Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) krijgt haar plan voor een “grootschalige opvang” er voorlopig niet door: de kern raakte het niet eens gisteren over een groot aantal noodplekken, enkel over wat kleinere maatregelen zoals interim-medewerkers en het opvorderen van 150 ambtenaren. “Ik had echt gehoopt dat we een beslissing hadden kunnen nemen, ik ben wel teleurgesteld”, zo stelde de Moor. Achter de schermen is ondertussen de ‘blame game’ volop bezig: wie draagt hier de verantwoordelijkheid? Daarbij wijzen verschillende coalitiepartners hardnekkig naar cd&v: “Dit is onvoldoende voorbereid”, is binnen de regering te horen. “Ze moeten stilaan stoppen alle verantwoordelijkheid op andere departementen af te schuiven.” Cd&v zelf slaat terug, via de immer offensieve voorzitter Sammy Mahdi (cd&v). “Als men zegt dat dit een regering is die crisissen aanpakt, wel dan hebben ze hier het ideale dossier om het te bewijzen”, zo kaatste die de bal naar premier Alexander De Croo (Open Vld) en de rest. Dat leidt tot oprispingen bij de regeringspartners: “Het departement verkeert in chaos. Als oud-staatssecretaris zou ik dan toch zwijgen”. Maar cd&v krijgt tegelijk steun: ook Groen uit kritiek. “Wie nu mogelijke oplossingen blokkeert, moet eens goed in de spiegel kijken”, zegt Groen-voorzitter Jeremie Vaneeckhout.

In het nieuws: “Er is altijd een excuus om niets te doen”, zo haalt Sammy Mahdi (cd&v) op Radio 1 uit naar zijn eigen coalitie.

De details: Andermaal kiezen de christendemocraten voor het offensief.

• Maandag zegde cd&v-voorzitter Mahdi nog een debat af over migratie met Tom Van Grieken (Vlaams Belang) bij het NSV in Leuven wegens te ziek. De Vlaams Belang-top merkte daar fijntjes bij op “dat cd&v blijkbaar in heel Vlaanderen geen vervanger kon vinden“: Van Grieken moest het debat alleen doen, waarop het een monoloog werd, en pakte dan maar voor zijn gretige Vlaams-nationale thuispubliek uit met wat visuals van vernietigende cijfers van het migratiebeleid van Vivaldi.
• Donderdagmorgen is Mahdi alvast herrezen, al klonk z’n stem nog wat hees. Maar dat hield hem niet tegen om op Radio 1 stevig te gaan communiceren, op ‘zijn’ voormalige dossier. Daarbij was hij opvallend scherp. Niet voor de oppositie, maar voor z’n eigen coalitiepartners:
  • “Ik begrijp niet dat daar geen eensgezindheid over is terwijl kinderen potentieel op straat moeten slapen. Dan moet je snel optreden“, zo haalde hij de menselijke kaart boven.
  • “Alle partijen moeten beseffen hoe belangrijk het is, en ik hoop dat er de komende dagen hard gewerkt wordt in de federale regering om te doen wat ze moet doen, zodat er geen kinderen op straat moeten slapen.”
  • Daarbij viseerde hij expliciet de leiding van Vivaldi, met premier Alexander De Croo (Open Vld): “Ik heb twee dingen gehoord over deze regering: dat ze wil de crisis aanpakken en wil hervormen. Als crisisregering, wel dan hebben ze hier de ideale dossier om het te bewijzen.”
  • Meteen trok hij ook zijn andere minister, Vincent Van Peteghem (cd&v), mee in het offensief. Want die ijvert voor een grote fiscale hervorming. “En als het een hervormingsregering is, blijf ik ook een beetje om mijn honger zitten. Ik hoop dat de regering in staat is hervormingen te doen, op vlak van fiscaliteit, maar ook asiel en migratie.”
  • Opvallend overigens: hotelkamers openstellen blijft een no-go voor cd&v. “Hotels gaan het probleem niet oplossen, als je kijkt naar de massale cijfers.” En daarbij wees hij erop dat bij de golf van Oekraïense vluchtelingen, de hotelsector eerst plekken aanbod, “maar na minder dan een week al aangaf ‘wel andere zaken te doen te hebben’.”

