PS en Ecolo rollen rode loper uit voor PVDA, met wisselmeerderheid over Franstalig onderwijs, MR is compleet vernederd, regering Jeholet I op sterven na dood

Gedaan met een isolement, laat staan een ‘cordon sanitaire’ rond het extreemlinkse PVDA-PTB aan Franstalige kant: PS en Ecolo sloopten vannacht elke muur die nog restte, door de Franstalige Gemeenschapsregering op te blazen. Via een wisselmeerderheid met de partij van Raoul Hedebouw (PVDA) wordt een eerder besliste besparing in het Franstalig onderwijs teruggedraaid. De financieel noodlijdende Franse gemeenschap laat zo toe dat Franstalige studenten nog langer mogen doen over afstuderen. De MR, die met Pierre-Yves Jeholet de minister-president levert, staat vernederd aan de zijlijn, en moest toekijken hoe de partijen van Paul Magnette (PS) en Jean-Marc Nollet (Ecolo) zoete broodjes bakten met extreemlinks. Voor Hedebouw is de overwinning compleet, voor de PS is het een bizarre strategie: Magnette zette zich in de campagne alleen maar af tegen de communisten, die “niets klaar kregen”. Dat krijgen ze nu dus wel. Maar meer: elke electorale analyse wijst erop dat de PS net naar het centrum moet, om daar stemmen van Les Engagés te gaan halen. Die peilen ondertussen op 17 procent, bij interne cijfers van de PS zelf.

Met bijdragen van Corneel Vanfleteren en Emmanuel Vanbrussel.

In het nieuws: Eén van de zes regeringen in België, die van de Franse Gemeenschap is de facto niet meer.

De details: “Klinisch dood”, zo verklaart men nu Jeholet I, de Franse Gemeenschapsregering. Maar vooral brengen PS en Ecolo nu de PVDA-PTB nadrukkelijk in het politieke spel, door met hen een wisselmeerderheid te stemmen, die besparingen in het Franstalige onderwijs terugdraait.

“Verraad”, “deloyale mensen bij PS en Ecolo” en “ongelofelijke anti-politiek”, zo omschreef vanmorgen de top van de MR de houding van hun voormalige coalitiepartners, in de Franse Gemeenschapsregering. Voorzitter Georges-Louis Bouchez (MR) maakte zich vanmorgen op om vanmiddag op de journaals zijn coalitiepartners helemaal af te gaan branden.
Maar evengoed is de Franstalige pers deze keer snoeihard.
- Op de RTBF-radio omschreef de hoofdredacteur van La Libre Dorian de Meeûs de houding van de PS en Ecolo als “paniekvoetbal” , waarbij hij erop wees dat die twee partijen liefst vier keer van mening veranderden over het zogenaamde “Decreet Paysage”. “Ze hebben zich laten helpen door de PVDA. Dit geeft een catastrofaal beeld van de Franstalige politiek”.
- En voor Le Soir was Béatrice Delvaux, de hoofdcommentator, niet minder mild: “De anti-politiek heeft gewonnen. PS en Ecolo hebben een lamentabel beeld van de politiek gecreëerd”, waarbij ze het had over en “kippen zonder kop”.
Even later verklaarde de minister-president van de Franse gemeenschap, Pierre-Yves Jeholet (MR) zijn regering nu als “over”: “Ik beschouw ze in een staat van lopende zaken”, zo stelde hij zelf aan Belga. “De doodsteek kwam van PS en Ecolo”.

De essentie: Het Franstalige onderwijs kampt al jaren met geldtekort. Maar een besparing door toch het aantal jaren dat studenten hogere studies mogen blijven doen te beperken, draaien PS en Ecolo terug met een wisselmeerderheid met PVDA.

