Naast alle gesprekken die formateur Bart De Wever (N-VA) houdt rond de te vormen Arizonacoalitie, is Sander Loones (N-VA) bezig met de plannen voor een staatshervorming. Maar of die erg ver zullen komen, is nog maar de vraag.

In het nieuws: De inhoud van de gesprekken die Loones voert, blijft goed verborgen.

• Het idee van een minikabinet liet De Wever al vallen. De andere partijen waren er niet voor te vinden om snel een noodregering te vormen die enkel naar het budgettaire keek. In het oude plan van De Wever zouden gesprekken over een communautaire hervorming dan parallel gevoerd moeten worden. Als dat na twee jaar niets opleverde, zou hij zelf de stekker uit zijn minikabinet trekken.
• Dat radicale idee is dus van tafel, maar dat wil niet zeggen dat de N-VA zijn communautaire agenda zomaar opzij schuift. Sander Loones leidt nu een parallelle werkgroep, die vooral moet aftasten hoe ver de anderen willen gaan.
• De partijen verschillen daar behoorlijk van mening. Zo wil MR net als N-VA de werkloosheidsuitkeringen regionaliseren, zodat het hele domein Werk vanuit de regio’s wordt aangestuurd. De bevoegdheden van justitie, politie en gezondheidszorg wil MR dan weer volledig federaal regelen. Ook Les Engagés is vragende partij om te snoeien in de verschillende Volksgezondheidsstructuren met zijn negen ministers. Vooruit en cd&v staan ook open voor hervormingen, maar alleen als dat België ten goede komt. N-VA tot slot gaat voluit voor een onafhankelijker Vlaanderen met een ‘confederale omslag’.
• Ondertussen lekt er bijzonder weinig uit over de gesprekken die Loones voert. De Franstalige partijen zouden terughoudend staan tegenover een staatshervorming met een te grote communautaire insteek, weet De Morgen.

Geen twee ministers

Gevolgd: Ook de bifecale omslag die N-VA voorstelt, gaat er bij de Walen niet in.

• Loones zoekt in de gesprekken naar een opening. De N-VA’er legde daarbij de ‘bifecale aanpak’ op tafel. De theorie is dat de federale regering ervoor kiest om expliciet ander beleid te voeren in Vlaanderen en Wallonië.
• In de praktijk betekent dit dat sommige sleutelbevoegdheden gedeeld worden door twee ministers: een Nederlandstalige en een Franstalige. Die zorgen dan elk voor hun beleid. Maar die piste werd alvast uitgesloten door de andere partijen.
• Een andere optie voor N-VA blijft om een asymmetrisch beleid af te spreken. De deelstaten tekenen dan elk hun eigen beleid uit, dat onder de supervisie blijft vallen van de federale regering.