Het Planbureau kondigt triomfantelijk aan dat ze deze keer wél de vermogenstaksen in de linkse verkiezingsprogramma’s berekenen. Andere programmapunten kunnen nog altijd niet becijferd worden.

• Een communicatie van het Planbureau gisteren, waarbij die aangekondigde hoe ze deze keer de kiesprogramma’s van de verschillende partijen tegen het licht gaan houden. 
• In 2019 was het de bedoeling dat zo de financiële plannen van de partijen “geobjectiveerd” konden worden, en vergeleken met elkaar. Onder meer in Nederland, Canada en Australië laat men bij verkiezingen zo alles netjes uitrekenen op voorhand.
• Maar in 2019 ging het Planbureau de mist in: een pak plannen kon het niet berekenen, en elke partij kon ook selectief voorstellen indienen om te laten becijferen. Het gevolg was een onwerkbaar model om enige vergelijking tussen partijen te maken.
• Deze keer kondigt men triomfantelijk aan dat de ‘moeilijkere voorstellen’ zoals een vermogens(winst)belasting, het paradepaardje van linkse partijen zoals PS, Vooruit, Groen en Ecolo, nu wél kunnen berekend worden. In 2019 lukte dat niet voor het Planbureau, omdat er geen vermogenskadaster is. Nu gebruiken ze een universitaire studie, om daar een mouw aan te passen.
• Het Planbureau bakende immers acht domeinen af, om daarin de plannen van elke partij te berekenen. Daarbij zitten onder meer gezondheidszorg, fiscaliteit, mobiliteit, klimaat en energie. Partijen moeten in totaal toch minstens één voorstel in elke categorie indienen, en maximaal dertig voorstellen in totaal. 
• In mei, dus één maand voor de stembusslag, komt het Planbureau dan met antwoorden en vergelijkingen in cijfers van de effecten. 
• De vraag is of het dan plots allemaal klaar en helder zal zijn. Want men heeft andermaal het speelveld toch wat beperkt. Partijen kiezen zelf wat ze indienen, daar valt dus wel wat mee te manipuleren. 
• En door het maximum van dertig maatregelen die men narekent, maakt dat onder meer de fiscale hervorming die cd&v voorstelt, die veel meer ingrepen bevat, niet berekend kan worden.
• Maar ook meer complexe domeinen, die ‘politiek’ ingevuld moeten worden, zoals heel het onderwijs en de effecten van investeringen daarin, of de fiscale maatregelen die fraude moeten tegengaan, worden niet becijferd.
• En ook zaken die ‘buiten de Grondwet’ of de ‘Europese regels’ vallen, worden niet becijferd. Het communautair plan van confederalisme van N-VA kan dus niet berekend worden. En net zo min komt een ‘migratiestop’ zoals Vlaams Belang die voorstelt, in aanmerking. Dat dus voor zowel Vlaams Belang als N-VA de hoeksteen van hun kiesprogramma niet becijferd kan worden, maakt het geheel nu al kwetsbaar.