Vorig jaar hebben vissers op de Schotse rivieren 35.693 Atlantische zalmen gevangen. Dat is nog slechts 75 procent van het gemiddelde dat vijf jaar voordien kon worden gemeld. Dat staat in een rapport van Fisheries Management Scotland. Het cijfer vertegenwoordigt tevens de laagste vangst sinds het begin van de tellingen zeventig jaar geleden. Experts roepen op tot dringende maatregelen om de wilde zalm te beschermen.
Ook de vangst van zeeforel, een soort die dezelfde rivieren gebruikt als zalm, was met 12.363 dieren volgens de statistieken van Fisheries Management Scotland teruggezakt tot het laagste niveau in de geschiedenis. Dat cijfer betekende tevens 77 procent van het gemiddelde van de vijf jaar voordien.
Breder ecosysteem
“De cijfers van vorig jaar werden weliswaar beïnvloed door de lockdowns tegen de verspreiding van het coronavirus tijdens de lente, maar de gegevens komen verder overeen met recente trends”, merken de experts op.
“Vier jaar geleden, het laatste volledige jaar voor de uitbraak van de coronapandemie, werd met ruim 37.600 dieren het vorige diepterecord opgetekend. Twaalf jaar geleden vingen de Schotse vissers nog meer dan 111.400 zalmen.”
De krimpende zalmpopulatie kan volgens de experts zware gevolgen hebben. “Zalm en forel zijn immers ook voeding voor een aantal andere soorten, zoals otters en visarenden”, voeren zij aan. “Het probleem schaadt het bredere ecosysteem.”
“De zalm is bijzonder gevoelig voor de zuiverheid en de temperatuur van het water. De achteruitgang van de populatie wordt dan ook gezien als een ondubbelzinnig bewijs dat de klimaatcrisis, vervuiling, viskweek en industriële activiteiten een bredere milieuschade veroorzaken.”
Alan Wells, directeur van de Fisheries Management Scotland, zegt dat de Schotse regering de implementering van maatregelen voor de bescherming van het zalmbestand moet versnellen. “De jongste cijfers onderstrepen de ernst van de situatie”, benadrukt hij. “Er moet dan ook dringend worden ingegrepen.”
Begin dit jaar had de Schotse regering gezegd zich bewust te zijn dat het zalmbestand zich in een crisis bevond. Er werd beloofd om de waterkwaliteit te verbeteren, de naleving van de wetten op de natuurbescherming te controleren, conflicten met menselijke activiteiten op zee en in kustgebieden aan te pakken en de situatie van de mariene omgeving te zullen opvolgen.
Boomplanting
Sinds de jaren negentig van de voorbije eeuw zetten vissers in Schotland hun vangsten in de rivier terug als onderdeel van een vrijwillige code om de vispopulaties in stand te houden. Die afspraken worden door de visserijorganisaties streng gecontroleerd.
Naast het verwijderen van dammen en stuwen, hebben de visserijraden van het land beloofd miljoenen inheemse bomen te planten langs duizenden kilometers rivieroever. Die ingreep moet de watertemperatuur verlagen en de kans op plotselinge overstromingen verminderen. “Bomen werken als natuurlijke parasols”, merkt Wells daarbij op.
Sommige visserijen hebben onderzoek gedaan om op sterk ontvolkte rivieren jonge zalmen die zijn gekweekt in broederijen uit lokale wilde bestanden, uit te zetten. Deze strategie blijft vanwege de onzekerheid over de overlevingspercentages, door een aantal experts gecontesteerd.
Wells stelt wel dat deze strategie op sommige rivieren resultaten zou kunnen opleveren, maar benadrukt dat de grootste nadruk moet worden gelegd op de verbetering en bescherming van de rivieren en hun wijdere omgeving.
(ns)