De voormalige minister-president van de Franse Gemeenschap en kopstuk van de PS, Marie Arena, neemt nu ontslag als ondervoorzitter van de Commissie Mensenrechten in het Europees Parlement.

Deze beslissing is genomen, gezien de niet-aflatende politieke en mediatieke aanvallen, die niet alleen mezelf en mijn imago beschadigden, maar ook het vele werk dat we hebben gedaan in die Commissie.

Marie Arena (PS) aan Belga

De essentie: Zij blijft haar onschuld uitschreeuwen, “er valt me niets te verwijten”.

• Dat is niet wat anderen binnen de grote socialistische familie in het Europees Parlement daarvan denken: de schade die Arena heeft aangericht, samen met uiteraard Europese Parlementsleden Eva Kaili, die in de cel zit, en Marc Tarabella (PS), wiens onschendbaarheid wordt opgeheven om vervolgd te worden, is bijzonder groot voor de rode fractie. Die is al haar geloofwaardigheid rond mensenrechten kwijt.
• Maar of Arena daarmee verdere schade kan ontlopen is maar zeer de vraag. Feit blijft dat ze bijzonder dicht stond bij Eva Kaili en Antonio Panzeri, met wie ze op één jaar tijd letterlijk honderden telefoontjes pleegde. Abnormaal, tenzij je wel zeer innig samenwerkt. En dat Italiaans oud-Parlementslid is de spilfiguur in de zaak. “Ik ben op geen enkele manier al onderzocht, en ook in mijn kantoor of bij mij thuis zijn geen huiszoekingen gedaan”, zo stelt Arena.

Toegelicht: Tegelijk moest ze gisteren wel duiden waarom een reisje naar Doha, in mei vorig jaar, niet officieel werd aangegeven bij het Parlement. Dat bracht Politico uit.

• De tweedaagse trip werd georganiseerd door Qatar zelf, die de reis ook uiteraard betaalden. En dat heeft Arena nooit aangegeven, wat nochtans wel verplicht is voor elk Parlementslid. Ze spreekt van een “vergetelheid”, en zal die “rechtzetten”. Volgens haar was die reis ook geen cadeau, maar een “werkuitstap, met vergaderingen, en niet om mij te ontspannen”.
• In het Europees Parlement blijft het thema bijzonder actueel alvast. Vandaag komt Roberta Metsola, de voorzitter van dat Parlement, met een reeks aanbevelingen om de regels nog aan te scherpen voor Europese Parlementsleden en mogelijke corruptie. Zo krijgen voormalige Europese Parlementsleden tot twee jaar na hun mandaat het verbod te lobbyen, en krijgen ze niet langer zomaar toegang tot dat Parlement. Ook informele samenwerkingsgroepen met landen buiten de EU, zoals de ‘vrienden van Marokko’, kunnen niet langer.
• Bij de PS blijft men ondertussen opvallend stil rond de affaire. Maar het kan verklaren waarom men bij de MR, met Georges-Louis Bouchez, opnieuw wel erg assertief rondloopt de laatste dagen. Terwijl men bij de Franstalige socialisten een lastig corruptiedossier moet ondergaan, boekte Bouchez immers zijn “grootste politieke overwinning binnen Vivaldi” zo ziet hij het zelf: het openblijven van de kerncentrales.