Na het vertrek van Lorin Parys, die gisteren overigens al aan de bak mocht als Pro League-baas door de beker uit te reiken op de Heysel aan de overwinnaar AA Gent, is het tijd voor een nieuwe ondervoorzitter bij N-VA. Zaterdag kiest de partijraad.
- Dat zou niet zo’n interessante race zijn, ware het niet dat de voorzitter Bart De Wever (N-VA) zijn job zo invult dat de ‘Pretoriaanse Garde’ rondom hem, inclusief de ondervoorzitters, de secretaris, de partijdirecteur en de penningmeester erg veel informele macht heeft. Naast huidige ondervoorzitter Valerie Van Peel (N-VA), loste Parys in alle stilte ook veel zaken op voor De Wever.
- Nu zijn er vijf kandidaten:
- Vlaams Parlementslid Maaike De Vreese (N-VA) uit Brugge, die als voormalig medewerker van Theo Francken (N-VA) tot diens kamp gerekend mag worden.
- Kathleen Depoorter (N-VA), apotheker uit Evergem in Oost-Vlaanderen. Zij kreeg wat profiel in de coronacrisis, maar brak geen potten bij de vorige interne verkiezingen, toen ze ook al kandidaat was.
- Met Mathias Vanden Borre (N-VA) en Gilles Verstraeten (N-VA) zijn er twee kandidaten met een wel heel gelijklopend profiel: allebei jurist, allebei niet oorspronkelijk van Brussel, allebei Brussels Parlementslid. De ene haalde 1.178 stemmen, de ander 833 stemmen in 2019. Maar Cieltje Van Achter (N-VA) was als Brusselse wel jarenlang ook ondervoorzitter, naast Sander Loones: het kan dus wel. Al had Van Achter wel de expliciete steun van Geert Bourgeois (N-VA) destijds.
- En ten slotte Steven Vandeput (N-VA). Vandaag Vlaams Parlementslid en burgemeester van Hasselt maar ook voormalig minister van Defensie.
- Die laatste geldt zonder enige twijfel als de favoriet: verschillende kopstukken geven al informeel aan dat ze verwachten dat hij het haalt. Al blijft de N-VA-partijraad een grillig orgaan: in de vorige verkiezingen trok zo Theo Francken wel aan het kortste eind.
- Maar Vandeput heeft een uitstekend profiel voor de job: hij staat niet bekend als een tafelspringer, maar ligt sociaal bijzonder goed bij velen in de partij. En hij heeft een profiel van ‘manager’, van iemand die graag zaken oplost. Zo zet hij zich ook in de race: als ‘partijsoldaat’ en ‘idealist’. Een soort ‘zegen’ van de partijtop, met name De Wever himself, lijkt hij niet te hebben: dat hoeft ook niet, het kan eerder net averechts werken.