De respons: Behalve één voorzitter, weinig bondgenoten voor Mahdi.

• De uitval van cd&v werd meteen binnen de coalitie getrakteerd op een paar giftige commentaren uit de coulissen. “Hoezo, hij wil hervormingen op Asiel en Migratie? Wie heeft die bevoegdheid? Wie kondigt al twee jaar een nieuw Migratiewetboek aan? Beetje ernstig blijven hé”, zo liet een minister optekenen.
• Op de partijhoofdkwartieren is men nog strenger: “Het departement verkeert in chaos, zoveel is wel duidelijk. Als oud-staatssecretaris zou ik dan toch zwijgen.” En ook: “Andermaal krijgen we dus weer wat halve aanvallen dat deze regering niet hervormt. Maar toen het over de hervorming van de pensioenen van de politie ging, was het wel cd&v zelf die keihard op de rem ging staan. Voor een partij die al zo lang bestuurt op alle niveaus komt het toch allemaal maar bizar over. Plots is alles slecht volgens Sammy, Vlaams en federaal.”
• Tegelijk kreeg Mahdi wél openlijk steun van zijn groene coalitiepartners: niet evident gezien de afgelopen weken waarin cd&v heel hard ging duwen op het dossier van kernenergie, waarbij ze plots schouder-aan-schouder staan met de MR van Georges-Louis Bouchez. En zeker niet omdat Groen wel degelijk hotels als een tijdelijke oplossing ziet.
• Maar Groen-voorzitter Jeremie Vaneeckhout stelde vanmorgen openlijk “het eens te zijn met Mahdi”. “Sommige ministers kunnen meer doen om de opvangcrisis mee op te lossen. Het is alle hens aan dek. Kinderen op straat laten slapen is onaanvaardbaar. Wie nu mogelijke oplossingen blokkeert, moet eens goed in de spiegel kijken.”
• Daarbij wilde Groen niet verder verduidelijken naar wie ze wijzen. Maar bronnen binnen de regering wijzen op frustratie met de houding van de PS, op Defensie. Daar wordt “echt wel geblokkeerd”: lege kazernes en terreinen die maar heel traag klaargemaakt worden, zo kijkt men in de richting van PS-minister Ludivine Dedonder.
• Maar binnen de PS is men allerminst opgezet met die kritiek. “Cd&v mag stilaan stoppen met het afschuiven van haar verantwoordelijkheid op andere departementen. Defensie heeft al meer dan haar deel gedaan in de creatie van extra opvangplaatsen: bijna 1.000 op een paar maanden tijd. Die extra plaatsen geraken gewoon niet vol door onder andere een gebrek aan personeel dat de vluchtelingen kan begeleiden in de asielaanvraagprocedure”, zo duidt een hoge rode bron.
• Bij de Franstalige socialisten zit de kritiek hoog, zeker die van Mahdi, omdat het net de PS was die toen achter de schermen heel hard meehielp om de hongerstaking in de Brusselse Begijnhofkerk te ontmijnen. Verschillende bronnen wezen toen op de cruciale rol van de PS-burgemeester van Brussel, Philippe Close.

En nu? Een spelletje zwartepieten dus.

