Het is hard tegen onzacht: een minister in de federale coalitie die klacht wegens laster en eerroof indient, tegen een voorzitter van een coalitiepartner. Maar dat is wat Tinne Van der Straeten (Groen), minister van Energie, nochtans aankondigt. “Het is hoog tijd om de bully-politiek van Georges-Louis Bouchez een halt toe te roepen”, zegt ze in De Standaard. Daarmee beantwoordt Groen de ‘provocatie’ van de MR, en starten ze een open oorlog. “De tijd dat we in een hoekje zouden kruipen na zo’n aanval, is voorbij”, zo is bij de top van Groen te horen. De ongeziene reactie volgt na de frontale aanval die Georges-Louis Bouchez, de voorzitter van de MR, tegen Van der Straeten lanceerde deze week. Daarbij riep hij op tot een parlementaire onderzoekscommissie over de kernuitstap en stelde hij dat Van der Straeten en de toenmalige baas van Elia, Chris Peeters, het dossier gemanipuleerd hadden. Bouchez kan zijn geluk niet op, na de zet van Groen: hij tekende exact de strategie uit om zo veel mogelijk de ecologisten aan te vallen. “Ze dreigt met een klacht, in plaats van in alle openheid te werken. Dit zegt veel over haar beheer en over haar manier van doen”, zo gaat Bouchez in de tegenaanval.

In het nieuws: Een klacht wegens ‘laster en eerroof’, in een debat over de kerncentrales, tussen Groen en de MR?

De details: Bouchez zocht én vond de escalatie in het conflict met de groenen. Die willen hem gerust van antwoord dienen, zo geven ze aan: “In het verleden zijn we ook altijd het doelwit geworden van anderen, in de kiescampagne. Toen konden we dat soms niet altijd aan. Maar nu gaan we terugvechten, ons niet laten doen”, zo klinkt vastberaden bij de groene top.

• “Ik heb het er echt mee gehad. Punt. Zo’n drieënhalf jaar lang zeiden mensen me: trek het je niet aan, het is totaal bij de haren getrokken wat hij zegt, maar laat het passeren. Zo schuift de grens altijd verder op.” 
• Het is een opvallende quote van minister van Energie Van der Straeten, waarbij ze, niet voor het eerst, hint naar wat zij zelf ervaarde als ‘de zware tol’ van haar mandaat in Vivaldi. Meermaals kwamen daarover van haar entourage de signalen, dat het allemaal toch “unfair” was, en toch wel bijzonder zwaar om te dragen was, met ook nog eens een stevige druk van haar privéleven.
• Maar kijk, in plaats van daarbij dan die klappen te vangen, slaat het boegbeeld van Groen nu opvallend hard terug. “Het is hoog tijd om de bully-politiek van Bouchez een halt toe te roepen. Een regering is een team, maar Bouchez doet niet anders dan frontale aanvallen uitvoeren op de persoon, met uitspraken die op niets gebaseerd zijn. Dit is een nieuw dieptepunt in de politiek.”
• Dat ‘dieptepunt’ waar de groene minister naar refereert, is een interview van Bouchez, uitgerekend ook in De Standaard, begin deze week. Daarin stelde hij onder meer:
  • Tinne Van der Straeten “heeft bepaalde gegevens en rapporten geïnstrumentaliseerd”, en heeft zo het dossier van de sluiting van de kerncentrales “gemanipuleerd”. 
  • “Op den duur was het een klucht. De toenmalige CEO van Elia, Chris Peeters mag dat wel eens aan het Parlement komen uitleggen. De informatie die we gekregen hebben over de kerncentrales vraagt om een Parlementaire onderzoekscommissie.”
• Meteen reageert Van der Straeten nu dus wel heel fel: ze gaf haar advocaat opdracht de nodige juridische stappen te ondernemen voor een klacht, wegens het beschadigen van haar reputatie  “Dit is laster. Tot twee keer toe heeft Bouchez gezegd dat ik lieg.”
• Dat is een ongeziene zet in de Wetstraat: politici die tegen elkaar klachten indienen bij het gerecht. Zeker voor een regeringslid en tegen iemand van de eigen coalitie. Maar Van der Straeten redeneert juridisch, niet politiek: Bouchez eist immers een parlementaire onderzoekscommissie, de minister wijst erop dat die “de bevoegdheid van een onderzoeksrechter hebben en huiszoekingen kunnen doen.”  
• “En nu zou er een onderzoekscommissie moeten komen, simpelweg omdat de voorzitter van de MR van mening verschilt over het te voeren beleid? Als Bouchez het politieke debat wil juridiseren, dan dien ik een klacht in voor uitspraken zonder grond die bovendien juridisch vervolgbaar zijn.”

