Heb je het moeilijk om jezelf gemotiveerd te houden voor ambities op lange termijn? Dan is het aangewezen om de tijd die beschikbaar is voor het bereiken van die doelstellingen, in dagen en niet in maanden voor te stellen. Die eenvoudige mentale constructie blijkt volgens onderzoek van Amerikaanse psychologen een goede manier om een gevoel van dringendheid te helpen creëren.

Daardoor is men geneigd om zich sneller en harder in te spannen om zijn doelstellingen te bereiken.

Of het nu gaat om een carrièredoelstelling of om het aanleggen van een spaarpot voor het pensioen, als de beloning veraf lijkt hebben veel mensen de neiging om hun inspanningen te minimaliseren. 

De psychologen Neil Lewis en Daphna Oyserman van de universiteiten van Michigan en Zuid-Californië hebben een gemakkelijke manier gevonden om die valkuil te vermijden. Volgens hen helpt het immers om de tijd die nog rest vooraleer een deadline verstrijkt, voor te stellen in kleinere tijdseenheden.

Huidige en toekomstige zelf

Voor hun onderzoek stelden de psychologen aan de deelnemers de vraag wanneer ze voor een bepaald scenario zouden moeten beginnen sparen. Daarbij kregen sommige deelnemers de vraag wanneer ze dachten te moeten beginnen sparen voor hun pensioen.

Een deel werd verteld dat hun pensioen over dertig jaar zou beginnen, anderen kregen te horen dat die nieuwe levensfase over 10.950 dagen van start zou gaan. Dat is identiek dezelfde tijdsspanne, maar wel uitgedrukt in een andere eenheid. 

De deelnemers die over hun pensioen in termen van jaren dachten, bleken vier keer langer te willen wachten om met sparen van start te gaan dan collega’s die hun pensioenleeftijd in dagen kregen voorgesteld. Dat resultaat bleef ook overeind nadat de wetenschappers de resultaten corrigeerden op factoren zoals leeftijd, inkomen en opleiding.

De psychologen schrijven in hun conclusie: “De manier waarop tijd gemeten wordt heeft een duidelijke impact, niet omdat mensen een verschil voelen in het belang van een toekomstig evenement, maar omdat de manier verandert waarop ze een connectie zien tussen hun huidige en toekomstige zelf.”