Het ‘Decreet Paysage’ was een besparingsmaatregel van de MR-minister van Onderwijs Valérie Glatigny, die daarmee het Marcourt-decreet van haar PS-voorganger wilde corrigeren. In plaats van eindeloos en vooral kosteloos te kunnen blijven studeren aan een universiteit of hogeschool, werd het aantal jaren voortaan beperkt, mét de bijhorende financiering.
Die maatregel was niet naar de zin van de FEF, de studentenvereniging die woest was, toen de Franse Gemeenschapsregering instemde met de besparingen. Zij zetten in de aanloop naar de verkiezingen nog extra druk.
Nochtans zijn financiële maatregelen broodnodig: het Franstalige onderwijs kampt al jaren met financieringsproblemen, wat weegt op de kwaliteit. In Brussel is dat zeer visibel: het ‘rijkere’ Nederlandstalige onderwijs geniet een veel betere reputatie, zodanig dat heel veel rijkere Franstaligen hun kinderen naar het Nederlandstalig onderwijs stuurden de afgelopen jaren.
Maar in de kieskoorts, en onder forse druk van de linkse oppositie, keerden plots PS en Ecolo hun kar: zij drongen de afgelopen weken aan bij de MR om toch maar te “corrigeren” en de besparingen terug te draaien voor de studenten. De liberalen wilden daar niet van weten: “Het zou net nog meer onzekerheid geven, en unfair zijn voor alle nu keihard blokkende studenten”, zo reageerde de MR.
PS en Ecolo zetten toch door, en vonden vannacht in de commissie Onderwijs van de Franse Gemeenschap een meerderheid, door samen met de PVDA-PTB te stemmen voor een alternatief voorstel, dat die besparing terugdraait. Het werd 8 stemmen voor, en vijf tegen: die van de MR en Les Engagés.

Wat dit betekent: PS en Ecolo hebben zo geen enkel verhaal meer ten opzichte van een PVDA die “toch niets doet”: ze geven hen de pap in de mond, in de kiescampagne.

“Une grosse bulle”, en “des couillons”: ‘windbuilen en ‘lafaards’, zo noemde Paul Magnette in de kiescampagne ondertussen de PVDA’ers van Hedebouw. Daarbij wilde de PS zich heel fel afzetten van extreemlinks, en vooral aantonen dat zij “nog nooit hun verantwoordelijkheid genomen hebben”, en “toch telkens aan de zijlijn staan roepen”.
Met andere woorden: een stem voor PVDA is een verloren stem, zo was ook de redenering die Ecolo-voorzitter Nollet telkens bleef herhalen. Ook daar geen enkel enthousiasme om nu in de kiescampagne al aan te geven dat ze een eventuele coalitie met de PVDA zouden willen maken. Meer dan in 2019 leek Hedebouw in deze campagne geïsoleerd te gaan staan, in een soort cordon-light.
Maar met de wisselmeerderheid geven ze beiden nu Hedebouw een magistraal cadeau: die kan midden in de kiescampagne nu zwaaien met een “succes”, dat er “dankzij de aanhoudende druk en acties van de PVDA-PTB kwam”. Een rode loper dus voor Hedebouw, in de kiescampagne in Franstalig België.
Bij de MR staan ze nu klaar om daar keihard op te gaan duwen. En dat was exact ook wel de dynamiek die vannacht speelde, bij de stemming: de PS en Ecolo eisten aanpassingen, de MR liet hen in het spelletje blufpoker finaal hun kaarten toch op tafel leggen, in plaats van te plooien, goed wetende dat ze zich zo wel in de armen van de PVDA moesten storten.

The big picture: De strategie van de PS was nochtans om naar het midden te komen.