De essentie: Bouchez krijgt precies wat hij wil, een open oorlog met Groen, over kernenergie.

• Vanmorgen beleefde Bouchez een hoogdag op X, het platform waar hij zich op een doordeweekse dag ook normaal al stevig amuseert. Maar vanmorgen ging het naar een climax: het aantal mensen dat Van der Straeten aanviel en vroeg “wat ze dan te verbergen had bij een onderzoekscommissie”, of nog ergere aanvallen: Bouchez retweette ze allemaal.
• Zelf lanceerde hij ook een tegenaanval, over die zogenaamde parlementaire onderzoekscommissie (die overigens echt zonder voorwerp is, want de Kamer werd woensdag ontbonden). Hij schermde met voorbeelden uit de buurlanden.
  • “In Frankrijk heeft men een grote parlementaire commissie georganiseerd over de laatste 20 jaar om duidelijkheid te krijgen over de fouten in het energiebeleid. Daarbij zijn presidenten gehoord.” 
  • “In Duitsland zijn er leerrijke onthullingen geweest over de omstandigheden die tot de kernuitstap hebben geleid.” 
  • “Maar als je in België een sereen, maar volledig parlementair onderzoek over het onderwerp vraagt, dan dreigt minister Van der Straeten met een klacht, in plaats van in alle openheid te werken.” 
• En Bouchez ging verder: “Dat zegt veel over haar beheer en over haar manier van doen. Maar ook over de manier waarop links het debat kapot wil maken, om te verhinderen verantwoordelijkheid te moeten nemen. Links dat justitie belast met absurde klachten over een puur politiek onderwerp. Vandaag is het links dat het meest de vrije meningsuiting en een open publiek debat bedreigt.”
• Dat Bouchez er op het eind nog specifiek een discours over “vrije meningsuiting” bijhaalde, is allerminst toeval. De MR-voorzitter heeft al langer de strategie van de confrontatie met de groenen: het is daar dat hij hoopt de meer gegoede centrumkiezer terug te gaan halen, de ‘bobo’s’ die zowel voor Ecolo als MR kunnen stemmen en in 2019, zeker in Brussel, massaal wegliepen. 

Waar het om gaat: Is kernenergie een thema dat de groenen nog pijn kan doen?

• Bouchez heeft al langer gekozen. Hij levert zijn veldslag met de ecologisten liefst op voor hem gunstig terrein: kernenergie. Of eventueel woke. Dat Van der Straeten nu zo hard hapt, werkt alleen maar in zijn voordeel, is zijn overtuiging. Want over die kernenergie haalde Bouchez zijn slag thuis: tegen alles en iedereen binnen Vivaldi in, slaagde de MR erin twee centrales open te houden.
• En Bouchez wil meer: hij wil ook de andere centrales terug open, en volop doorpakken op kernenergie. Dat hij daarbij, volgens peilingen, een ruime meerderheid van de Belgen aan zijn kant heeft, sterkt hem in die strijd. 
• Tegelijk voelen de liberalen ook de kwetsbaarheid van de groenen in het dossier: het zijn Ecolo en Groen, weliswaar gedwongen door de internationale context, die toch nog altijd de bocht hebben moeten nemen. Ze stapten in 2020 in de regering, met de overtuiging nu eindelijk, na 20 jaar discussie, finaal alle kerncentrales te gaan sluiten. 
• En Van der Straeten zelf is dan misschien wel het ideale doelwit. “Ze heeft wel die goede rapporten van de pers gehad, maar dat is geen verrassing, die zijn haar altijd ontzettend goedgezind geweest. Alleen: ze krijgt geen enkel dossier uitgelegd, zelfs in de ministerraad verstonden wij haar uitleg gewoon niet. Het is niet omdat je je omkleed met een soort technisch, langdradig discours, elke keer, dat je daarom mensen overtuigt”, zo is bij een collega binnen Vivaldi te horen, en niet iemand van de MR. 
• En ook elders, bij Open Vld, ziet men wel een kans, over die kernenergie. “Het is niet zo dat Van der Straeten dat finaal heeft opgelost, hè. Het was premier De Croo, die zijn gezinsvakantie in de sneeuw moest onderbreken, om toch maar een deal met Engie te kunnen sluiten. Van der Straeten zelf deed niets, zei geen woord in die meetings”, zo is bij een Open Vld-topper te noteren.

