Er gaat geen week voorbij of er is ergens wel een celebrity, bekende zakenman of grote investeerder die een SPAC lanceert. Dat is een nog leeg fonds dat op de beurs geld ophaalt voor toekomstige overnames. Maar hoe werkt zo’n beursschelp precies? Het fenomeen SPAC uitgelegd.
Waarvoor staat de afkorting SPAC?
SPAC staat voor ‘special purpose acquisition company’. Het gaat dus om een beleggingsvehikel met een specifieke doelstelling: overnames doen. Bij zijn start op de beurs omvat een SPAC doorgaans nog geen enkele bedrijfsactiviteit. Het gaat om een volledig leeg beursfonds.
Wat is de bedoeling?
De initiatiefnemers, sponsors genoemd, brengen een SPAC op de beurs om bij beleggers geld op te halen, waarmee ze daarna overnames hopen te doen. Een gedetailleerd businessplan is er meestal niet, omdat die overnames nog niet zeker zijn. De beleggers van hun kant kopen aandelen van de SPAC nog voor er van een ‘echt’ bedrijf sprake is, in de hoop dat de uiteindelijke overnames meerwaarde gaan creëren.
Hoe worden SPACs nog genoemd?
Andere termen zijn ‘lege beursschelp’ of ‘blancochequebedrijf’, omdat de initiatiefnemers van de beleggers in een SPAC eigenlijk een blanco cheque krijgen om op overnamejacht te gaan.
Zijn SPACs iets nieuws?
Nee. Het fenomeen bestaat al langer, maar had vroeger een bedenkelijke reputatie. SPACS werden een jaar of vijftien geleden geassocieerd met opportunistische zakenlui en twijfelachtige financiële constructies. Het ging toen vaak ook om oude leeggehaalde vehikels die doelloos op de beurs stonden. Maar vorig jaar kende de beurstechniek een opmerkelijke revival in de VS, met bekende zakenlui en beroemdheden die nieuwe SPACs op Wall Street lanceerden. Dat fenomeen komt nu naar Europa overgewaaid.
Welke beroemdheden zitten achter een SPAC?
Amerikaanse sportfiguren als NBA-icoon Shaquille O’Neal (foto) en baseball-legende Alex Rodriguez – ook bekend als partner van Jennifer Lopez – zijn verbonden met een SPAC, net als topfinanciers als Bill Ackman en Gary Cohn (ex-Goldman Sachs). Ook beroemde ondernemers Bill Gates en Richard Branson gebruiken de techniek. Deze week lanceerde luxepaus Bernard Arnault, de rijkste man van Frankrijk, een SPAC, samen met onder meer topbankier Jean-Pierre Mustier.
Waarom zijn er zo vaak bekende koppen mee gemoeid?
Het systeem kan alleen maar werken als de beleggers vertrouwen hebben in de initiatiefnemers. Als daar een wervende naam of topmanager met bewezen track record tussen zit, heeft de SPAC meer kans om de beoogde fondsen binnen te halen. De beleggers van het eerste uur investeren in zekere zin in iets immaterieels: de brains en het netwerk van de sponsors achter het vehikel.
Wat is het voordeel voor het overgenomen bedrijf?
Een SPAC is voor het overgenomen bedrijf een snelle manier om op de beurs te komen. Het volstaat de naam van de SPAC te wijzigen en het eindresultaat is vergelijkbaar met een klassieke beursgang. Bij een beursintroductie of IPO komen er veel administratieve regels en financiële beslommeringen kijken. Als een bedrijf via een overname door een SPAC naar de beurs gaat, hoeft dat allemaal niet.
Waarom zijn SPACs zo populair?
De grote bewegingsvrijheid en de beperkte administratieve rompslomp verklaren waarom financiers en bedrijven een SPAC een interessante techniek vinden. De beleggersappetijt om in een nog leeg fonds te stappen, heeft wellicht te maken met het TINA-effect, ’there is no alternative’. Door het lagerentebeleid van de centrale banken zijn aandelen momenteel zowat de enige belegging met enig zicht op rendement. Als zo’n beursschelp z’n huiswerk goed maakt en een interessant bedrijf overneemt, rinkelt de kassa snel.
Wat zijn de risico’s voor de belegger?
Voor de beleggers in een SPAC is het per definitie onduidelijk waar ze hun geld in steken. Ze beleggen dus blind. Vaak zijn er wel bepaalde engagementen ingebouwd. Als een SPAC na een afgesproken periode – bijvoorbeeld twee jaar – geen overnameprooi gevonden heeft, kan de afspraak zijn dat de beleggers hun inleg weer terugkrijgen, hopelijk voor hen zonder al te veel transactiekosten.