“De premier heeft hen nog zo vaak herhaald, de afgelopen jaren: stop met elk naar de extreme kant op te schuiven, en zoek net het centrum en de consensus op.” In de entourage van eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) kijkt men toch met grote ogen naar wat er in Franstalig België gebeurt. Daar heeft men het gevoel dat Magnette de Vivaldi-coalitie in moeilijkheden bracht door constant de PVDA achterna te lopen, en dat Bouchez hetzelfde deed door zijn MR systematisch naar rechts te laten opschuiven.
“Dat heeft een boulevard in het midden open gelegd, in het centrum. PS en MR hebben Les Engagés (LE) zo weer groot laten worden”, zo is hoog in de Zestien te horen.
De peilingen lijken De Croo gelijk te geven: 16,8 procent voor LE in de laatste bevraging van Le Soir, waarmee ze de derde grootste partij worden, voor Ecolo en de PTB. Daarmee wordt Maxime Prévot, de leider van LE, plots een echte speler op het schaakbord in Franstalig België.
Interne peilingen van de PS bevestigen die cijfers: recent werd bij hen zelfs 17 procent gegeven aan LE. “Maar het gaat om heel veel kiezers die nog twijfelen, die nog op de wip zitten. Het is daar dat wij dus nog volk kunnen over de streep trekken”, zo is hoog bij de PS te horen.
Het was (en is) dus net de strategie van Magnette om de komende weken niet naar links, maar naar het centrum op te schuiven. In die zin komt het opbod rond het Franstalige onderwijs én het cadeau aan de PVDA bijzonder ongelegen.
Maar dat heeft Magnette een beetje aan zichzelf te wijten: door de doos van Pandora over dat ‘Paysage-decreet’ te openen, konden PS en Ecolo niet meer terug de afgelopen weken. De geest was uit de fles, en raakte er niet meer terug in.

Gevolgd: Brussel is plots wereldnieuws, omdat drie lokale burgemeesters de Grondwet compleet met de voeten treden.

“In Etterbeek, in Brussel-stad en in Sint-Joost-ten-Node is extreemrechts niet welkom!”. Voor de twijfelaars onderstreepte de burgemeester van Sint-Joost-ten-Node, Emir Kir, nog even wat precies zijn motivaties waren om een bijeenkomst van de tweedaagse bijeenkomst van de rechts-radicale ‘National Conservatism Conference’ te schrappen: officieel werd ‘veiligheid’ ingeroepen, in werkelijkheid draaide het rond “extreemrechts afstoppen”.
Dat Kir zelf in 2020 uit de PS getrapt werd, omdat hij te zoete broodjes bakte met de extreemrechtse ‘Grijze Wolven’ uit Turkije, die hij op zijn stadhuis had ontvangen, maakte de zaak nog ironischer.
Kir was op minder dan 24 uur de derde Brusselse burgemeester die de bijeenkomst verbood: eerst was er Philippe Close, die in Brussel-stad de zaak niet wilde laten doorgaan in de Concert Noble, daarna was er de Etterbeekse burgemeester Vincent De Wolf (MR), die als liberaal even weinig moeite had om de grondwettelijke rechten over vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering aan banden te leggen, op basis van gemeentelijke bezwaren over ‘veiligheid’, in het Sofitel op zijn grondgebied.
Vervolgens waren de organisatoren verkast naar de zaal Claridge, op het grondgebied van Sint-Joost, waar Kir dan ingreep. Dat leidde tot chaos en hallucinante beelden van de politiek, die de zaak kwam stilleggen. En dat terwijl de sprekers niet van de minste waren: onder meer de Brit Nigel Farage, maar ook de Franse politicus Eric Zemmour.
Nieuw is die aanpak in Brussel niet: systematisch werden Vlaams Belang-bijeenkomsten telkens om diezelfde reden verboden. De methodiek is daarbij altijd dezelfde: de ‘Ligue des Droits Humains’ (LDH), het ‘Réseau ADES’ en/of de ‘Coordination antifasciste de Belgique’ kondigen aan bij zo’n bijeenkomst “actie te zullen gaan voeren”, waarna de lokale burgemeester een “veiligheidsverbod” op basis van gemeentelijke bevoegdheden uitspreekt.
Diezelfde Antifa verscheen gisteren overigens in Sint-Joost op straat, met zo’n 100 leden, die triomfantelijk de politie uitdaagden met hun aanwezigheid.
Tot nu toe kraaide er politiek gezien in België over die al meermaals gevolgde techniek van Close en andere Brusselse burgemeesters geen haan, tenzij het Belang zelf. Die stuurden gisteren opnieuw een vlammend persbericht, zonder veel impact.
Maar internationale reacties deden het deze keer helemaal anders lopen: het was de Britse premier Rishi Sunak die de lont aan het kruitvat stak en de beslissing om een dergelijke bijeenkomst platweg te verbieden “extreem verontrustend” vond. “De premier is een sterke voorvechter van de vrijheid van meningsuiting, die zou moeten gelden in elke democratie”, zo liet men vanuit Downing Street 10 weten.
En uiteraard sprong de Hongaarse premier Viktor Orbán, die normaal vandaag zou komen spreken op het congres, in de dans: “Ik denk dat de Belgische politie de vrijheid van meningsuiting op het congres niet langer kon verdragen. De laatste keer dat ze mij met politie het zwijgen probeerden op te leggen, was toen de communisten hen in 1988 op mij afstuurden. We hebben toen niet opgegeven en zullen dit keer ook niet opgeven.”
Op reis in Marokko wimpelde premier De Croo initieel de zaak af, maar toen bleek dat het nieuws vlotjes de BBC en vervolgens heel de Angelsaksische media haalde, tot en met in de Canada en de VS, kon hij niet anders dan reageren: de schade aan Brussel als internationale hoofdstad van de diplomatie was er ondertussen wel.
“Wat gebeurde in de Claridge is onaanvaardbaar. Gemeentelijke autonomie is een hoeksteen van de democratie, maar ze kan nooit de Belgische Grondwet overrulen, die vrijheid van mening en van bijeenkomst garandeert sinds 1830. Een politieke meeting verbieden is ongrondwettelijk. Punt.”
Als minister van Binnenlandse Zaken greep daarna ook Annelies Verlinden (cd&v) in: ”Ik vraag de toezichthoudende overheid om de legitimiteit van het bevel van de burgemeester van Sint-Joost-ten-Node op dit punt te onderzoeken”, zo liet ze weten.
Ondertussen stapten de organisatoren naar de Raad van State, die hen in spoedprocedure gelijk gaf: het bevel van Kir werd vernietigd, en de conferentie kon vandaag doorgaan. Zemmour zou daar dan vandaag gaan spreken: zijn aanwezigheid werd ondertussen bevestigd aan de Claridge.
Overigens kon federaal minister Zakia Khattabi (Ecolo) het niet laten mee te delen dat het standpunt van premier De Croo niet dat van de hele federale ploeg was. “Uiteraard niet”, zo stelde ze op X. Khattabi was ooit de kandidaat voor Ecolo om in het Grondwettelijk Hof te gaan zetelen, voor ze in de Senaat werd afgestemd.