Wat er anders is in 2024: Groen kreeg in het verleden het ook benauwd, in kiescampagnes. Maar het duo Jeremie Vaneeckhout (Groen) en Nadia Naji (Groen) kiest nu resoluut voor het tegenoffensief.

• Dit weekend stelden Petra De Sutter (Groen) en Naji in Brussel hun ‘Regenboogplan’ voor: een reeks voorstellen om de LGBTQIA+-rechten zowel te verankeren in Grondwet, als steviger aan bod te laten komen in het onderwijs. 
• En daarbij een reeks stevig offensieve voorstellen: online haat moet in de Grondwet aangepast worden, zodat het via de correctionele rechtbank vervolgd kan worden. Er moet meer geld naar Ontwikkelingssamenwerking, om met seksuele minderheden te werken. En Naji wil “vanaf het kleuteronderwijs”, dat “leerlingen les krijgen over genderdiversiteit en diverse families”.
• Daarmee nam Groen al een offensieve positie in het woke-debat, helemaal anders dan Vooruit en zelfs PVDA, die hun deels gekleurde achterban niet al te veel willen provoceren. De kritiek of polemiek die dan volgt voor Groen? Die nemen ze er zeer graag bij.
• Meer zelfs: Groen zoekt bewust net daar ook wel het gevecht. Het past in de filosofie van het duo co-voorzitters, “dat we de strijd niet meer uit de weg gaan.”
• Kiescampagnes in het verleden gelden daarbij als waarschuwing. “De tijd dat we in een hoekje zouden kruipen na zo’n aanval, zoals Bouchez die nu deed, is voorbij. We moeten net dan in de ring stappen en de discussie aangaan, en onze standpunten verdedigen”, zo is de uitleg van de partijtop.
• Belangrijk daarbij: Groen ziet zichzelf absoluut als “een verantwoordelijke beleidspartij”. “We moeten net ons bilan verdedigen, en durven trots zijn op zo goede ministers. Want als het kan, zullen wij opnieuw mikken op regeringsdeelname, om onze job af te maken.”
• Die positionering verschilt danig met die van pakweg 2003, de laatste verkiezing die Groen voerde vanuit de federale meerderheid. Toen dook de partij weg, in een electorale storm van aanvallen, en kreeg ze bijzonder veel slaag bij de verkiezingen: alle zetels gingen verloren.
• En ook in 2019 was het vergelijkbaar: de kritiek van de rechterkant, met name van Bart De Wever (N-VA), die expliciet de confrontatie zocht, kreeg Groen toen niet gecounterd. Het gevolg was dat de torenhoge voorspellingen in de peilingen niet waargemaakt werden.

Gevolgd (1): Afscheid in de Kamer.

