De Franse overheid heeft cijfers bekendgemaakt omtrent de exodus van belastingbetalers in het land. Vermits de cijfers van de fiscus zelf afkomstig zijn kunnen ze niet verkeerd worden geïnterpreteerd.
Vorige maand had een Zuid-Afrikaans studiebureau al berekend dat zo’n 10.000 miljonairs het land waren ontvlucht. De cijfers van het Franse ministerie van Financiën geven een duidelijker beeld.
Niet enkel miljonairs ontvluchten het land. In alle categorieën belastingplichten die meer dan 200.000 euro inkomsten aangeven zijn de aantallen belastingbetalers gedaald. De grootste daling doet zich voor in de categorie 400.000 euro per jaar en meer. In elk van deze categorieën waren er in 2014 minimum 15% minder belastingbetalers dan in 2013. Het aantal gezinnen met inkomsten tussen de 800.000 en 3.000.000 euro is in 2014 met gemiddeld 30% gedaald in vergelijking met 2013, blijkt uit deze tabel van de Franse zakenkrant Les Echos, op basis van de cijfers van het ministerie:
[media-credit name=”© Les Echos” align=”alignnone” width=”1024″]
[/media-credit] De Franse ‘rijkenexodus’ kan dus niet langer ontkend worden en geeft aan in welk financieel moeras het land onder 4 jaar socialistisch beleid is gesukkeld.
50% van de Franse gezinnen betaalt totaal geen inkomstenbelastingen. Het aantal gezinnen dat meer dan 200.00 euro per jaar verdient en voor 20% van de totale inkomsten instaat is in 2014 met 8% gedaald.
De Franse middenklasse betaalt straks dus de factuur voor de verkiezing van een non-president die zich van bij het begin van zijn ambtstermijn met een – ondertussen ingetrokken – supertaks op grote vermogens openlijk tegen de rijken keerde (‘Je n’aime pas les riches, j’en conviens‘).
Hollande bracht onherstelbare schade toe aan het imago van zijn land en de cijfers van Bercy (de Parijse wijk waar het Franse ministerie van Financiën gevestigd is) bevestigen de massale exodus van het bedrijfsleven, het artistiek en sportief talent.
Openbare uitgaven
In geen enkel OESO-land is het overheidsbeslag met 57,7% groter dan bij onze zuiderburen, die daarbovenop als enige EU-land geen besparingen doorvoerden tijdens de financiële crisis, maar enkel nieuwe belastingen oplegden. De overheid gaf jaar-na-jaar meer belastingsgeld uit.
[media-credit name=”© TradingEconomics” align=”alignnone” width=”1024″]
[/media-credit]
Werkloosheid
Dan is er nog de werkloosheid: de blauwe curve in onderstaande grafiek waarop Hollande bij het begin van zijn presidentschap op afgerekend wilde worden, maar die – in tegenstelling tot de rest van de EU – enkel is blijven stijgen. Het creëren van ambtenaren- en een oneindig aantal schijnjobs en het creatief omgaan met cijfers konden de negatieve tendens evenmin ombuigen.
De komende maanden raakt Frankrijk dan van de regen in de drop nu de baby-boomers massaal met pensioen gaan en uit de werkloosheidscijfers zullen verdwijnen, maar in een andere statistiek terecht zullen komen. Frankrijk telt sinds begin dit jaar al 657.000 gepensioneerden meer en heeft er nu ruim 13 miljoen. Van de ene nachtmerrie in de andere, zeg maar…
Headhunters bevestigen dat het voor Frankrijk veel moeilijker is geworden om internationale topmanagers aan te trekken en dat vele investeerders die al te lijden hadden onder een complex fiscaal systeem, Franse projecten definitief in de vergeetputten parkeerden.
Het vertrouwen in Frankrijk is dus volledig verdwenen, zowel bij buitenlandse investeerders als bij de groep die de rijkdom van het land in stand hield. Toch zal de Franse middenklasse de kelk tot op de bodem moeten ledigen. Hun totaal wereldvreemde president – die donderdagavond op televisie kwam vertellen dat het beter gaat in zijn land – heeft nog een vol jaar te gaan. Uit een recente peiling blijkt dat 76% van de Fransen nog weinig met hem te maken wil hebben.
Het Franse magazine Contrepoints schreef exact 22 maanden geleden het volgende:
‘Dit land is kapot. Als we het willen heropbouwen, dan moet dit links sterven, nu.’
Maar na vier jaar van inactiviteit is ook vandaag de (jongeren-)werkloosheid of het promoten van hedendaags ondernemerschap niet aan de orde. De verkiezingen van 2017, dat is waar het nu om gaat, al de rest kan wachten. Hollande en zijn team lijken alleszins van plan om hun doodstrijd nog 12 maanden te rekken. Tegen dan is het waarschijnlijk te laat. Of zoals de Fransen zeggen: ‘Quand les dégoûtés seront partis, il ne restera plus que les dégoûtants.’