Een populaire citytripbestemming is Marrakech al een tijdje. Je vult er makkelijk een dag of vier met cultuur, shoppen, snuisteren en gewoon je ogen uitkijken. Maar daar krijg je natuurlijk honger van. We gaan smullen in hippe hotspots maar ook in de meest authentieke eettentjes.
Keuzestress
Keuze te over in deze chaotische stad en het is dus niet eenvoudig kiezen. Ruwweg vallen de restaurants en eethuisjes onder te verdelen in streetfood, authentieke eethuisjes en moderne (lees: Europese) restaurants. De laatste categorie is bijzonder populair bij toeristen en dat is niet vreemd. Ze liggen op toffe plekken en fotogenieke pleinen, zien er proper uit, hebben een herkenbare kaart en zijn geweldig ingericht. En soms is het fijn om even aan de hectiek van de medina te ontsnappen, je in een lustige tuin neer te ploffen en iets binnen te spelen waar je niet al teveel moet bij nadenken. Bij de authentieke eethuizen is dat een iets grotere uitdaging. Aangezien Marokko een moslimland is, is alcohol hier een beetje een issue. Slechts een handvol zaken in de medina hebben een alcoholvergunning. Wees dus niet verbaasd als je op de menukaart enkel frisdranken, thee en koffie aantreft.
Westerse sferen
Eén van mijn favoriete pleintjes pal in het midden van de souks is Place des épices, oftewel de kruidenmarkt. Dé plek om exotische kruiden in te slaan, de geuren waaien je tegemoet. Ga zeker voor een goede Ras el hanout, dé smaakmaker in de Marokkaanse keuken. Ruik gerust in de verschillende winkeltjes aan de potten, elke zaak heeft zijn eigen unieke mengeling. De letterlijke vertaling van Ras el hanout is trouwens ‘het beste van de winkel’.
Aan dit geurige plein zitten twee hele fijne zaken die quasi de hele dag afgeladen vol zitten. Café des épices met zijn mooie donkerrode gevel heeft een prettig terras op het gelijkvloers, je zit hier bijna op de markt tussen de marktkramers. De twee volgende verdiepingen zijn ideaal voor als het weer wat tegenzit. Het spectaculairste plekje om te eten is op het dakterras, dat je bereikt na een pittig klimmetje op de steile trap. De dakterrassen zijn in Marrakech meestal de eyecatcher van de zaak. In de rode stad is er bijna geen hoogbouw en heb je rondomrond een uniek zicht. Vaak hebben onooglijke cafeetjes hele toffe terrassen…omhoogkijken is dus de boodschap!
Een lekker frisse lunch is in het Café des épices de overheerlijke gevulde boterham. Leuk detail: als de zon te hoog aan de hemel staat, zet je gewoon een van de strooien hoeden op die klaarliggen voor toeristen met een bleek vel. Heel Instagramwaardig.
Vanaf het terras zie je aan de overkant de beige tinten van het aantrekkelijke Nomad liggen. Beneden vind je een fraaie winkel met strak aardewerk. Voor het appetijtelijke eten en dito service moet je, je raadt het al, naar boven. Hier is het vooral ’s avonds heerlijk vertoeven in een feeëriek verlicht decor. Ik at er een voortreffelijke Marokkaanse gazpacho met watermeloen en een rijk gevulde salade met venkel, bloemkool, granaatappel en een kruidige dressing. De kaart is eerder Europees maar met voldoende kruidige invloeden.
Le Jardin heeft zijn naam niet gestolen en is een beetje een uitzondering op de dakterrassen-regel. Hier is de tuin op het gelijkvloers een echt lusthof, met weelderige planten en bomen in vijftig tinten groen. De tafeltjes staan fijn opgesteld tussen het wulpse groen, de bediening is supervriendelijk. Extra leuk is dat rond de binnentuin ontwerpers van diverse pluimage huizen in pop ups. De desserts zijn om duimen en vingers bij af te likken.
La Famille is relatief nieuw en ligt een stuk zuidelijker, richting Joodse wijk. Goed verborgen in een druk winkelstraatje, moet ik drie keer vragen waar La Famille verstopt zit. Het opent vanaf 12u zijn kleine zwarte deur en enkel als het geopend is, zie je de achterliggende oase in de zon schitteren. Volledig in het wit met een schattig winkeltje van de eigenares die ook juwelen fabriceert. Je drinkt hier de gezondste shakes en homemade icetea’s en ook de salades zijn om over naar huis te schrijven, zo lekker en apart. Maar de cakes en taarten zijn hier het populairste gerecht. Aanrader!
La Terrasse des Epices ligt niet -zoals de naam doet vermoeden- aan de kruidenmarkt, maar een stukje noordelijker. Hier enkel een dakterras in zwarte tinten dat ’s avonds een extra sfeertoets aan de zaak geeft. Gezellige verlichting doet de rest. Fijne inhammen om wat meer privé te lunchen of te dineren, fijne bediening en een eerder klassieke kaart…van pasta’s tot salades. Hier bestel je zonder blozen een goed glas wijn of een frisse pint, met of zonder strooien hoed.