• “Ik wil Servais Verherstraeten (cd&v) en Catherine Fonck (Les Engagés) bedanken, omdat zij de incarnatie zijn van het mooie begrip “deontologie”. “Mochten wij allemaal Catherine Foncks zijn, of mochten wij allemaal Servais Verherstraetens zijn, dan konden wij met meer kracht en met meer overtuigingskracht al diegenen tegenspreken die, niet zozeer kritiek hebben op het functioneren van het systeem, want dat is een goede zaak, maar die het systeem zelf ondergraven.” 
• Het was classic Peter De Roover (N-VA), met een stevig lange zin, die helemaal op het eind van de zitting van het Parlement, als fractieleider van de grootste fractie het laatste woord kreeg, en daar duchtig met bloemetjes gooide. Want ook Groen-fractieleider Wouter De Vriendt kreeg nog lof: “Wij zijn het vaak oneens geweest, mijnheer De Vriendt, maar uw vertrek is geen versterking van het halfrond.” En ook het personeel en de persoonlijke medewerkers kregen lof.
• Eerder had De Roover zelfs een lied ter afscheid verzonnen én voor de Kamer gebracht, naar het voorbeeld van een Australisch politicus, waarbij heel het halfrond in lachen uitbarstte, en de N-VA-fractie bis-nummers vroeg. 

Mevrouw Tillieux, president, 

het is hoog tijd, sluit nu de tent. 

Sommigen komen hier zeker terug, 

anderen keren definitief de rug. 

We zijn het over veel oneens, maar één ding willen we niet: 

dat ik nu verder zing met dit lied.

Gevolgd (2): Het afscheid in het Vlaams Parlement verliep woeliger, met ‘dank’ aan de codex voor dierenwelzijn

• Ook het Vlaams Parlement maakte de schuiven leeg, en stemde nog een pak zaken, helemaal op de laatste zitting, woensdagavond en -nacht. Daarbij onder andere de nieuwe minimumdoelen voor de eerste graad van het middelbaar onderwijs, een nieuw decreet over de jeugdhulp, lagere tarieven in de kinderopvang voor ouders die zelf nog in het secundair onderwijs zitten en de mogelijkheid om auto’s ook bij herstellers te laten keuren. 
• Die werden allemaal vlot door de meerderheid van N-VA, cd&v en Open Vld goedgekeurd. Maar toen het bij een initiatief van minister Ben Weyts (N-VA) kwam, de nieuwe codex voor dierenwelzijn, ontspoorde het helemaal.
• Want, omdat in de Kamer recent de Grondwet werd veranderd, en dierenrechten daar nu instaan, waren de landbouworganisaties helemaal up in arms, over dat nieuw decreet. En die kunnen tegenwoordig stevig wegen op cd&v en Open Vld. 
• Die twee partijen hadden plots een pak parlementsleden die vragen hadden over het zogenaamde ‘standstill-principe’ dat uit het decreet voortvloeit. Dierenrechten kunnen er dan niet meer op achteruit gaan, maar dat creëert meteen ook rechten voor de toekomst. Dat principe moest er dus uit, maar Weyts weigerde dat.
• Cd&v ging op zoek naar een wisselmeerderheid, een amendement moest het principe schrappen. En dat stemde zowaar de N-VA dat weg, samen met Groen en Vooruit. Finaal keurde de meerderheid het geheel wel goed, met wat tegenstemmen en onthoudingen bij cd&v.
• Weyts was achteraf vlijmscherp voor cd&v: “Die Codex werd door de regering drie keer goedgekeurd, na het vechten voor elke snipper vooruitgang tegen steeds dezelfde partij. Gisteren kraaide de haan driemaal. De voorzitter van cd&v paradeert graag met zijn hond. Maar dieren blijken bij cd&v ultiem evenveel waard als een gegeven woord”, zo stelde die.
• Maar van bij Groen was men even scherp, voor Weyts: “Het is de linkse oppositie die zowel het standstill-principe, als de codex dierenwelzijn in haar geheel, heeft doen standhouden. De minister stond in zijn hemd, of beter, onderbroek…Wat een blaam”, zo haalde Meyrem Almaci (Groen) uit.
• De codex vervangt nu de ‘Dierenwelzijnswet’, die dateert van de jaren ‘80. Dieren zijn “een levend wezen met gevoel, specifieke behoeften en intrinsieke waarde”. Ze worden dus beschermd, en wie zich niet aan de regels houdt, kan bestraft worden. 
• Er zitten een heleboel strengere regels in: 
  • Dolfinaria worden verboden, al blijft er in het Boudewijnpark in Brugge nog even ruimte voor zes dolfijnen, er is geen alternatief voor de dieren.
  • Schapen, varkens en geiten mogen niet meer thuis geslacht worden. 
  • Op de wekelijkse markt mogen ze ook niet meer verkocht worden. 
  • Voor tradities zoals visjes drinken, ganzen rijden, of hanen slaan, is ook geen ruimte meer in de nieuwe codex: volksgebruik of niet, het mag niet meer.
  • In elk slachthuis moeten er camera’s komen.
  • In elke politiezone moet er een “verantwoordelijke voor dierenwelzijn” komen.

