2. Het Chinese symbool voor schrijven (wén of æ–‡) betekende oorspronkelijk ‘tatoeage’ (omstreeks 1200 voor Christus)
Eeuwen later nam het symbool de betekenis van ‘cultuur’, ‘schrijven’ en ‘beschaving’ over, terwijl de oorspronkelijke betekenis verschoof naar ‘wén 纹’. Er is dus een direct en onmiskenbaar linguïstisch verband tussen het concept van tatoeages en de ontwikkeling van het Chinese schrift. Ironisch genoeg raakten tatoeages in China tegen het einde van het eerste millennium voor Christus in onbruik, tenzij als straf en markering van criminelen.