Het koersverloop van vreemde munten kan op significante wijze de resultaten van bedrijven beïnvloeden. Je zult maar een meubelfabrikant zijn die hout invoert uit de V.S. en de dollar sterk in waarde ziet appreciëren… of software verkopen op een markt waar klanten je in een lokale munt betalen die flink aan waarde verliest… Zowel grote multinationals als KMO’s die internationaal zaken doen, worden geconfronteerd met de woelige wateren van de internationale valutamarkten.
Grote bedrijven nemen maatregelen op het vlak van valutarisico management die de impact van koersschommelingen vakkundig mitigeren. De methodiek waarvan ze zich hiervoor bedienen is in essentie helemaal niet zo complex. Hieronder volgt een overzicht van hoe ze tewerk gaan.
De grote multinationals bepalen een hedging policy die duidelijk aangeeft hoe het bedrijf zich tegen welke risico’s wanneer zal indekken. “Hedging” is het bij een financiële instelling vastzetten van een wisselkoers tegen een kleine vergoeding. Een hedging policy zorgt voor consistent beleid; wanneer een policy voorhanden is, dient het management niet te improviseren telkens de nood hoog is.
Verder worden met grote regelmaat de risico’s op alle gebieden in kaart gebracht. Grote bedrijven slagen er doorgaans zeer goed in hun forecasting van cashflows op orde te brengen. Zo vragen ze aan hun sales teams om inschattingen te maken van de verkoop in de verschillende landen waarin ze actief zijn, en ook van het tijdstip waarop de inkomsten verwacht kunnen worden. Als ze dan dezelfde oefening maken aan de kostenzijde (bij procurement dus), kunnen de bedrijven een goede inschatting maken van alle toekomstige in- en outflows.
Mature bedrijven
Bedrijven die matuur zijn op het vlak van valutarisico management zullen, op basis van de inschatting van de in- en outflows, een zicht verwerven op de variantie (‘Gezien een mogelijke evolutie van de dollar in de vork X-Y, ziet de vork er X-Y uit op het vlak van de inkomsten en ziet de vork er X-Y uit op het vlak van de uitgaven’.)
De grote multinationals maken een inschatting van de risico’s die ze wensen te nemen en niét wensen te nemen (dit zit ook al besloten in de voormelde policy). De bedrijven bepalen hiermee hun “pijngrens.” Als een cashflow forecast een waarde in een vork oplevert (aan de inkomsten- of uitgavenzijde) die binnen de pijngrens ligt, dan volgt automatisch het signaal dat een bepaalde hedging maatregel dient genomen te worden.
Ideale looptijd
De grote ondernemingen bepalen ook de ideale looptijd voor de indekkingen. Die looptijd hangt af van de antwoorden op twee belangrijke vragen: 1. Hoever reikt het zicht op de cashflows (als je niet verder dan 6 maanden vooruit kunt kijken, dan heeft het weinig zin om je over 12 maanden in te dekken) 2) hoe lang duurt het vooraleer de onderneming zich kan aanpassen aan veranderingen in de markt (door bijvoorbeeld prijzen door te rekenen aan de klant)? Stel dat een bedrijf in staat zal zijn om de prijzen aan te passen binnen zes maanden, dan zien de verwachte cashflows er vanaf dat tijdstip weer helemaal anders uit; als die dan buiten de pijngrens vallen, dan valt de nood aan hedging weg.
Alle bovenstaande maatregelen zijn haalbaar voor KMO’s. Vergt het initieel best wel wat werk om het huis in orde te krijgen? Jazeker, maar als de vrucht van dat werk een methodiek is die het schip helpt te beschermen tegen de hoogste golven op de internationale valutamarkten, dan is het resultaat alvast de inspanning waard.
De auteur Ivo Mertens is Chief Revenue Officer bij iBanFirst.