Gevolgd (3): Bloomberg kraakt België tot op het bot, voor haar financieel beleid.

• “Het gebrek aan terughoudendheid die de Belgische overheidsuitgaven overschaduwen lijkt op de VS, maar dan zonder de straffeloosheid van de dollar”, zo maakte het Amerikaans persagentschap Bloomberg gisteren een harde analyse publiek.
• België leent te veel, net zoals de VS, klinkt het. Net zoals in dat land overstijgt de schuldgraad, als percentage van het bbp, de 100 procent. En in beide landen zou dat bij ongewijzigd beleid met 10 procentpunten toenemen tegen 2029, zo berekende het Internationaal Monetair Fonds.
• Het jaarlijks begrotingstekort wordt door het IMF ingeschat op 4 tot 5 procent. Als de volgende regering niets doet, dan stijgt dat tekort naar 5,6 procent van het bbp, zo liet het Federaal Planbureau in februari weten.
• Bloomberg maakt dezelfde analyse die deze nieuwsbrief al vaker maakte. Voldoen aan de nieuwe Europese begrotingsregels om een tekort van 3 procent te halen tegen 2028, is onmogelijk. Het persagentschap wijt dat aan de tegenstrijdigheden in de Belgische politiek en de lastige regeringsvorming die straks ongetwijfeld wacht.

Waarom dit ertoe doet: Straks is er niet enkel de Europese Commissie, maar ook dit soort instellingen, en finaal “de financiële markten.”

• Het Federaal Planbureau lichtte de verschillende begrotingsplannen van de partijen al door. Elke partij heeft daarbij een eigen plan, maar in Vlaanderen willen enkel N-VA en Open Vld met hun voorstellen de EU-norm tegen 2029 halen. Een jaar later, dus.
• En het persbureau merkt terecht het grootste verschil op tussen de Verenigde Staten en België: de dollar is zo toonaangevend voor de wereldeconomie dat de Amerikanen wegkomen met hoge staatsschulden. Het land kan letterlijk geld bijdrukken. België hangt vast aan de Eurozone, waar het tot de slechtste leerlingen van de klas behoort. Bloomberg noemt dat dan ook “een test” voor de nieuwe regels en hoe Europa daarmee om zal gaan.
• Hoewel N-VA-voorzitter Bart De Wever zich in het stuk sterk maakt dat het tij te keren is, zijn anderen minder overtuigd. Volgens ING-econoom Peter Vanden Houte “spreekt geen enkele partij in de programma’s over hoe het budget verlaagd kan worden”.
• En ook Dario Messi, financieel strateeg bij Julius Baer, vreest voor gevolgen zoals een verdere verlaging van de kredietwaardigheid op middellange termijn. “Dit zou kunnen resulteren in een spread (een renteopslag te betalen bovenop de referentierente, red.) die dichter bij landen zoals Spanje en Portugal komt te liggen.”
• Wat België voorlopig stand doet houden, zijn de vermogende burgers. Het bbp per hoofd van de bevolking was het zesde hoogste in de EU. Daardoor konden staatsobligaties zoals de zeer succesvolle eenjarige staatsbon van minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) makkelijker een vlucht nemen.
• Van Peteghem gaf vorige maand al commentaar aan Bloomberg en brak andermaal een lans voor zijn fiscale hervorming, met de duidelijke boodschap “We moeten vermijden dat iemand anders ons komt zeggen wat we moeten doen”.

Om te volgen: Het Brussels parket opent een onderzoek naar mogelijke corruptie en inmenging van Marokko.

