Wie door de straten van een Japanse stad loopt, zou kunnen vermoeden dat het land veel vrijgezellen of studenten moet tellen. In het straatbeeld duiken immers steeds vaker wassalons op, maar de verklaring moet niet bij een omvangrijke populatie vrijgezellen worden gezocht, maar moet daarentegen worden toegeschreven aan de angst voor pollen en het stijgend aantal werkende vrouwen.

Sinds het midden van de jaren negentig zijn er in Japan meer dan 6.500 munt-wassalons, zoals de uitbatingen door de lokale bevolking worden genoemd, bijgekomen. Dat blijkt uit cijfers van het Japanse ministerie van arbeid.

Er bestaat voor de opkomst van de neonverlichte en ongezellige wassalons echter een diepere socio-economische verklaring. Japanse vrouwen hebben gewoon geen tijd meer om thuis de was te doen.

Gezinsinkomen

De Japanse lonen evolueren al lang niet meer mee met de stijgende levenskosten, waardoor steeds meer vrouwen actief moeten worden op de arbeidsmarkt om het gezinsinkomen aan te vullen. De kleine wasmachines van de Japanse gezinnen zijn niet efficiënt en snel genoeg en dus kiezen de vrouwen liever voor de grote professionele apparatuur in de wassalons.

Voor een droogkast is in Japanse woningen vaak helemaal geen plaats. Bovendien werden Japanse vrouwen vroeger door hun moeders geleerd dat kleding alleen op een gezonde manier kon worden gedroogd door de was buiten op te hangen.

Nu daarvoor geen tijd en plaats meer is, geloven veel vrouwen blijkbaar dat de hete professionele droogkasten van de wassalons de enige manier zijn om de irriterende ceder-pollen, die in Japan wijdverspreid worden opgemerkt, uit de kleding te krijgen.

Ondanks die toegenomen vraag naar de wassalons, is het dankzij het grotere aanbod mogelijk gebleken om de prijzen voor de consument bescheiden te houden. Veel winst leveren de wassalons aan hun eigenaars dus niet op, maar daarmee zijn ze misschien wel een symbool voor de hele Japanse economie.