Op de agenda: Een nieuwe Europese top in Brussel, deze keer over de Europese industrie.

“Een super belangrijk rapport”, zo noemt premier De Croo zelf het werkstuk van zo’n 100 pagina’s waar de voormalige Italiaanse premier Enrico Letta vandaag mee uitkomt. Dat rapport moet de basis zijn voor een Europese top over het ‘Industrieel beleid’ van de EU.
Dat het volop verkiezingen zijn, én dat Europees voorzitterschap, is handig meegenomen: eerst kon De Croo twee dagen in Marokko zijn ‘internationaal leiderschap’ stevig uitspelen, nu is het dus twee dagen Europa. Perfect om het imago van ‘leider en trekker van het land’ nog eens te onderstrepen.
Nu is het wel niet nieuw: de Belgische bekommernis over een Europese industrieboost. De Croo trok stevig aan de kar daarover, en wil het Europees voorzitterschap van België gebruiken om een soort ‘Industrial Deal’ voor Europa te krijgen, die verder de Europese eenheidsmarkt hervormt en verbetert. Die heeft volgens Letta een “update nodig” want ze stamt uit de jaren ‘80, en de wereld is veranderd. Azië en het Midden-Oosten, maar ook de VS zijn economisch veel sterker gegroeid, de EU moet nu bijbenen, zegt hij.
Zo is er een interessante piste om naast de vier huidige pijlers, vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal ook een ‘vijfde pijler’ in te voeren: vrij verkeer van kennis, innovatie, data en vaardigheden.
Verder stelt hij vast dat op cruciale domeinen er nog altijd geen eengemaakte markt, of echte eengemaakte sectoren zijn: voor energie, de financiële sector en telecommunicatie is men altijd nationaal blijven denken en handelen. Bijgevolg zijn er geen Europese wereldspelers. Ook voor de spoorwegen is men nationaal gebleven, alle hogesnelheidslijnen zijn quasi binnen EU-landen, niet ertussen.
Vooral de Europese kapitaalmarkt wil Letta dynamiseren: het Europees spaargeld, dat er nog altijd massaal is, wordt te veel ingezet om in de VS of Azië investeringen te financieren, in plaats van in de eigen EU-zone. Er moet een “Europese spaar- en investeringsunie” komen, die ook de boost in de defensie-industrie, die eraan komt, mee moet gaan financieren.
Wat De Croo zelf zeker ook nog eens op tafel legt: de nationale subsidies voor industrie, zeker vanuit de grote EU-landen, die een ‘race to the bottom’ veroorzaken. Onder meer de Belgische industrie, met Sidmar in Gent als voorbeeld, leidt daar heftig onder: in Frankrijk of Duitsland krijgen grote spelers tegenwoordig veel meer staatsteun.
Overigens praat men vanavond onder de EU-leiders eerst over Oekraïne en Turkije, en gaat het dan morgen over die modernisering van de eengemaakte markt.