• De federale regering reisde vorige maand nog in volle glorie en met vijf ministers af naar Rabat, om daar de banden aan te halen met de Marokkaanse regering. Dat premier Alexander De Croo (Open Vld) nog eens kon schitteren als internationaal leider, speelde mee, en ook dat Marokko op vlak van dossiers met illegalen en criminelen liefst wat beter met België zou samenwerken.
• De reis werd “een succes”, Marokko beloofde betere samenwerking. Maar nu dreigt er toch een flinke haar in de boter te komen, in die nieuwe relatie. 
• Want de Centrale Dienst voor de Bestrijding van Corruptie (CDBC) van de federale politie stelde eind december een proces-verbaal op naar aanleiding van het onderzoeksmagazine #Investigation van de RTBF, dat verslag deed van mogelijke inmenging van Marokko in België en de banden met enkele Belgische politici.
• Dat PV bevatte genoeg elementen voor het Brussels parket om nu een gerechtelijk onderzoek te beginnen, dat op 13 mei van start moet gaan met een vooronderzoek. Dat bevestigde het parket aan Le Soir en de RTBF. Het wilde verder geen details kwijt over de inhoud.
• In het RTBF-magazine kwamen een aantal vreemde connecties aan bod. Zo zou de ambassadeur van Marokko in België, Mohammed Ameur, een aanzienlijk deel van de activiteiten van de vzw ‘Les Amis du Maroc’ in Sint-Pieters-Woluwe financieren.
• Federaal parlementslid Hugues Bayet (PS) is dan weer voorzitter van Cobesa, een organisatie die de autonomieplannen van Marokko rond de Westelijke Sahara steunt, wat gecontesteerd gebied is. Cobesa zou er bij de Belgische regering op hebben aangedrongen om het Marokkaans voorstel te ondersteunen. Ook aanwezig op de opening van Cobesa was ambassadeur Ameur.
• En ook een Brussels parlementslid is bij de zaak betrokken. Latifa Aït-Baala (MR) heeft documentaires geregisseerd en geproduceerd over de Westelijke Sahara en de onafhankelijkheidsstrijd. Voor een van die films, die als propaganda bestempeld kan worden, vroeg en kreeg ze geld van de Marokkaanse overheid: zo’n 15.000 euro. 
• Uit gelekte documenten blijkt dat Aït-Baala in 2011 meerdere malen om financiële steun vroeg. Haar mails werden vanuit het Marokkaans ministerie van Binnenlandse Zaken doorgestuurd naar een figuur binnen de Dged, de buitenlandse inlichtingendienst van Marokko.

Gevolgd (4): Gents burgemeester Mathias De Clercq (Open Vld) ontmoet in het geheim de Oekraïense president Zelensky, op een top in Kyiv.

• De Clercq is in de Oekraïense hoofdstad voor een bijeenkomst van Eurocities, een samenwerkingsverband van Europese steden. Na een intentieverklaring in augustus 2022 over hulp wordt daar nu voor een tweede keer het engagement uitgesproken om steun te bieden voor de wederopbouw van steden als Kyiv, Lviv, Charkiv en Odessa.
• Eerder werden via Eurocities al 500 generatoren ingezameld. Ook de inzameling van medisch hulpmateriaal, mogelijk gemaakt door een nieuw Europees steunpakket van 5 miljoen euro, wordt door het stedennetwerk opgepakt.
• Op de Eurocities-top had De Clercq nog “een korte, maar een warme en oprechte ontmoeting” met president Volodymyr Zelensky. De afgelopen week maakten de Oekraïense veiligheidsdiensten bekend dat ze een Russisch plan om de president te vermoorden, verijdeld hadden. De Eurocities-top moest dan ook uit veiligheidsoverwegingen strikt geheim blijven. De Clercq zegt echter “geen seconde getwijfeld te hebben” toen hem werd gevraagd deel te nemen en benadrukte de noodzaak voor solidariteit.

On the campaign trail (1): Tom Van Grieken (Vlaams Belang) verhardt de toon, en linkt spraakmakende criminele zaken aan “jonge allochtonen”.