Nog een plek waar de vraag naar alcohol niet op gefronste wenkbaurwen wordt onthaald, is El Fenn, een hotel/restaurant van het sjiekere slag. Met zijn indrukwekkend kleurrijke inkom, verschillende binnentuinen, elegante conceptstore en een veelvoud aan dakterrassen is dit een pareltje. De prijzen zijn navenant maar het is wel eens leuk om iets te drinken tussen de high society en smaakvol geklede mensen. Een luxueuze plek waar alles klopt tot in de kleinste details. Gewoon een glas rosé bestellen en je even in la la land wanen.
Le Foundouk vind je op wandelafstand van het Maison de la Photography, op zich ook een bezoek waard. Voorbij de imposante inkomdeur wandel je een elegant restaurant binnen, mét airco. Voor de echte sfeer moet je wederom op het dakterras met kaarslicht zijn. Voor het diner vind je gegarandeerd je gading op de authentieke of de Europese kaart. Denk Franse cuisine met een snuifje Marokko.
Een nieuwkomer van formaat is Soul Food van Max & Jan. Een hele gekende concept/fashionstore in het hart van de medina. Jan Pauwels is afkomstig uit Blankenberge, maar ruilde ons landje lang geleden in voor het exotische Marokko. De winkel werd onlangs bijna verdubbeld in oppervlakte en nu kan je er dus ook fashionable eten. De keuken wordt gerund door Carlo Simons, Limburger én wereldburger met ervaring! Hij roerde in de potten bij o.a. De Librije en Comme chez soi.
Wil je graag goed aperitieven met een fijn zicht op een plek waar het altijd happy hour is? Dan slecht één adres, Salama vlakbij het bruisende Djemaa el Fna plein. Helemaal bovenaan is een overdekt terras waar de temperatuur perfect wordt geregeld en je steeds twee drankjes krijgt als je er eentje bestelt. De hele avond lang! Vlotte bediening, mensen uit alle windstreken, een prachtig zicht. Als je tegen valavond gaat, kleurt alles hier Marrakech roze en smaakt die cocktail eens zo goed. Ideale startplek voor een avond op het plein.
De oorspronkelijke keuken
Om écht authentiek Marokkaans te eten, moet je als doorsnee toerist het kaf van het koren kunnen scheiden. En dat is niet altijd evident. Ik laat me mee op sleeptouw nemen door Carlo van het Max & Jan-restaurant. Hij woont hier al een hele tijd en spreekt al een flink mondje Arabisch. Met hem door de souks wandelen is een belevenis. Overal wordt hij aangehouden, bekenden spreken hem aan, er wordt op schouders geklopt. Maar waar zet je je neer voor een goede maaltijd? Een gouden tip: als het gegrild, door en door verwarmd of gefrituurd werd, dan is het doorgaans veilig om te eten. Ga vervolgens af op de hoeveelheid volk, zit het eethuisje vol of staan er rijen aan te schuiven aan het eetstalletje? Dan is er gewoonlijk veel afzet en blijven dingen niet te lang liggen in hoge temperaturen.
Carlo neemt me mee naar de wijk Riad Laarous, het stuk van de stad waar hij ook woont en zijn dagelijkse inkopen doet bij de vele straatverkopers.
Tangia
We houden halt bij een onooglijk klein eethuisje waar het zo mogelijk nog een paar graden warmer is dan buiten! De broers van Ma Moul tangia (de man van de tangia) hebben de taken goed verdeeld, de meest forse staat achter de potten. Die met de liefste glimlach bedient. Ik ben de enige vrouw en het is een komen en gaan van mannen met terracotta potjes onder de arm.
Carlo geeft tekst en uitleg: ”Een tangia is een typisch gerecht van Marrakech. Het is slow cooking avant la lettre. Mannen die alleen zijn of niet kunnen koken, of ’s middags iets willen eten terwijl ze aan het werk zijn in de souks, nemen hun tangia mee van huis. Ze gaan naar de slager en laten het potje vullen met een kippenbil, voegen er aan een groentekraam wat look en gekonfijte citroen aan toe, gaan om wat zure boter (smen) bij de melkboer en geven het af bij Ma Moul tangia. Een paar uur later kunnen ze hun potje komen halen, langzaam gegaard op de assen van de locale hammam. Wij krijgen ter plekke een potje uitgestort op ons bord en mogen dat samen met een schoteltje bonen verorberen met de rechterhand. Bestek, dat is hier echt overbodige luxe. Het is een belevenis om hier te zitten, tussen kerels van alle leeftijden, met zicht op de niet aflatende stroom mannen-met-potten. Het moet gezegd, het smaakt voortreffelijk! Sappige kip die van het bot valt met een smakelijke saus. En met je vingers eten doet mijn innerlijke kind herleven, alleen lijk ik meer te smossen dan normaal. Met een spuitwater erbij en brood om de saus op te deppen, komt de rekening op €12, voor ons twee welteverstaan. Authentieker dan dit vind je niet! Vraag in de wijk naar Ma Moul Tangia en ze sturen je zeker de juiste kant uit.