• Dat Mahdi op ‘zijn’ dossier zo van leer trekt, lokt dus felle reacties uit. Tot de zomer was de Brusselaar de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, een portefeuille die hij destijds bij de vorming expliciet aan toenmalig cd&v-voorzitter Joachim Coens had gevraagd, die de bevoegdheid vervolgens handig uit de brand sleepte bij de koehandel over de ministerposten, op het eind van de regeringsvorming. Mahdi ging op zoek naar de populariteit die voorgangers Maggie De Block (Open Vld) en Theo Francken (N-VA) voor hem konden oogsten, op hetzelfde departement.
• Dat persoonlijk succes in de peilingen kwam er niet. Wel was er, met zijn boek ‘Van hol naar vol’, een weinig subtiele gooi naar het partijvoorzitterschap, dat hij bij de interne verkiezing van 2019 nog verloor tegen Coens. Na een slechte peiling gooide Coens in het voorjaar de handdoek in de ring, en kwam Mahdi op de voorzittersplek, met een stalinistische score bij de voorzittersverkiezingen. De peilingsresultaten zakten alleen nog maar voor de partij sindsdien.
• Bij het doorschuiven naar de Wetstraat 89, het cd&v-partijhoofdkwartier, gaf Mahdi bovendien de fakkel door aan zijn eigen kabinetschef, Nicole de Moor. Die probeerde gisteren op de kern van Vivaldi een “grootschalige humanitaire opvang” door te duwen, een respons waarbij de regering in één klap meteen niet een tiental, maar honderden plekken bij zou creëren.
• Daarbij poogde de Moor de afgelopen dagen heel hard om de anderen “mee in bad te sleuren”. Haar coalitiepartners zijn immers haar enige optie, zo lijkt het. Ze heeft personeel nodig, en dat kan komen van het reservoir van meer dan 60.000 federale ambtenaren, maar ook van de civiele bescherming, of van het leger. Voor fysieke gebouwen komt men ook onvermijdelijk bij Defensie, of bij de Regie der Gebouwen. Zo zijn zowat alle partijen betrokken: Groen heeft Ambtenarenzaken, cd&v zelf Binnenlandse Zaken, de MR heeft de Regie der Gebouwen en de PS heeft Defensie. Tous ensemble dus.
• Maar de kern gisteren kon en wilde niet meteen de opvang drastisch opschalen: het dossier blijft verder gisten, al komen er wat interimkrachten en zal Petra De Sutter (Groen) op Ambtenarenzaken indien nodig ook ambtenaren opvorderen.
• Opvallend wel: De Moor heeft niet het communicatieve talent van haar voorzitter, ze blijft klinken als een ambtenaar, met weinig emotie in het dossier. Het verste dat ze kwam, was gisterenavond in De Afspraak, waarin ze over haar “teleurstelling sprak”. Op de vraag “of ze zich had boos gemaakt”, stelde ze “dat ze in de regel wel haar kalmte kan bewaren, maar ik durf toch wel zeggen dat ik mij een beetje heb boos gemaakt, op het gegeven dat we niet hebben kunnen beslissen.”
• Vanmorgen deed Mahdi daar dan een stevige persoonlijke saus over, en schoof de bal stevig door naar de coalitiepartners. De zwarte piet moet elders. “Maar of dit nu de juiste manier is om iets gedaan te krijgen, zowel voor asiel als voor zijn fiscale hervorming, dat laat ik toch in het midden”, is bij een partijvoorzitter te horen.

Nog meegeven: Premier De Croo kijkt andermaal naar de EU, voor een oplossing.

• Ook belangrijk: het Europese aspect. Met name de rol van Servië, als transitland dat met een lek systeem van visa zit, blijft daarbij terugkomen. Via Belgrado, waar ze probleemloos invliegen, reisden dit jaar al uitzonderlijk veel Indiërs richting Oostenrijk, en Burundezen richting België, om asiel in de EU te komen aanvragen: de Schengen-grens is helemaal lek, tussen Kroatië en Servië, zo blijkt.
• Vorige vrijdag nog leverde een Europese ministerraad van de Asiel en Migratieministers geen fundamentele koerswijziging op van de EU, maar wel een voornemen van de Europese Commissie om een stevig gesprek met Servië aan te gaan. Daar drong staatssecretaris de Moor nochtans aan, om het probleem goed te bekijken. De Europese Commissaris Ylva Johansson beloofde om de zaak bij Servië aan te kaarten. Ze schermde na afloop van de top met garanties van de Servische premier Aleksandar Vucic, met name over Burundi.
• Maar premier De Croo lijkt dat dossier alvast naar zich te trekken: hij wil op de Europese top, vandaag en morgen in Brussel over het dossier op tafel kloppen. Een premier maakt immers iets meer indruk, als die op tafel klopt, in het radarwerk van de Europese Unie.

