Het is wel heel vroeg, we zijn nog maar begin februari 2023, maar we hebben al een kandidaat-premier: Paul Magnette (PS).

De essentie: Magnette in Le Soir zijn kandidatuur om opnieuw PS-voorzitter te worden kracht bij, al lijkt dat een schoonheidsoefening: hij zal zonder veel kleerscheuren opnieuw verkozen raken als grote PS-baas.

• Het echte nieuws zat hem in het feit dat Magnette straks in 2024 niet langer de Europese lijst trekt, maar de Kamerlijst in Henegouwen. Daarmee maakt hij meteen z’n ambities duidelijk: die zitten straks op het federale niveau, waar hij in 2020 het premierschap op een haar na miste.
• Vanmorgen maakte Ivan De Vadder op de VRT daarover nog eens de analyse: een regering waarin het niet de sterkste partij is die de premier levert, die is kwetsbaar. Want die ontbreekt het electorale gewicht, én de zetels, die de grootste wel brengt. Dat was het probleem voor de Zweedse coalitie, maar ook nu voor Vivaldi, waar volgens die logica eigenlijk Magnette altijd eerste minister had moeten worden, in plaats van als schaduwpremier over de coalitie te blijven hangen.
• “De logica is dat je regeringen maakt met een meerderheid in het noorden en het zuiden van het land, en dat de post van premier naar de eerste partij van de eerste politieke familie gaat. Dat was in 2019-2020 om een aantal redenen niet het geval, laten we daar niet meer bij stilstaan. In 2024, als de socialistische familie aan het langste eind trekt en de PS vooraan staat, zal ik de verantwoordelijkheid niet afwijzen, maar assumeren”, zo zegt hij nu al.

De details: Op RTL kreeg hij vanmorgen meteen dan ook de vraag of Conner Rousseau in zo’n geval dan niet logischer zou zijn, als “jonge, dynamische premier?”

• “Conner is mijn goede vriend en collega, maar hij zit aan 16 procent en de extreme partijen van N-VA en Vlaams Belang blijven groter in Vlaanderen”, zo serveerde Magnette dat meteen af.
• Verder kondigt Magnette nu al aan “zo links mogelijke coalities te willen maken”, “liefst in Wallonië zonder de liberalen”, zo stelde hij. Benieuwd of Elio Di Rupo (PS) dat straks ook zo ziet. En uiteraard wil hij liefst federaal zonder N-VA, “dat spreekt voor zich”, zo gaf hij mee. Hij was overigens niet onder de indruk van de recente uitspraken van Bart De Wever (N-VA) over de staatshervorming. “La N-VA pédale dans la choucroute”, zo hanteerde hij een mooie Franstalige uitdrukking, om te zeggen dat de N-VA “doortrapt”, volgens hem.