De redactie van het nieuwe VRT-programma Pano stuurde twee volbloed Belgen van Marokkaanse afkomst naar Tremelo, een dorp waar amper 0,5 procent van de inwoners allochtoon is. Het ging om een experiment waarbij de twee er onder de valse namen Karima en Mohammed een buurtwinkel opende, die voor de gelegenheid vol verborgen camera’s hing.
Op die manier wilde de openbare omroep te weten komen wat een van de “blankste” gemeenten van Vlaanderen vindt van hun “nieuwe buren”. ‘Een sociaal experiment met een heel verrassende uitkomst,’ klonk het in de intro.
Maar op zijn blog Acta Sanctorum vindt essayist Johan Sanctorum er weinig verrassends aan:
‘Andermaal tonen hoe racistisch en xenofoob de gemiddelde Vlaming wel is’
“Reportagemakers Machteld Libert en Mario Mertens hadden de blanke gemeente Tremelo duidelijk uitverkoren met één bedoeling: andermaal tonen hoe racistisch en xenofoob de gemiddelde Vlaming wel is.
Nochtans waren het geen mensen van Afrikaanse of Aziatische origine die ze lieten neerstrijken, maar moslims met alle uiterlijke kentekenen. En daar verraden de programmamakers eigenlijk zichzelf: het gaat niet om ras en huidskleur, maar om religie en ideologie. De echte vraagstelling was dus: hoe gaat de Vlaming om met de islam en met mensen die deze godsdienst belijden? […]
Spraakmakend is in dat opzicht het onderzoek van Ruud Koopmans, het Nederlandse hoofd van de cel migratie bij het Berlijnse Centrum voor Sociale Wetenschap (WZB). Hij bevroeg 9.000 moslims in België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zweden en Oostenrijk. Daaruit blijkt o.m. dat Belgische moslims bij de meest fundamentalistische en xenofobe van de zes Europese landen horen. Enkel Oostenrijk scoort hoger.
Ik pluk er twee cijfers uit: 82% van de Belgische moslims acht maar één interpretatie van de Koran mogelijk (de meest letterlijke en fundamentalistische dus), en 70% stelt de religieuze wet (de sharia) boven de wetten van de seculiere staat.
Ik dacht dat de VRT dat stadium ondertussen gepasseerd was
Dat betekent dat, als er een moslim naast je komt wonen, je twee kansen op drie hebt dat hij minstens met het idee speelt om zijn ongelovige buur-kafir naar de andere wereld te helpen. Zie ik het te zwart-wit? Ik vrees van niet. Ik vrees eerder dat de makers van Pano een redelijke publieke scepsis, gesteund op reële indicaties, proberen te herdefiniëren als racisme. Een nieuwe vlaag van politiek-correcte, dit keer deconstructieve journalistiek, met de bedoeling om de Vlaamse onderbuik uit te baggeren? We hebben er het raden naar, ik dacht dat de VRT dat stadium ondertussen gepasseerd was.”