Gevolgd: De tijdelijke exit van Meryame Kitir (Vooruit) maakt heel wat negatieve commentaren los.

• Wie de immer goed geïnformeerde Carl Devos, professor aan de UGent, vanmorgen op Radio 1 bezig hoorde over minister van Ontwikkelingssamenwerking Kitir, beseft dat men bij Vooruit met een probleem zit.
• De Limburgse kondigde gisteren aan dat ze voor onbepaalde tijd (een paar maanden is te horen) van het politieke podium verdwijnt, en zich terugtrekt om mentale redenen. “Op een bepaald moment moet je ook aan jezelf denken. Mijn mentaal welzijn komt nu even op de eerste plaats. Op doktersadvies ga ik de komende tijd wat rust nemen”, zo liet ze op haar Facebook-pagina weten.
• Maar 24 uur later is het verhaal toch een tikje complexer dan puur een tijdelijke exit, om medische/ mentale redenen. Devos wees erop dat Kitir al langer de kritiek kreeg, ook binnen de eigen socialistische partij, dat haar ministerwerk te weinig opleverde. Dat dit gold voor de portefeuille van Ontwikkelingssamenwerking is één zaak, maar zeker voor de bevoegdheid van Grootstedenbeleid, waar ze in de huidige crisis echt meer mee had kunnen doen, valt daarbij zwaar in rode rangen.
• “’Er is hier is sprake van het ‘Peter principle’, zeggen verschillende bronnen”, zo analyseerde Devos. Dat fenomeen omschrijft hoe mensen vaak promotie krijgen, tot het niveau waarvoor ze eigenlijk niet meer geschikt zijn. In het geval van Kitir, een van de eerste ministers zonder universitair diploma, en opgeklommen als fabrieksarbeider en vakbondsvrouw uit Ford Genk, een wel pijnlijke commentaar.
• “Dat alles maakt wat gisteren gebeurde minder verrassend”, zo stelde Devos. “En dus vragen mensen zich af: ‘Maar gebruikt men nu die mentale rust, of is het gewoon een machtspolitieke verwijdering van de voorzitter. Gebruikt men dit nu om haar te verwijderen?’”

Ten gronde: Vooruit laat Kitir niet vallen. Vlaams Belang eist ontslag.

