Key takeaways

• Sussan Ley werd de eerste vrouwelijke leider van de Liberale Partij in Australië.
• Ze won van Angus Taylor met een marge van vier stemmen.
• De leiderschapswissel volgt op het grote verkiezingsverlies van de partij, dat wordt toegeschreven aan factoren als verdeeldheid zaaiende leiders en beleid dat cruciale bevolkingsgroepen van zich vervreemdde.

De Liberale Partij van Australië heeft geschiedenis geschreven door haar eerste vrouwelijke leider, Sussan Ley, te kiezen. Ley, een gematigde figuur binnen de partij, versloeg Angus Taylor, die campagne voerde voor het herstel van conservatieve principes. Het verschil was slechts vier stemmen.

Deze leiderschapswissel komt na een zwaar verkiezingsverlies voor de Liberaal-Nationale coalitie, dat algemeen wordt gezien als een van de grootste nederlagen in hun geschiedenis. Experts en politici wijzen op verschillende oorzaken, zoals verdeeldheid onder de leiders, een slecht georganiseerde campagne en beleid dat als “Trumpiaans” werd ervaren. Dit beleid vervreemde belangrijke demografische groepen, waaronder vrouwen en jonge kiezers.

Vroege prognose van 93 zetels voor Labor

De benoeming van Ley valt samen met de inauguratie van premier Anthony Albanese na de verpletterende overwinning van zijn Labor Party. Vroege prognoses geven aan dat Labor minstens 93 zetels zal halen, wat een winst van 16 zetels betekent, terwijl de coalitie naar verwachting slechts 42 zetels zal halen, een daling ten opzichte van 58 zetels.

Ley is een doorgewinterde politica die sinds 2001 het uitgebreide kiesdistrict Farrer in New South Wales vertegenwoordigt en prominente ministerposten in verschillende portefeuilles heeft bekleed, waardoor ze een van de meest ervaren leden van de Liberale Partij is. Ze was eerder plaatsvervangend leider onder Peter Dutton. Ted O’Brien, een parlementslid uit Queensland dat bekend staat om zijn rol als pleitbezorger van het controversiële kernenergievoorstel van de coalitie, werd gekozen als Ley’s plaatsvervanger.

Ley heeft ook de aandacht getrokken voor haar standpunten over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Als medevoorzitter van de Parlementaire Vrienden van Palestina, pleitte ze voor Palestijnse rechten en autonomie. Een collega suggereerde echter dat Ley’s perspectief op Israël de laatste jaren is veranderd.

Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!