De legalisering van cannabis had een grote stimulans moeten zijn voor de Canadese economie. Vele landbouwers hebben de sprong gewaagd naar het landbouwtoerisme en naar korte, ook grensoverschrijdende netwerken. Maar er zijn veel administratieve obstakels.

In 2018 was Canada een pioniersland in het volledig legaliseren van recreatief cannabisgebruik, en velen lachten – en soms met rode ogen – toen het hennepblad het esdoornblad op de vlag van het land verving.

Drie bevoegde rechtsniveaus

Ook economisch was het groene goud van Canada een droom, en velen stelden zich grote landbouwcoöperaties voor die zich toespitsten op Indische hennep en de bijproducten daarvan. Die zouden passerende consumenten ertoe aanzetten hun verschillende soorten te proeven, naar het voorbeeld van de wijnbouwers op het Oude Continent. Een zonnige landbouwtoekomst die bijzonder aantrekkelijk was voor Ontario, een zonnige zuidelijke provincie die aan de Grote Meren grenst. Die hoopte massaal Amerikaanse toeristen aan te trekken. Een droom die, voor velen, slechts een rookgordijn was.

Boerderijen die zich willen toeleggen op cannabis krijgen te maken met het Canadese rechtssysteem op drie niveaus: gemeentelijk, federaal en provinciaal. Elk van hen heeft weinig of geen bevoegdheid, wat het leven van de landbouwers zeer moeilijk maakt. Bloomberg gebruikt het voorbeeld van een boer aan de oevers van Lake Erie die zijn cannabisproducten daar wil verkopen, of zelfs proeverijen wil organiseren. Hij zou ervoor moeten zorgen dat zijn winkel geen ramen heeft, of ramen met eenrichtingsverkeer, zodat minderjarigen de zaak niet rechtstreeks kunnen zien.

Bezoeken aan hennepvelden zouden zeer moeilijk te organiseren zijn. Dat komt doordat ze worden beschouwd als een risico van verontreiniging van de gewassen met een “voor menselijke verbruik bestemd product”. De plant consumeren op de plek waar ze werd geteeld, is bovendien verboden.

Forse investeringen

Deze beperkingen zijn niet allemaal absoluut: ze kunnen worden omzeild met de juiste vergunningen. Maar de mogelijkheid om cannabis te kweken betekent niet automatisch toestemming om lokale winkels te bevoorraden, vooral omdat veel boeren zich hebben gehaast om het groene goud aan de man te brengen, waardoor er een enorme overproductie is ontstaan.

Voor het openen van een winkel op de productieplaats zijn nog steeds een hele reeks vergunningen en investeringen nodig, die weinig telers zich kunnen veroorloven zonder zekerheid over de rentabiliteit. Dat is ook het geval voor Ontario. In het naburige New Brunswick spelen ze ook met het idee om deze boerderijwinkels op te richten, maar de wetgeving moet nog volgen.

(bzg)