Met bijna 17 procent in de peilingen mag men bij de Vlaamse socialisten zich al wat warm lopen voor na 2024, en dromen van regeringsdeelname, ook op het Vlaamse niveau. Daar zit de partij tot nader order wel in de oppositie, maar dat weerhield partijvoorzitter Conner Rousseau (Vooruit) en fractieleider Hannelore Goeman (Vooruit) er niet van om nu al hun “eigen begrotingsplannen” te presenteren op een persconferentie.

Daarbij bleek dat ze vooral de focus leggen op extra uitgaven, om door de crisis te raken. Zo willen ze zowaar nog verder gaan dan de federale ploeg, die een basispakket elektriciteit en gas aan verlaagde prijs aanbiedt aan de brede middenklasse. Vooruit doet beter op het Vlaamse niveau als oppositiepartij, en stelt meteen een gratis pakket van 200 kilowattuur voor elke verbruiker.

Daarbij stopt het niet: ze willen steun voor de kleine zelfstandigen, ze willen een hoger zorgbudget, het terugdraaien van een reeks besparingen en een verbod voor eigenaars om de huurprijzen met meer dan 2 procent te indexeren. Dat alles zou volgens Vooruit betaald kunnen worden, met de extra inkomsten die de Vlaamse regering krijgt via de federale dotaties. Die zwellen door de galopperende inflatie en de automatische indexering met zo’n 1,5 miljard euro aan.

Maar “dan rekent men zich rijk op de meest naïeve manier“, is binnen de Vlaamse regering te horen: naast meer inkomsten, zijn er evengoed fors meer hogere uitgaven, onder meer de ambtenarenlonen, door de inflatie.

Minister van Begroting Diependaele (N-VA) reageerde in een tweet scherp: “Op het moment dat de energieprijzen historisch hoog zijn, geeft Vooruit het gratis? We weten ondertussen wie de rekening betaalt van dergelijke luchtkastelen. Dit is plat populisme.“

Maar de belangrijkste claim, politiek gezien, voor Vooruit is simpel: de indexering van de kinderbijslag. Dat vragen ze al veel langer, het was een besparing die in 2019 gedaan werd door cd&v zelf, die met Wouter Beke (cd&v) op Welzijn toen de jaarlijkse groei van dat ‘Groeipakket’, zoals het officieel heet, plafonneerde op 1 procent per jaar.

Dat cd&v de bocht nam, en bij het begin van de onderhandelingen voor de Septemberverklaring zelf die volle indexering weer op tafel legde, deed Vooruit steigeren: het was hun eis, hun druk, en straks moet het dus ook hun verdienste zijn, als ze er komt. Vandaar dat de pers eens bijeen geroepen kon worden.