Groot-Brittannië telt tweeënhalf keer meer daklozen dan in 2010. Het aantal voedselbanken is er gestegen tot 2.000, vergeleken met 29 voor de financiële crisis. De levensverwachting groeit trager en tegen 2021 zal 40% van de Britse kinderen in armoede leven.
Dat staat te lezen in een rapport van de Verenigde Naties, waarin ook melding wordt gemaakt van kinderen die met honger naar school gaan en toenemende zelfmoordneigingen onder steuntrekkers.
Tragische sociale gevolgen van de besparingspolitiek
Er is sprake van de ‘tragische sociale gevolgen van de besparingspolitiek, die het sociaal vangnet hebben beschadigd en opzettelijk de lijm die een samenleving samenhoudt, heeft verwijderd’.
Het dramatiseren van zulke rapporten gebeurt opzettelijk, om een maximale impact te genereren. “Toch demonstreert dit vooral hoe ontwikkelde economieën als Duitsland, de Verenigde Staten en Groot-Brittannië die zo goed al geen werkloosheid meer hebben, er maar niet in slagen armoede te reduceren,” schrijft de Financial Times in een editoriaal.
De reactie van de regering May is furieus. Het Ministerie van Werk en Pensioenen noemt het rapport ‘amper geloofwaardig’ en ‘volledig inaccuraat’.
2,8 miljoen armen in gezin waar alle volwassenen werken
Maar de Britse ervaring demonstreert dat wie enkel op ‘jobs, jobs, jobs’ focust onvoldoende doet. Groot-Brittannië telt vandaag minder werkloze armen, maar de voorbije vijf jaar zijn er wel 500.000 werkende armen bijgekomen. Onzeker werk, lage inkomensgroei en stijgende huisvestingskosten maken dat een job niet langer een verzekering tegen armoede is, zoals dat vroeger wel het geval was. Volgens de VN telt Groot-Brittannië 2,8 miljoen armen die deel uitmaken van gezinnen waar alle volwassenen voltijds werken.
Arme werkenden hebben vaak een onregelmatig inkomen, waardoor ze even veel nood hebben aan een vangnet als aan een job. Werklozen kunnen in Groot-Brittannië pas na 5 weken aanspraak maken op een eerste uitkering, wat het probleem vergroot. Ook de disfunctionele woningmarkt over het Kanaal helpt niet.
Wie armoede wil bestrijden, moet verder kijken dan enkel werkgelegenheid.