• Binnen de partij zit men heel ongemakkelijk met de zaak. Dat Kitir worstelde met haar departement van Ontwikkelingssamenwerking, was al langer duidelijk. Na de wel erg aanwezige en communicatieve Alexander De Croo (Open Vld), die op dat departement tussen 2014 en 2020 zijn politiek profiel een extra dimensie gaf door feminisme te omarmen, waren het stevige schoenen die Kitir moest vullen. Dat lukte nooit.
• De Covid-crisis maakte het bovendien extra lastig: uitgerekend op deze post is het nuttiger om veel “in het veld” te zijn, en veel buitenlandse contacten te leggen. Dat kon niet door Covid bij haar start, maar eens dat voorbij was, waren er nog wel handicaps: heel veel diplomatieke contacten verlopen ook in het Frans, wat Kitir niet machtig is. De onwennigheid droop er bij momenten af.
• Bijkomend: haar departement Ontwikkelingssamenwerking maakte enorm veel negatieve reacties los op sociale media, met telkens het terugkerend argument “of we daar nu, in tijden van crisis, geld aan moeten geven?”. Dat dit geen uniek ‘voorrecht’ voor Kitir en haar bevoegdheid was, om doelwit te zijn online, is helaas de bittere realiteit in de Wetstraat. Maar de Genkse kon maar moeilijk loskomen van de kritiek en worstelde om de stroom berichten van zich te laten afglijden.
• Een bijzonder groot verloop op het kabinet en een moeilijke werksfeer: het zijn zaken die bij haar tijdelijke exit nog moeilijk afgedekt raken in de pers. Dat er opnieuw orde moet geschapen worden op haar kabinet, met hulp van buitenaf, is een feit.
• Het contrast met de andere Vooruit-minister, Frank Vandenbroucke, is bovendien huizenhoog: die laveert als een vis in het water in Vivaldi, en liep zeker tijdens Covid telkens opnieuw op de juiste manier in de schijnwerpers.
• En toch: net om de rust te herstellen, op het kabinet en bij de politica zelf, besliste de partijtop, na gelijklopend medisch advies, tot die tijdelijke exit. Expliciet wordt nu aangegeven dat een definitieve aftocht van Kitir allerminst aan de orde is: “Ze komt hoe dan ook terug”, is bij de top te horen.  
• In de Wetstraat waren de reacties gisteren unaniem: Kitir werd door collega’s in de regering overspoeld door enkel positieve commentaar en steun, voor haar “moedige persoonlijke beslissing”. Kitir werd in het rijtje politici geplaatst met onder meer Sven Gatz (Open Vld) en Hilde Crevits (cd&v), die allen op een bepaald moment door de druk van de job tijdelijk een stapje terug hadden gezet.
• Een dag later is die sfeer helemaal omgeslagen. Zeker Vlaams Belang zet vanuit de oppositie de aanval in: “Ten eerste heeft ze ondertussen meer dan voldoende blijk gegeven van haar onbekwaamheid”, zegt Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken, “en daarnaast is het totaal onaanvaardbaar dat een mentale ziekte valselijk wordt voorgewend om die onbekwaamheid te maskeren. Vooruit hoeft nooit meer iets te zeggen over geestelijke gezondheid.” Van Grieken eist haar ontslag.
• Evengoed krijgt Kitir vanmorgen ook steun, vanuit de meerderheid, bij monde van nestor Koen Geens (cd&v): “Ik zal niet licht vergeten hoe Kitir vergevingsgezind en zonder theater omging met het verbaal intolerant gedrag van een van onze collega’s zodat deze zich kon herstellen. Zij verdient alle begrip voor haar beslissing, geen opportunistische commentaar.”
• Geens verwijst daarmee naar een incident uit 2016 toen Open Vld-kamerlid Luk Van Biesen een commentaar riep in de Kamer naar Kitir. “Ga terug naar Marokko”, verstond die, samen met heel wat Kamerleden, al bleef de Open Vld’er dat ontkennen. Uiteindelijk bood hij publiek, met Kitir aan de zijde, z’n verontschuldigingen aan.

Feit: Wie durft nog te zeggen dat het Vlaams Parlement saai is?

