Gisteren in de Kamer toonde de regering De Croo I zich bijzonder assertief. Met een welgemikt offensief duwden ze N-VA en Vlaams Belang in het verweer. ‘Laat ons wegblijven van de retoriek dat de verkiezingen gestolen zijn, of dat de meerderheid een illegitieme meerderheid is’, zo stelde premier Alexander De Croo. Maar welke retoriek gaat dan te ver bij oppositievoeren? Voor N-VA is het duidelijk.

• Het is de eerste keer dat Vivaldi zo fel terugduwt, op taalgebruik en de manier van oppositievoeren van bij N-VA en Vlaams Belang. Daarbij is de argumentatie dat de term ‘illegitiem’ best niet gebruikt kan worden een nieuwe stap.
• Daarbij stelde onder meer Linda De Win op Villa Politica de vraag aan De Roover, de N-VA-fractieleider, of die niet ‘het wantrouwen in de regering aanwakkert’. ‘Ja, natuurlijk wakker ik het wantrouwen aan tegen deze regering. Ik zit in oppositie!’, stelde die spontaan.
• N-VA-voorzitter Bart De Wever reageert alvast erg scherp: ‘Nu hebben ze het gevonden bij Vivaldi hoor: ‘Trump is een slechte verliezer, dus de Vlaamse oppositie dan ook maar’. Dat is intellectueel allemaal zo flinterdun, zo weinig verdedigbaar. Ongetwijfeld gaat Vivaldi hun gelijk krijgen van de commentaarschrijvers van De Standaard en De Morgen, maar ik vrees dat de rest van het land dat toch makkelijk zal doorprikken.’
• ‘In mijn democratie hebben die regeringspartijen geen meerderheid. In technische termen zou je dat kunnen een meerderheid noemen, grondwettelijk is dat zo. Maar als je mij morgen een land in Europa, of zelfs een democratie in de wereld kan geven waar de twee grootste partijen niet in de regering zitten, en de zevende partij de premier levert, wel, bel mij dan eens terug‘, zo blijft De Wever op z’n lijn.
• ‘Wat mij het meeste stoort, is dat de logica die men hanteert telkens moet aangepast worden naargelang het scenario dat hen het best uitkomt. Ofwel ben je één nationale fractie in de Kamer, en ben je ‘tous ensemble‘, maar dan heb je ook één vicepremier en één dergelijk kabinet. Dan kan Groen haar vicepremier teruggeven. Hetzelfde met pariteit in de regering, of met bijzondere wetten: dat geldt blijkbaar dan wel nog altijd? Ofwel ben je altijd Belg, maar dan altijd, for better or worse, maar niet alleen als het goed uitkomt. Denk maar aan de artsenquota of de taalwetgeving in Brussel. Of wanneer de vier rusthuizen die eerst vaccins zouden krijgen toevallig Vlaams zijn, ja dan is ‘tous ensemble‘ rap gedaan.’