Er is al langer sprake van een gasleiding tussen Barcelona en Marseille, maar dat project werd nooit uitgevoerd. Daar komt nu verandering in. Parijs, Madrid en Lissabon hebben een akkoord bereikt over het “groene corridor”-project van 2000 meter onder de Middellandse Zee.
Barcelona met Marseille onder zee verbinden: wat mogen we verwachten van BarMar, Europa’s nieuwe grote gasproject?
Waarom is dit belangrijk?
Het is één ding om gasovereenkomsten te sluiten met andere landen om onszelf voor energie minder afhankelijk te maken van Rusland; het is iets anders om dat gas te transporteren naar de Europese landen die het het hardst nodig hebben. Daarvoor is er nieuwe infrastructuur nodig.In het nieuws: De ministers van Energie van Frankrijk, Spanje en Portugal komen aanstaande vrijdag 9 december bijeen in Alicante, tijdens de EuroMed-top. Doel is de bekrachtiging van het BarMar-project, een onderzeese gasleiding die Barcelona via de Middellandse Zee met Marseille zal verbinden.
- In plaats van een gaspijpleiding spreken de voorstanders van BarMar van een “groene energiecorridor”: de pijpleiding zal zogenaamde “groene” waterstof vervoeren (geproduceerd met behulp van elektriciteit uit hernieuwbare bronnen). Frankrijk sloot in oktober weliswaar niet uit dat de pijpleiding zou kunnen worden gebruikt voor het vervoer van elk type waterstof of zelfs aardgas “als tijdelijke energiebron.”
- De pijpleiding zal dus tussen 350 en 450 kilometer lang zijn en op 2.000 meter diepte worden aangelegd.
- Het zal het Iberisch schiereiland ontsluiten, dat het bijzondere voordeel heeft van de lange Atlantische kustlijn om per schip Amerikaans LNG te ontvangen, maar dat ook goede verbindingen heeft met Noord-Afrika. Dit zijn bevoorradingsbronnen die naar elders moeten worden vervoerd. Maar BarMar wil vooral de – toekomstige – waterstof vervoeren die Spanje van plan is te produceren.
Een min of meer groene corridor
De context: Het Iberisch schiereiland met Frankrijk verbinden is geen nieuw idee: vóór BarMar was er MidCat, dat Catalonië via de Pyreneeën met Frankrijk moest verbinden. Het project stierf in stille dood in 2019, maar de Spanjaarden hebben met de energiecrisis geprobeerd het nieuw leven in te blazen. Zonder succes: Frankrijk wil het niet, om ecologische redenen, maar ook vanwege lokaal verzet.
- Het BarMar-project stuit nu al op dezelfde kritiek als MidCat destijds: een duidelijke ecologische kostprijs, aangezien de aanleg van een dergelijke pijpleiding neerkomt op boringen in zeegebieden die van vitaal belang zijn voor de biodiversiteit van de Middellandse Zee.
- Critici vragen zich ook af of zo’n pijpleiding noodzakelijk is. BarMar zou pas in het decennium 2030 operationeel zijn, en er is geen idee van het werkelijke waterstofverbruik in de EU tegen die tijd. Volgens de critici wordt BarMar gepresenteerd als cruciaal voor het transport van een schoon gas dat nog niet beschikbaar is, terwijl het tot die tijd een gewone pijpleiding voor fossiele brandstoffen is.
(ns/fjc)