• Het is de vaste overtuiging van de Vlaams Belang-top, dat “niemand er mee bezig is”, maar het “een groot thema in de campagne is, dat geweldig leeft”: straffeloosheid bij geweld en criminaliteit. En, daaraan gelinkt bij het Belang: migratie. Meteen is de partij duidelijk van plan op die core business niet te lossen, integendeel.
• Vanmorgen voerden Van Grieken en zijn partij actie in Kortrijk met slogans “Seksueel geweld, harde aanpak” op grote spandoeken en lokale man Wouter Vermeersch (Vlaams Belang) naast de partijvoorzitter. Aanleiding zijn twee zaken van groepsverkrachting in de West-Vlaamse stad, die uitgebreid in het nieuws kwamen.
• “U herinnert zich die verschrikkelijke beelden uit Geraardsbergen hoe een groep allochtone jongeren zich wierp als hyena’s op een onschuldige Vlaamse man. En dan moest het nieuws nog komen uit Kortrijk, waar drie mannen een meisje van 17 jaar verkrachtten aan de rand van de bosjes, maar waar ook een groep Noord-afrikanen een meisje van amper 14 jaar in groep verkrachtten”, zo stelde Van Grieken in een video die hij gisteren lanceerde.
• “Mijn bloed kookt en telkens zijn het bijna altijd dezelfde daderprofielen: jonge allochtonen”, zo onderstreepte Van Grieken nog eens. ”De multiculturele droom van links is een multiculturele nachtmerrie voor de Vlaming”, zo herhaalde hij een oude boutade van het Belang.
• Van Griekens partij organiseerde vorige week al een soortgelijke actie in Geraardsbergen, “Stop zinloos geweld, tijd voor nultoleratie”, was toen de leuze op het spandoek, nadat daar een jongerenbende een 16-jarige in elkaar sloeg en een oudere man belaagde. 
• “Wij zijn de enige die dat soort nieuws vastpakken en er iets mee doen”, zo stelde Van Grieken. Dat klopt niet helemaal, ook Conner Rousseau (Vooruit) die volop campagne voert in de Denderstreek, pikte dat nieuws toen op, om het streng te veroordelen. 

On the campaign trail (2): Jean-Marie Dedecker ziet Theo Francken (N-VA) al als de opvolger van Bart De Wever (N-VA).

• Dat Dedecker, als “onafhankelijke maar wel lijsttrekker” voor de N-VA niet alleen plezier zou opleveren, was op voorhand wel geweten: de man maakte van “geen blad voor de mond houden” zijn handelsmerk. 
• Niet voor het eerst herhaalt hij nog eens dat de N-VA het cordon sanitaire zou moeten breken, onder bepaalde omstandigheden: “Als ze N-VA weer aan de kant zetten, dan zijn we gejost. Dan moeten we natuurlijk met Vlaams Belang besturen op Vlaams niveau”, zo vertelt hij Het Nieuwsblad, dat het op de voorpagina zwierde, en van Dedecker meteen ook een N-VA-kopstuk maakte: de partij stond plots in haakjes achter zijn naam op pagina 1.
• Interessanter is de redenering die Dedecker maakt over De Wever, die volgens hem vroeg of laat stopt: “Hij is de meest erudiete. Ik heb ontzettend veel bewondering voor hem. Maar twintig jaar? De man heeft een gezin, vier kinderen. Hij is burgemeester van Antwerpen… Dat hij vroeg of laat zegt: twintig jaar voorzitter. Ik heb veel eelt op mijn ziel. Ça suffit.”
• En dan komt de vraag: wie volgt hem op? Dedecker weet het dan wel zeker: “Onzen Theo”. “Hij heeft de eloquentie, uitstraling en ambitie. Why not?” 
• Daarbij gaat Dedecker voorbij aan twee interne verkiezingen die er geweest zijn over de post van ondervoorzitter van N-VA, in de partijraad, het bredere orgaan boven de leden van N-VA. Twee keer beet Francken daar in het stof, in de interne strijd, tegen mensen met veel minder electorale kracht, maar blijkbaar met een breder draagvlak binnen N-VA.