De Iraanse terrorist Assadollah Assadi die in ons land in de cel zit, zou geruild worden met de Belgische ngo-medewerker Olivier Vandecasteele. Dat berichtte het Iraanse gerecht. Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne ontkent dit. Een ruilverdrag bestaat eigenlijk niet, zegt Rik Vanreusel, Associate Partner Strafrecht, die de morele slachtoffers in de zaak tegen Assadi vertegenwoordigt. Business AM sprak met hem over de achtergrond van de zaak.

Beluister hier het volledige gesprek met meester Vanreusel:

De essentie: De morele slachtoffers van de verijdelde aanslag die Assadi wilde plegen, hebben nog recht op een procedure voor de rechtbank van eerste aanleg, bepaalde het Grondwettelijk Hof. De Belgische overheid moet laten weten wanneer Assadi de aanvraag tot uitlevering heeft gedaan, zegt hun advocaat. “Zodat wij dit nog kunnen tegenhouden via een rechterlijke prodecure.”

Anders gesteld: Het zogeheten ruilverdrag is eenzijdig, dus van een plotselinge ruil kan geen sprake zijn, is zijn stelling. Vanreusel verwacht dat minister Van Quickenborne handelt naar het Grondwettelijk Hof, wat de advocaat toelaat om nog bepaalde stappen te ondernemen.

Achtergrond: Assadi is mensen beginnen te ronselen in ons land om een bomaanslag te gaan plegen in 2018. De geheime diensten in ons land ontdekken dit en gaan de bom die onderweg was naar Parijs onderscheppen en ontmantelen. Assadi wordt opgepakt en veroordeeld. Hij krijgt twintig jaar, wat de maximumstraf is op dat ogenblik voor een poging tot terroristische moord.

De juridische complicaties: Het Grondwettelijk Hof oordeelde dat de potentiële slachtoffers ook gehoord moeten worden, omwille van de morele schade die ze opliepen.

• “Er is diplomatiek en juridisch gezien amper een relatie tussen België en Iran”, zegt Vanreusel. “Wanneer we zouden wachten op een normale strafuitvoering van Assadi, dan zou hij zeven jaar van de twintig in hechtenis moeten verblijven. Hetgeen natuurlijk enorm lang zou zijn, want mijnheer Vandecasteele zit daar nu een jaar in een penibele situatie, waardoor de regering genoodzaakt werd om een verdrag te gaan sluiten.”
• “Een soort juridisch pact met de duivel”, noemt de advocaat het. “Nood breekt wet, of nog: nood creëert wet.”
• “Wij zijn tegen dat verdrag in beroep gegaan voor het Grondwettelijk Hof. Dit schendt de rechten van slachtoffers, omdat het niet kan dat rechterlijke instanties iemand twintig jaar geven en dat die na drie jaar hier al fluitend naar buiten komt gewandeld. De slachtoffers hebben ook bepaalde rechten. Dat heeft geleid tot een schorsing door dat eerste arrest. Daarna moest dat een vernietiging worden. Maar de druk werd opgevoerd.”
• Vanreusel besluit: “Enerzijds is het verdrag rechtsgeldig, maar anderzijds moet je aan die slachtoffers wel dat rechtsmiddel geven. Wij hebben helemaal niks tegen de overlevering en vrijstelling van mijnheer Vandecasteele. Die dossiers zijn volledig gescheiden, juridisch gezien. Wij moeten nog de kans krijgen om die overlevering van Assadi aan te vechten.”

(evb)