De Canadese fotografe Arianne Clément bracht 100-jarige vrouwen voor haar lens en vroeg hen naar de betekenis van schoonheid. Het resultaat is deze unieke fotoreeks die een zeldzaam intiem beeld schetst van een ‘onzichtbare’ groep vrouwen.

‘Mijn vader was een schilder en hij heeft zijn liefde voor kunst met mij gedeeld. Ik vind alles wat artistiek is mooi: theater, fotografie, gedichten, schilderijen, bloemen, muziek … Bij een persoon is het de persoonlijkheid, het silhouet, de lach en de ogen die tellen. Dat gezegd, is mijn grootste spijt dat ik geen opleiding genoten heb. Deuren gaan open als je een diploma hebt en zonder voel je schaamte. Ik wil jonge vrouwen dus vooral adviseren om verder te studeren.’ Marie-Berthe Paquette, 102 jaar

‘Toen ik jong was, had ik lang haar, mooie benen en prachtige vormen. De jonge vrouwen van tegenwoordig willen allemaal slank zijn, maar echte schoonheid is voor mij natuurlijke schoonheid. We zijn wie we zijn, en dat is het enige wat telt.’ Anne-Marie Pronovost, 100 jaar

‘Ik geef meer om schoonheid vandaag dan toen ik nog jong was. Ik hou ervan om me goed te kleden in mooie, eenvoudige en praktische jurken. ’s Morgens doe ik foundation op en ik hernieuw mijn lipstick na elke maaltijd. Ik ga elke week naar de kapper en probeer niets te eten dat te zwaar of te zoet is. Het is belangrijk om je niet te laten gaan. Mijn grootste complex is altijd mijn grote neus geweest, maar ik moet ermee leren leven. Vroeger hield ik ervan om mooie halskettingen te dragen, maar die kan ik niet meer vastmaken. Als jonge vrouw kon ik niet frivool zijn, we waren arm en moesten heel de tijd werken. Voor schoonheid was simpelweg geen tijd.’
Solange Racine, 101 jaar

‘Ik vind mezelf mooi, en als ik een mindere dag heb, probeer ik op z’n minst mijn best te doen om er mooi uit te zien. Ik hou ervan als mijn haar netjes gekapt is en ik draag graag jurken, juwelen en andere accessoires. Ik heb altijd aandacht besteed aan mijn uiterlijk, ik sta zelfs bekend als ‘de trendy dame’.’ Marie-Berthe Paquette, 102 jaar

‘Toen ik jong was, wilde ik aantrekkelijk zijn: ik krulde mijn haar, droeg de prachtige outfits die mijn moeder maakte en had pijn in mijn hoge hakken. Maar ik droeg nooit make-up, want dan voelde ik me fake. Ik trouwde met mijn man omdat hij knap was en dat was een vergissing. Hij was geen goede partner en ik zette hem eruit. Als jonge vrouw had ik altijd mijn neus in de boeken en ik schreef graag. Ik wil niet opscheppen, maar mensen waren jaloers op mijn schrijverstalent. Het woord ‘schoonheid’ roept voor mij de grote klassieke Franse auteurs op en muziek: ik hou enorm van Mozart, maar het is Beethoven die mijn hart doet zingen. Schoonheid is ook de herinnering aan mijn vader die mij als kind in zijn armen houdt. Hij was een erg aantrekkelijke man en hij stierf toen ik amper vijf was.’ Madeleine Beaugrand Champagne, 101 jaar

‘Uiteraard wil ik liever mooi zijn dan lelijk! Maar toen ik jong was, gaf ik niets om schoonheid. IJdelheid was een zonde. Wat echt belangrijk was, was familie, eten op tafel brengen en ervoor zorgen dat de kinderen een bad en kleding kregen. Mensen zeiden altijd hoe mooi ik was, maar ik schonk er geen aandacht aan. Ik kreeg veel aanbiedingen voor afspraakjes, maar ik heb maar van één man gehouden. Ik hou nog steeds van hem, ook al is hij al lang dood.’ Isabelle Gagné, 103 jaar

‘Mijn man was een erg knappe man. Hij had prachtig krullend haar en zijn bijnaam was ‘Knappe Willy’. Het was belangrijk voor hem om altijd perfect gekleed te gaan. Aan de andere kant was hij een flirt en erg wispelturig: hij hield te veel van andere vrouwen en van de drank. Maar het is belangrijk om te kunnen vergeven.’ Anne-Marie Pronovost, 100 jaar

‘Ik ben een rationeel en nuchter mens en niet erg gevoelig voor schoonheid of kunst. Ik kom uit een erg arme familie, geld uitgeven aan een kapbeurt of nutteloze accessoires was helemaal ondenkbaar. Ik naaide alleen uit noodzaak. Zo maakte ik bijvoorbeeld jurken voor mijn zussen uit de katoenen zakjes waarin we onze suiker bewaarden.’ Alida Provost, 101 jaar

‘Ik vind mezelf zeker lelijk. Schoonheid vervaagt als je ouder wordt, maar je neus en oren worden groter, en je krijgt een bochel. Sommigen zijn misschien nog slechter af, maar ik ben echt niet mooi. Toch hou ik enorm van het leven en kijk ik uit naar de toekomst, ook al is ze van korte duur als je de honderd gepasseerd bent. Ik maak me elke dag netjes en draag mooie kleren. Voor ik mijn zicht verloor, droeg ik ook graag make-up. Ik hield er ook van om mijn haren te krullen en te creperen, zodat het leek alsof ik een grote haardos had. Ik droeg ook aangesnoerde korsetten, omdat het mode was om een smalle taille te hebben; zo heerlijk om die ’s avonds uit te trekken! Het is vooral belangrijk om positief te blijven: zo kun je alles overwinnen, zelfs ziekte. Ik ben erg actief, volg pilateslessen, zing in een koor en hou enorm van plezier maken.’ Jeannette Ballard, 100 jaar