• Het was de ironische vraag die we gisterenavond te horen kregen van één van de 124 Vlaams Parlementsleden, die deel uitmaakte van een regelrechte telenovelle, zo leek het wel. Al hadden velen zichtbaar geen enkele zin om mee te spelen in wat zij als “een theaterstukje” afdeden.
• Want nadat het in de avond al gonsde van de geruchten in het Vlaams Parlement, bleek zo rond acht uur werkelijkheid: het meest veelbesproken Parlementslid van het halfrond, Sihame El Kaouakibi (ex-Open Vld) keerde voor heel even terug. Begin 2021 raakte het Parlementslid in opspraak, over grote sommen die Open Vld in haar kiescampagne had gestopt, maar daarna volgden beschuldigingen van regelrechte fraude met subsidiegeld voor haar vzw Let’s Go Urban.
• Daarbij bleek dat ze wel heel creatief was omgegaan met het maken van allerlei facturen, en bestellen van goederen zoals een keuken en slaapkamerkasten, in een web van eigen vennootschappen. Daarbij volgde een faillissement, een hele reeks audits en doorlichtingen en onvermijdelijk uiteindelijk een strafonderzoek. Dat mondde onlangs uit in een vraag van het parket om haar te kunnen vervolgen, voor fraude met 269.000 euro aan subsidiegeld: als Parlementslid geniet ze uiteraard onschendbaarheid.
• Het Vlaams Parlement bekeek de zaak, en besliste in commissie al om die onschendbaarheid op te heffen. Op die vergadering was El Kaouakibi niet. Plenair moest gisterenavond enkel die beslissing van de Commissie bevestigd worden, een formaliteit. Maar zo had El Kaouakibi dat niet gezien: zij koos het moment om publiek haar comeback te maken, en had daarbij zoals steeds zichtbaar goed nagedacht over de regie, de enscenering, de scipting én de styling.
• Helemaal in het wit gekleed en wat onwennig zocht El Kaouakibi haar plekje in het halfrond, als onafhankelijke achter de zitjes van Vlaams Belang, uiterst rechts. Ze zou het woord nemen, wat haar recht was volgens de procedure. Maar Parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA) was voorbereid op die zet, en riep prompt alle fractieleiders, inclusief Jos D’Haese van PVDA die technisch gezien geen fractie heeft, bij zich. Die beslisten unaniem om vervolgens de zitting achter gesloten deuren te houden: een wel erg ongebruikelijke zet in dergelijke procedure. Soortgelijke stemmingen en discussies, onder meer recent rond Dries Van Langenhove (Vlaams Belang) of in een verder verleden die van Jean-Marie Dedecker (toen LDD) verliepen openbaar. Maar niet allemaal: Parlementslid Christian Van Eycken (UF), die terecht stond voor moord, zijn zitting in het Vlaams Parlement verliep wel ook achter gesloten deuren.
• De motivering was nogal evident: een pak Parlementsleden hadden gezien dat El Kaouakibi met een cameraploeg in haar kielzog was gekomen. TV-maker Eric Goens volgt haar immers om een documentaire over haar te draaien. Maar het Vlaams Parlement weigerde in “dat toneelstukje”, naar eigen zeggen, mee te stappen, waarop ze wel erg verkrampt de deuren sloot. “Achteraf gezien niet de beste zet misschien, want zo werkt een democratie toch niet”, liet een Vlaams minister zich daarover ontvallen. Maar alle zeven de fractieleider stemden wel in, en een ruime meerderheid van de Parlementsleden die wij spraken vonden hetzelfde: niet met ons. 
• Goens reageerde zelf op Twitter: “Voorzitter Homans gooit de deuren van het Vlaamse Parlement dicht als Sihame El Kaouakibi gebruik wil maken van haar spreekrecht om haar verhaal te komen doen tijdens de plenaire vergadering. Vlaamse democratie op zijn smalst.”
• Een intimus van El Kaouakibi wees er daarbij op dat de Antwerpse “per mail haar tussenkomst had aangevraagd en dat dit per mail ook bevestigd werd door Homans”. “Dit was geen guerrilla of showcooking. De bedoeling van Sihame was net om uitdrukkelijk te vragen om haar onschendbaarheid op te heffen omdat ze wil dat onderzoek eindelijk opschiet. Maar blijkbaar zijn er toch wel wat partijen die niet willen dat ze gezien en gehoord wordt.” Dat wordt door de diensten van Homans wel bevestigd: ja, er was mailverkeer. “Maar nergens werd gezegd met open of gesloten deuren.”
• Zo werd het enige wat El Kaouakibi on the record over heel haar affaire tot nu toe zei, inderhaast opgenomen door een reporter van De Tafel van Vier, die haar vlak voor haar intrede in het halfrond vroeg “of ze recht in haar schoenen stond”: “Ik sta hier, maar ik sta hier wankel na twee jaar weg geweest te zijn. Dat is niet gemakkelijk, want ik moet het alleen doen, alleen daar naartoe gaan”, zo stelde ze. Op haar vraag werd overigens de dokter van het Vlaams Parlement opgetrommeld, die klaar stond achter de schermen om haar indien nodig medische hulp te geven.
• Dat vervolgens het Vlaams Parlement alle micro’s ontkoppelde en zelfs even dacht dat de ploeg van TV-maker Goens nog een micro in de zaal had verstopt, verhoogde enkele het dramatisch effect. Het bleek vals alarm overigens: het toestel bleek “een niet-werkende backup microfoon van het Vlaams Parlement zelf te zijn”, zo duidde een Parlementslid achteraf.

