ANDERS BEKEKEN: onze eigenzinnige kijk op de actualiteit
Voor wielergekken in Vlaanderen en daarbuiten leek de start van de Ronde van Frankrijk wel op de bevrijdingsdag aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Zelden werd er zo verlangd naar een wielerkoers als de 107de Ronde van Frankrijk. Een ongewone Tour, en dat is een eufemisme, waar corona de spelregels bepaalde met veel verrassingen maar ook veel zekerheden. Newsweek zal het niet hebben over de sleutelmomenten die de uitslag hebben bepaald zoals het missen van de waaier van het team van Pogacar in de sneltreinrit naar Lavaur, de sluwe beweging van Sepp Kuss op de Col de La Loze waar Primoz Roglic leek beslag te leggen op de eindzege, het onwaarschijnlijke beulwerk van de nieuwe superster Wout Van Aert, en last but not least de grote ommekeer in de tijdrit naar La Planche Des Belles Filles, een rit waarover ze over twintig jaar nog spreken.
We hebben 5 andere momenten gekozen die symbool staan voor de absurde doortocht door het rode coronagebied dat Frankrijk heet.
De opgestoken vinger van Van Aert naar Sagan
Deze wat impulsieve beweging op het einde van de sprint in rit 11 zegt alles over de paleisrevolutie in deze Tour. De jeugd heeft het wielrennen stormenderhand overgenomen en zullen vanaf nu de scepter zwaaien over alle wielerdisciplines. Het was al begonnen met Egan Bernal vorig jaar en de revolutie zette zich dit jaar onverminderd voort. Hirschi , Kämna en natuurlijk de nieuwe kroonprinsen van het peleton Tadej Pogacar én Wout Van Aert zullen vanaf nu de dienst uitmaken samen met de ongekroonde koning Remco Evenepoel. Alaphillippe, Roglic, Sagan, De Gendt, Fuglsang, Van Avermaet en de renners van hun generatie zullen hun tenen moeten uitkuisen om nog een koers te winnen.
De oneindige goedheid van de boerenzoon Carapaz
Richard Carapaz is te goed voor deze wereld. Hij was de winnaar van de Giro in 2019 en wilde deze titel terecht verdedigen. Brailsford, de sfinx van Ineos, besliste er anders over en stuurde hem als lakei om het jonge godenkind Bernal te ondersteunen. Dat bleek een maat voor niets waarna hij nog zelf de kans kreeg om voor een overwinning te gaan. Hij was de smaakmaker van de derde week , die permanent in de aanval was en verdiende dan ook een ritoverwinning. En toch gaf hij die weg aan zijn Poolse ploegmakker Kwiatkowski. Een sympathieke toprenner, daar niet van, maar hiermee ontnam Brailsford alle Ecudorianen een volksfeest. En de goedzak lachte er nog mee bij de aankomst, terwijl hij met een kluitje, de bolletjestrui, in het riet werd gestuurd, die hij overigens natuurlijk ook nog verloor aan de weergaloze Pogacar.
De zielige aftocht van Egan Bernal
Vorig jaar waren alle wielercommentatoren het eens: De Colombiaan Bernal zou de nieuwe heerser worden van het Tourpeleton. Hij had daarvoor de beste papieren. Niet dus. Bernal had last van zijn rug en dat zou hem beletten om er echt voor te gaan. Daarvoor kan je nog begrip hebben hoewel het nooit echt duidelijk zichtbaar was , althans fysiek. Het leek eerder een mentale kwestie te zijn. Het is natuurlijk niet niets als je in je thuisland Colombia, wordt gevierd als een Messias, met alle vrouwelijke aandacht daarbovenop. Maar stoppen in de belangrijkste wedstrijd van je discipline doe je niet. Kijk dan maar eens naar Jan Frodeno, meervoudig triathlon wereldkampioen. Hij crashte fysiek in het WK Kona van 2018 maar uit respect voor het evenement pikkelde hij toch naar huis tijdens de marathon om vervolgens terug te keren in 2019 en de strafste prestatie in de triathlongeschiedenis neer te zetten. Het komt niet meer goed met Bernal.
De verbazende bijziendheid van Jean Castex
Jean Castex is geen wielrenner. Hij is wel de premier van Frankrijk. En hij had zaken gezien die wij leken hadden gemist. Hij feliciteerde in een interview na de 8ste etappe het Franse publiek voor de ijzeren discipline die ze hadden opgebracht tijdens de Ronde om afstand te behouden en mondmaskers te dragen langs het parcours. Dhr. Castex leeft in een parallel universum en bewijst eens te meer dat de Tour zoveel groter is dan Frankrijk.
De statistische onwaarschijnlijkheid dat Slovenië een wielerland is
Hoe groot bestaat de kans dat een land waar slechts twee miljoen mensen wonen de twee beste wielrenners aflevert? Indien je brute bevolkingsdata hanteert is die kans 0.03%. Alle wielerverslaggevers maken nu grootse analyses over de Sloveense opleidingskampen en trachten het geheim te ontdekken achter dit wonder. De waarheid is veel prozaïscher. Het is het zoveelste bewijs dat de top bereiken een kwestie is van goede genen, een sterke kop en een grote dosis geluk. Wie had gedacht dat de nieuwe Merckx uit het voetbal zou komen? Of dat de nummer twee van de Tour vroeger een skispringer was? De Tourwinnaar van 2030 kan dus komen uit Peru of uit Letland.
