Maggie De Block (Open VLD) zegt dat ons land ‘100 tot 150 kwetsbare asielzoekers’ uit het vernielde vluchtelingenkamp Moria wil opnemen. Gisteren kreeg de minister de wind van voren van oppositieleden en mensenrechtenorganisaties nadat ze communiceerde dat België twaalf niet-begeleide minderjarigen zou opvangen.
Minister van Asiel en Migratie Maggie De Block ontving vanmorgen haar Griekse collega Giorgos Moustakis om de situatie op het Griekse eiland Lesbos te bespreken. Daar heeft een brand vorige week het beruchte vluchtelingenkamp Moria in de as gelegd, waardoor 12.000 ontheemde mensen nu rondzwerven op het eiland.
Gisteren maakte haar kabinet bekend dat ons land twaalf niet-begeleide minderjarigen uit het vernielde opvangkamp zei huisvesten. Dat engagement kadert in een Frans-Duits initiatief om 400 niet-begeleide minderjarigen op te vangen, verdeeld over verschillende EU-lidstaten.
Verschillende oppositieleden van SP.A en Groen verwijten de minister daarop een gebrek aan ambitie. Ook coalitiepartner CD&V deelde die kritiek. Op sociale media stelden verschillende politici dat België meer solidariteit kan tonen.
Minister De Block reageerde gisteravond op Twitter op de kritiek. Ze beweerde dat ze misbegrepen was en dat het niet bij die 12 niet-begeleide minderjarigen zou blijven. Daarbij beloofde ze snel meer duidelijkheid.
Die is er dus nu: in een persbericht maakt De Block bekend dat België voorstelt, op vraag van de Griekse autoriteiten, ‘om 100 tot 150 kwetsbare asielzoekers op te vangen’. Het gaat dan om gezinnen met kinderen, moeders of alleenstaande vrouwen.
In het bericht zegt De Block ook dat alleen een globale aanpak op Europees niveau een structurele oplossing op lange termijn kan bieden. In een gezamenlijk opiniestuk trokken de directeurs van zowel 11.11.11., Vluchtelingenwerk Vlaanderen en Amnesty International tegen het Europese wanbeleid op vlak van migratie: ‘Al jarenlang worden duizenden mensen in erbarmelijke omstandigheden vastgehouden in een kamp dat vele malen over zijn capaciteit zit. Al even lang trekken ngo’s en mensenrechtenorganisaties aan de alarmbel’, schrijven ze.