De productie en het gebruik van de virtuele munt bitcoin gaat gepaard met een jaarlijks energieverbruik van 45,8 terawattuur. De creatie van het digitale geld veroorzaakt daarbij echter ook een jaarlijkse uitstoot aan koolstofdioxide tussen 22 megaton en 22,9 megaton. Dat blijkt uit berekeningen van wetenschappers aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in de Verenigde Staten en de Technische Universität München in Duitsland.

De onderzoekers merken daarbij op dat de ecologische voetafdruk van de bitcoin even groot is als de uitstoot van grote steden zoals Hamburg, Wenen of Las Vegas.

Milieukosten

“De bitcoin is weliswaar een virtuele munt, maar het energieverbruik dat ermee gepaard gaat is daarentegen bijzonder reëel,” benadrukt onderzoeksleider Christian Stoll, professor energiebeheer aan de Technische Universität München. “Indien de bitcoin een zelfstandig land zou zijn, zou zijn energieverbruik zich situeren tussen Jordanië (82ste) en Sri Lanka (83ste).”

“Wij twijfelen niet aan de baten die de blockchain – de technologie achter de bitcoin – in een aantal sectoren kan bieden. De debatten rond de virtuele munt leggen echter vooral de klemtoon op de voordelen van de blockchain. Men mag echter niet vergeten om ook de kosten in rekening te brengen.”

“De resultaten van de studie tonen dat ook nieuwe technologieën milieukosten hebben,” zeggen de onderzoekers. “Om bitcoins te kunnen aanmaken, moeten de producenten een wiskundige puzzel oplossen. Daarvoor moeten zij op de rekencapaciteit van computers beroep kunnen doen. Die machines hebben echter elektriciteit nodig.”

“Dat verbruik heeft de voorbije jaren bovendien een snelle stijging gekend. Het voorbije jaar was er zelfs sprake van een verviervoudiging op twaalf maanden. Men moet dan ook beseffen dat de cryptomunt voor het leefmilieu een extra belasting vormt.” De blockchain zou ongeveer 0,2 procent van het wereldwijde elektriciteitsverbruik vertegenwoordigen.

Steenkool

“Er zijn uiteraard andere factoren die een grotere bijdrage tot de klimaatverandering leveren,” betoogt Christian Stoll. “Toch weegt de uitstoot van de bitcoin te zwaar om zomaar genegeerd te worden. Daarbij moet men ook rekening houden met het type van de gebruikte grondstoffen.”

“Niet altijd zijn er hernieuwbare bronnen beschikbaar. Men moet onder meer vaststellen dat China een belangrijke producent van bitcoins is. Sommige waarnemers wijzen erop dat daarbij mogelijk gebruik wordt gemaakt van energie die afkomstig is van vervuilende steenkoolcentrales in Mongolië.”

“Om de ecologische voetafdruk van de bitcoin te verminderen, zou men kunnen proberen de energie voor de productie van de virtuele munt zoveel mogelijk van duurzame bronnen af te nemen,” zegt Stoll. “Daarnaast moet men ermee rekening houden dat de bitcoin niet de enige virtuele munt. Ook voor de productie van sectorgenoten zoals de ethereum of de monero moet energie worden ingezet.”

“Men moet er dan ook rekening mee houden dat het volledige energieverbruik van de sector het dubbele van de consumptie door de bitcoin gedraagt.”