Tajine
Marie, een Frans meisje dat hier ook al een hele tijd woont, neemt me mee naar Chez Bakchich, met de immer goedlachse Borden mét originele tarbouch (strak hoedje met kwast). Bakchich betekent letterlijk vertaald smeergeld maar dat is hier met een vette knipoog bedoeld. Hier zie je meer toeristen, maar ook voldoende locals om het authentiek te kunnen blijven noemen.
Je kiest best voor de traditionele tajine met vlees of vis, volgens aanbod. Bijster gezellig kan je de eetzaal op de eerste verdieping niet noemen maar dat kan de eetpret niet drukken. Boven op het terras is het uitzicht uniek en smaken de tajines zo mogelijk nog beter.
Couscous
Mijn zoektocht naar de beste couscous begint én eindigt bij Naima, vlakbij de groenten- en fruitmarkt. Op de avond dat ik er binnenwandel, ontvangt Soumia me. Een mooie Marokkaanse met een warme lach. Ze stelt de tante van haar man voor, die hier de beste en meest traditionele couscous uit haar potten tevoorschijn tovert. De zaak is niet groot, de keuken in verhouding echt piepklein. De tafeltjes worden volledig benomen door grote zilverkleurige dienbladen. Ze serveren één menu: vandaag staat couscous met kip op het menu, met vooraf een lauwe salade van pepers, paprika en olijfolie. Een delicieuze start. De indrukwekkende portie couscous met veel groenten en heerlijke kruidige kip smaakt als nooit tevoren. Deze schuchtere dame kan koken met de hoofdletter K! Goed op smaak, licht pikant maar nooit té, zoet en zout in perfecte balans. Het is voorwaar de beste couscous die ik ooit at! Het dessert is eenvoudig, dun gesneden plakjes appelsien met een snuifje kaneel. Samen met een glaasje muntthee sluit dit een perfecte maaltijd prima af.
Djemaa el Fna
Als je in Marrakech bent, moet je minstens één avond spenderen op het wervelende plein Djemaa el Fna. Je ziet slangenbezweerders, derwish dansers, mannen met aapjes, vrouwen die henna tattoos zetten en kraampjes vol fruit. Het indrukwekkendst zijn de openluchtrestaurants die elke avond worden opgebouwd. Iedereen wil dat je bij hen komt zitten en eten, je hoofd gaat tollen bij zoveel aandacht en geroep. Gewoon vriendelijk negeren en zeggen dat je al gegeten hebt, is een goede tip. Laat je niet van de wijs brengen, loop de hele markt af en kijk je ogen uit vooraleer je neer te zetten voor een bord Marokkaanse streetfood. Alles van het rund, schaap of geit wordt gebruikt en gegeten. De rook snijdt je soms de adem af en het felle TL-licht is niet al te gezellig, maar wat een belevenis! Kies een eettentje uit waar het gezellig druk is en je nog net kan aanschuiven aan één van de lange tafels. Laat je vertellen wat ze allemaal serveren, bestel alvast een muntthee, leun lichtjes naar achteren en laat de hele atmosfeer op je inwerken. Ik verzeker je, het is een unieke ervaring, lekker én goedkoop!
Eten buiten de medina
Grand Café de la Poste in Gueliz, ideaal voor ontbijt en lunch.
Al Fassia Gueliz en Al Fassia Aguedal, twee restaurants volledig gerund door vrouwen. Al Fassia Aguedal ligt onder Marrakech bij Jardin de l’Agdal. Toeristisch, maar een authentieke kaart en goede wijnen.
Chez Lamine in Gueliz serveert tangia en méchoui, een volledig schaap aan het spit. Hier eet je tussen de locals.
Praktische info
De ideale reistijd is van oktober tot mei. Hou er wel rekening mee dat tijdens de winter de nachten erg koud kunnen zijn door de ligging vlakbij het Hoge Atlasgebergte.
Je vliegt op ongeveer 3,5u naar Marrakech. Dat kan vanuit Brussel, Charleroi of Eindhoven.
Een geldig paspoort is verreist, een id-kaart volstaat niet!
In de souks kan je meestal enkel cash betalen, de lokale munt is Dirham. Geld afhalen kan op verschillende plaatsen in de medina. In de moderne restaurants kan je overal met de kaart betalen. Vergeet bij je bank zeker niet je kaart te laten openstellen voor Marokko voor de duur van je verblijf!