In Noorwegen is het bedrijf SalMar gestart met het eerste aquacultuurproject in de open zee. De onderneming heeft het constructiebedrrijf China Shipbuilding Industry Corp (CSIC) 300 miljoen dollar betaald voor de bouw van zes grote kooien waarin zalm kan worden gekweekt en die in het water van de oceaan worden geïnstalleerd. Salmar heeft met Ocean Farm 1 inmiddels een eerste eenheid in gebruik genomen. Verwacht wordt dat in de herfst van dit jaar een eerste oogst zal kunnen worden gerealiseerd.

Ocean Farm 1 werd drie mijl buiten de Noorse kust in het water geplaatst. De kooi heeft de lengte van een voetbalveld en is een zeventigtal meter hoog. Met de constructie zegt SalMar meer ruimte te kunnen innemen dan mogelijk zou zijn met de traditionele aquacultuur in ondiepe wateren langs de kusten. Omdat met een afzuigsysteem het visafval efficiënt kan worden verwijderd, kunnen volgens Salmar ook meer vissen per kubieke meter worden voorzien.

Sterke groei

“Zuurstofsensoren en verfijnde camera’s volgen de kweek van de zalmen,” zegt het magazine Bloomberg. “Daarbij wordt onder meer de groei van de vissen gevolgd en wordt gespeurd naar mogelijke signalen van ziekte of zwakheid.”

“Bij een eerste evaluatie, zes maanden na de start van het project, zegt Salmar duidelijke tekenen van een sterke groei te kunnen opvangen. Tegelijk benadrukt het bedrijf bijzonder lage mortaliteitscijfers te moeten registreren.”

Er wordt aan toegevoegd dat de kooien werden ontworpen om bijzonder ruwe zeeën – met golven tot een hoogte van bijna twintig meter – te kunnen overleven.

Zestien verplaatsbare kleppen verdelen onder water op vastgestelde tijdstippen voeding aan de zalmen. Het systeem laat een teelt toe op een diepte van ongeveer zestig meter. In de traditionele aquacultuur leven de vissen net onder het wateroppervlak. “Indien de eerste oogst de verwachtingen inlost, wordt het mogelijk om op nagenoeg elke locatie in de open zee aquacultuur te voorzien,” benadrukt Salmar.

Risico’s

“Er zijn aan het project toch wel een aantal risico’s verbonden,” waarschuwt Tim Dempster, een marine-ecoloog en professor biowetenschappen aan de University of Melbourne. “In de eerste plaats leven de vissen in aquacultuur bijzonder dicht op elkaar. Dit verhoogt het risico, ook al zouden slechts enkele dieren ziek zijn, op een verspreiding van infecties.”

“Bovendien moet men ermee rekening houden dat de zalmen gedwongen worden op grotere diepte te leven, waar minder zuurstof voorradig is, dan ze gewoon zijn,” aldus nog Dempster. “Dit zou de groei van de dieren mogelijk kunnen afremmen.”