Het Rode Kruis en het Vaticaan hebben na de Tweede Wereldoorlog duizenden Duitse oorlogsmisdadigers en collaborateurs helpen ontsnappen. Dat staat te lezen in het boek Nazis on the Run: How Hitler’s henchmen fled justice van Gerald Steinacher van de Harvard University. Steinacher komt tot die conclusie na het onderzoeken van grote hoeveelheden ongepubliceerd materiaal uit de archieven van het International Committee of the Red Cross (ICRC).
Uit de documenten moet blijken hoe massamoordenaars als Adolf Eichmann, Josef Mengele, Klaus Barbie en duizenden anderen erin slaagden uit de handen van de geallieerden te blijven. Door de lijsten met gezochte oorlogsmisdadigers te vergelijken met reispapieren, concludeert Steinacher dat enkel Groot-Brittannië en Canada in 1947 onvrijwillig al zo’n 8.000 voormalige Waffen-SS’ers binnenhaalden. De meesten onder hen beschikten over geldige papieren die bij vergissing waren uitgereikt.
De documenten – die worden besproken in Steinachers boek- geven een significant inzicht in de manier waarop binnen het Vaticaan werd gedacht, vooral omdat de eigen archieven van de Heilige Stoel na 1939 nog altijd niet openbaar zijn. Het Vaticaan heeft ook constant geweigerd zijn positie toe te lichten. Oorlogsmisdadigers kregen bewust valse identiteitspapieren uitgereikt via de Vluchtelingencommissie van het Vaticaan.