “Een voorzitter van de Senaat moet honderd procent gedragen worden door de Senatoren. Een mandaat van voorzitter is geen mandaat waar partijpolitiek mee moet uitgepakt worden, of waar profilering mee moet gebeuren”, zo stelde hij vervolgens scherp over D’Hose, toen het tot een stemming moest komen.
• “Maar als je het principe van partijen die de voorzitter aanduiden in vraag stelt, word je geconfronteerd met stevig wat druk. Omwille van de particratie en de druk die op mij is uitgeoefend, zal ik mij geen kandidaat stellen”, zo krabbelde Anciaux vervolgens terug.
• Zijn eigen partij had hem immers op het hart gedrukt niet te gaan rebelleren tegen een akkoord dat de meerderheidspartijen maakten. “Ik wil geenszins een woordbreker zijn”, zo voegde Anciaux eraan toe. “En ik wil niet overkomen als iemand die in het laatste jaar van zijn carrière nog mandaten wil verzamelen.”
• En toen kwam nog het beste argument: “Mijn vrouw heeft mijn aangeraden om mij geen kandidaat te stellen. En net zoals bij Jean-Marie Dedecker luister ik naar mijn vrouw.”
• “We moeten zelf beslissingen nemen, en mogen geen handpoppen zijn van onze politieke partijen. Ik durf het deze keer niet meer, omdat ik het emotioneel niet aankan. Maar ik hoop dat die domme regel, dat anderen beslissen wie voorzitter wordt van een Parlement, in de toekomst niet meer zal gelden.”