Een handtekening van de in 2009 overleden acteur Heath Ledger is geld waard. Die van astronaut Neil Armstrong nog meer. Ook Tiger Woods blijft het goed doen, terwijl de krabbel van David Bowie minder in trek lijkt. Albert Einstein op zijn beurt is populairder dan Prinses Diana en J.K. Rowling is minder gegeerd dan Fidel Castro. The Carpenters zijn dan weer meer sexy dan Madonna.
Handtekeningen van beroemdheden zijn niet enkel interessant voor fans; ook investeerders gaan steeds vaker op zoek naar een lucratieve deal.
In tijden waarin de beurs eerder een casino lijkt dan een plaats waar bedrijven geld kunnen ophalen om verder te groeien, lijken originele handtekeningen opnieuw een veilige vluchthaven voor investeerders te worden. De cijfers zijn dan ook indrukwekkend. Gemiddeld worden handtekeningen van beroemdheden die door specialisten worden verhandeld elk jaar 10 % meer waard. Maar de meest gegeerde handtekeningen stegen de afgelopen 10 jaar tot 1000% in waarde.
Geschat wordt dat er wereldwijd zo’n 200 miljoen handtekeningeverzamelaars actief zijn. Het gros van hen zijn mensen die alles zouden doen om de handtekening van hun idool te bemachtigen, maar een groeiend aantal onder hen is gewoon op zoek naar een goede ROI (return on investment).
Paul Fraser van Paul Fraser Collectibles verwijst naar het groeiend aantal verzamelaars in Brazilië, Rusland, India en China. ‘Wereldwijd groeit de middenklasse aan, vooral in China komen er steeds meer mensen bij die geld te besteden hebben’. Zo is een gehandtekend exemplaar van Mao’s Rode Boekje vandaag 5.000 à 6.000 euro waard. Een paar jaar geleden was dat amper 180 euro. Een handtekening van de Britse troonopvolger William ging recent van de hand voor meer dan 1.300 euro.
Een handtekening van Mao mag dan in China al populair zijn, wie echt geld wil maken moet voor globale beroemdheden gaan. Een gehandtekende foto van Tiger Woods kost vandaag zo’n 2.000 euro. Peanuts vergeleken met de 23.000 euro die voor een gehandtekende foto van Marilyn Monroe moet worden neergeteld. Evident, ze is dood en haar aantal gehandtekende foto’s neemt dus alleen verder af.
Gebaseerd op de wet van vraag en aanbod stijgen handtekeningen in waarde naarmate er minder van bestaan. De handtekenaar hoeft daarvoor niet eens dood te zijn. Handtekeningen van ex-Beatle Ringo Starr en astronaut Neil Armstrong zijn kostbare memorabilia omdat beiden er een gewoonte van hebben gemaakt geen handtekeningen uit te delen. Een handtekening van de eerste man die voet op de maan zette is het afgelopen decennium met 900% in waarde gestegen.
Dan zijn er de -te vroeg- overleden beroemdheden: Heath Ledger, James Dean, Michael Jackson, wiens prijs om begrijpelijke reden sinds hun dood enkel hoger is gegaan.
Maar ook in deze markt bestaat de miskoop. Wanneer iemands faam uitdooft kan de handtekening aan waarde inboeten. Handtekeningen van de grootste namen uit de Britse music hall-periode (1850 – 1930) zijn onderhand zo goed als waardeloos worden. Een gehandtekende foto van David Bowie werd onlangs door Paul Fraser Collectibles verkocht voor 180 euro. Niet omdat deze zanger aan prestige heeft ingeboet, wel omdat de foto Bowie toonde in zijn minder interessante periode in de tachtiger jaren en fans zich moeilijk met die periode kunnen identificeren.
De handtekeningenboom heeft nog een schaduwkant. Filmsterren en zangers worden bij premières en concerten steeds vaker door vermomde handelaren opgewacht dan door echte fans. Wat maakt dat deze beroemdheden steeds minder geneigd lijken om handtekeningen te geven.
Wat de waarde van de handtekening dan weer opdrijft…