Wat volgde: Een monoloog van El Kaouakibi, die toch bekende “fouten te hebben gemaakt”.

• Gesloten deuren of niet, wat volgde was hoe dan ook bizar, zo baseren we ons op een aantal Parlementsleden die aanwezig waren. Want El Kaouakibi kreeg, als enige, recht om haar zeg te doen voor het halfrond. Daarbij waren er wel wat oprispingen te horen uit de fractie van Vlaams Belang, maar die bleven al bij al rustig: de Antwerpse kon haar ding doen. Bij N-VA bleven ostentatief een heel grote groep Parlementsleden, waaronder voorzitter Bart De Wever (N-VA), afwezig tijdens haar speech.
• “Wanneer u klaar bent, en op uw tempo”, zo stelde Homans bij de start. El Kaouakibi sprak in haar gekende stijl, traag, en met een heel zachte stem, bijna fluisterend. Maar wat ze vertelde straalde toch tegelijk zelfvertrouwen uit.
• Daarbij was er de nodige dosis zelfbeklag, ze haalde aan dat ze 19 maanden lang “alles en iedereen over zich heen had gekregen”, waarbij bekladding van haar huis en uitwerpselen in de brievenbus aan bod kwamen. “Ik vraag u niet om medelijden, maar ik kan u zeggen dat het niet eenvoudig geweest is voor mijn familie en mezelf”, zo speechte ze. Daarbij haalde ze ook wel een beetje uit: “Voor diegenen die zeggen dat ik niet echt ziek ben, die weten niet wat mentale gezondheid is.”
• Opvallend, ook een statement met daarin toch een vorm van schuldbesef, al was dat niet in de juridische vorm van het woord. “Heb ik fouten gemaakt? Waarschijnlijk wel. Zou ik vandaag de dingen anders doen? Zeker. Maar ik wil de kans krijgen mij voor de rechtbank te verdedigen.”
• Dat bracht meteen de essentie van haar speech: “Dat er in dit land nog altijd vermoeden van onschuld is. En dat feiten bewezen moeten worden.” “En ik wil daarbij mijn kans grijpen om mij te verdedigen, waarmee ik dus meteen vraag om mijn onschendbaarheid op te heffen, zodat ik die kans zal krijgen”, zo stelde ze, volgens de aanwezige Parlementsleden.
• Daarbij drukte ze er wel expliciet op dat haar project, Let’s Go Urban, “absoluut geen cashmachine was voor mij”. “Dat spreek ik absoluut tegen, ik ben nog altijd heel fier op wat ik daar gedaan heb”, zou ze gezegd hebben.
• Daarbij hoorde ook nog een slotbedenking over haar eigen lot in de Wetstraat: “Als ik rationeel had moeten beslissen, was ik beter nooit in de politiek gestapt.”
• “Ze was toch wel combattief. Het was allemaal heel gescript, met elk woord overwogen. Heel traag, de zaal rondkijken, maar technisch zeer, zeer goed gebracht”, zo stelde een aanwezige achteraf. Maar de smaak bij veel Parlementsleden blijft bitter: “We zaten in een toneelstuk, zonder dat iemand weet in welk. Met Sihame in de hoofdrol.”
• Na de speech van El Kaouakibi werd de stemming publiek gedaan: ze verloor unaniem haar onschendbaarheid.
• Haar proces wordt ergens in het voorjaar van 2023 verwacht. Ook dat belooft en absoluut mediaspektakel te worden. Vermoedelijk volgt dan ook de nu al enorm besproken documentaire van Goens.