De oliesector, het kroonjuweel van de Venezolaanse economie, staat aan de rand van de afgrond. De situatie is dermate geëscaleerd dat het nu olie moet invoeren vanuit de Verenigde Staten, een land dat door de socialistische regering Maduro doorgaans ‘de aartsvijand’ wordt genoemd.
Olie genereert de helft van de Venezolaanse staatsinkomsten. Tussen 2001 en 2015 strooiden de Venezolaanse leiders gretig met geld: 250 miljard dollar gingen naar sociale programma’s, waaronder de invoer van voedsel.
Mismanagement
Het alomaanwezige mismanagement werd tijdens de Chávez-jaren nog vakkundig verborgen gehouden, maar eens in 2014 de olieprijs begon te dalen, werd de omvang van de catastrofe duidelijk.
De New York Times brengt het verhaal van het olieveld El Furial, waar 453.000 vaten per dag werden opgepompt, tot Chávez besliste de Amerikaanse uitbater Wilpro te nationaliseren. De productie halveerde in de daaropvolgende jaren en ligt nu volledig stil. Met wat geluk hoopt men de komende maanden daar 3.500 vaten per dag te kunnen oppompen.
Ook de export van olie naar Cuba, een van de laatste bondgenoten van het regime Maduro, is grotendeels uitgedoofd. Havana rest weinig anders dan opnieuw naar Rusland te kijken.
50.000 vaten per dag… uit de VS
Exporteerde Venezuela jarenlang grote hoeveelheden olie naar de VS, dan zijn de rollen nu omgekeerd. Dagelijks arriveren 50.000 vaten Amerikaanse olie in de Venezolaanse haven. Die zijn cynisch genoeg nodig om wat nog overblijft van de eigen olie voor export te kunnen klaarmaken. Venezuela pompt vandaag nog 2,4 miljoen vaten olie per dag op, 1 miljoen minder dan toen Hugo Chávez in 1998 aan de macht kwam en 350.000 minder dan een jaar geleden.
Honger in Venezuela
De lokale economie staat nu de facto onder militair bewind en is ondertussen op sterven na dood. 1 op 6 Venezolanen moet tussen afval op zoek naar eten, 6 op 10 kan zich geen drie maaltijden per dag veroorloven. Het weinige voedsel dat er nog is wordt met de dag duurder, ambtenaren worden amper nog betaald omdat al het geld richting oplapwerk in de noodlijdende olie-industrie gaat, die voor de nodige buitenlandse deviezen zorgt.
Oliemarkten houden rekening met een instorting van de Venezolaanse olieproductie
Op de oliemarkten wordt ondertussen al rekening gehouden met de instorting van de Venezolaanse olieproductie. Het land met de grootste bewezen reserves ter wereld produceert vandaag nog altijd 2% van het globale olie-aanbod. Eens serieuze inkrimping van dat aanbod, gekoppeld aan een crisis in pakweg Irak of Nigeria, zou de olieprijs opnieuw gevoelig doen stijgen.