Het krantencontract van bpost, goed voor wel 175 miljoen euro per jaar, boeit de papieren pers maar heel matig: in verschillende reconstructies van het begrotingsoverleg verdwijnt vreemd genoeg het feit dat het urenlang stil lag, over die discussie. Bizar, in combinatie met vlijmscherpe commentaren in diezelfde kranten dat Vivaldi haar cijfers niet structureel op orde krijgt: geld bij zichzelf halen is uiteraard altijd een moeilijke oefening. Erover berichten blijkbaar evenzeer.
Wie nochtans wél wakker lagen van het nieuws, letterlijk, waren de grote mediabedrijven zelf. “Het was onwaarschijnlijk hoeveel druk er ontwikkeld is, van zodra uitlekte dat de discussie over het bpost-contract op tafel lag. Niet uit de top van het postbedrijf zelf hè, maar van de grote uitgevers van dit land“, zo zegt een betrokken minister. Namen als Mediahuis vallen uitdrukkelijk.
“Het was echt onwaarschijnlijk, zowel van die mediasector als van de bankensector. Daarbij schuwt men de rechtstreekse berichtjes echt niet”, zo is bij een andere deelnemer te horen.
Dat Franstalige uitgeverijen argumenteren al jaren dat, als die subsidie verdwijnt, ze zouden “omvallen”, en “de democratie in gevaar komt“. Dat discours overtuigden jarenlang de MR, maar met Bouchez, die lak heeft aan de klassieke media, kwam er een andere wind: die zit meer op de lijn van Open Vld, die hevig tegenstander zijn van de subsidie, al jaren.
Dat Dermagne zich, uiteindelijk als enige, zo verzette om de 175 miljoen euro subsidies gewoon te schrappen, heeft dan weer alles te maken met de vakbonden bij bpost: die zijn als de dood dat de maatregel weghalen, zo’n 2.000 banen bij de postreus zou doen sneuvelen. De liberalen bleven ’s nachts herhalen dat die jobs misschien bij bpost zouden verdwijnen, maar niet in het geheel: “Mensen gaan hun krant willen blijven krijgen, en iemand zal het moeten doen”, maar dat argument weigerde Dermagne.
“Het is uiteindelijk De Sutter geweest, die nochtans als voogdijminister bpost onder haar heeft, die het heel correct speelde, en uiteindelijk mee het compromis maakte. Maar de PS stond echt alleen, omdat iedereen beseft dat het niet meer van deze tijd is”, zo vat een betrokkene samen. “Voor cd&v was het van belang dat voor een aantal van ‘hun’ krantjes, zoals Kerk & Leven, garanties zouden krijgen dat ze verder subsidies kregen.”
Er moet nu een nieuwe aanbesteding uitgeschreven worden voor dergelijk distributiecontract. Daarbij zal er vermoedelijk gefocust worden op een aantal specifieke vzw’s en de zogenaamde “witte zones”, zones met lage bevolkingsdichtheid, waar de kost om kranten te bussen hoger ligt.