De harde cijfers: Nergens in Europa is het verschil tussen werken en niet-werken zo klein als in België.

Statistiekbureau Eurostat berekende het verschil tussen werken en niet-werken in Europa. Daarbij ging het uit van de financiële situatie van een alleenstaande werkloze en vergeleek dat met hoeveel geld hij erbij krijgt als die een laagbetaalde job aanneemt, na aftrek van belastingen. Eurostat ging voor België daarbij uit van een nettoloon van 1.783 euro per maand, twee derde van het gemiddelde inkomen.
Wat blijkt nu: doordat een werknemer in België hogere belastingen betaalt en van een lagere sociale bijstand geniet dan een werkloze, ziet die liefst 94,6 procent van zijn loon verloren gaan. Of anders gezegd: door te gaan werken neemt het inkomen slechts met 6 procent toe.
Deze zogeheten werkloosheidsval is in België het grootst van alle Europese landen. Gemiddeld bedraagt die in Europa 70,88 procent. Van de buurlanden komt enkel Luxemburg in de buurt van het Belgische cijfer.
De kloof tussen werken en niet-werken verkleint ook. Uit eerdere berekeningen blijkt dat Belgen er in 2021 met 9 procent en in 2022 met 7 procent op vooruit gingen als ze een job aannamen.
Oorzaken voor die kleine kloof zijn de verhogingen van de minimumpensioenen, leeflonen en werkloosheidsuitkeringen, terwijl de lonen ondanks de automatische indexering niet bijzonder veel stegen.

Genoteerd: Discussie in de Nederlandse Kamer over wanneer België “verloren is gegaan”.

“Wanneer iemand denkt dat de Belgische afscheiding in 1830 was. Die was in 1839.” De Nederlandse afscheidnemende premier Mark Rutte wilde gisteren in de Nederlandse Tweede Kamer toch de puntjes op de i zetten.
In debat met Kamerlid Van Houwelingen van het extreemrechtse FvD, stelde die dat “wij in 1830 ook grondgebied verloren zijn”, in een discussie over Oekraïne. Rutte corrigeerde meteen: “1839. Iedereen denkt dat de Belgische afscheiding in 1830 was, maar die was in 1839.”
De voorzitter van de Nederlandse Kamer kwam daarop tussen, en stelde “de minister-president heeft wel gelijk.” Rutte voegde nog toe dat de “Opera Portici (sic) in Brussel was in 1830, maar de officiële afsplitsing was in 1839”.
Puur juridisch gezien klopt de redenering van Rutte overigens: pas op 19 april 1839 werd het “Verdrag der XXIV artikelen” in Londen getekend, dat finaal tussen België en Nederland de scheiding vastlegde, en waarbij België meteen Nederlands Limburg en Luxemburg verloor.

Peil, peil, peil: Een peiling van Leuven Actueel zet Vlaams Belang en N-VA nek aan nek in de provincie Vlaams-Brabant.

Het lokale medium Leuven Actueel liet via onderzoeksbureau MAS Research een bevraging op provinciaal niveau uitvoeren bij 1.094 respondenten, waarvan bijna een derde straatinterviews, en de rest online. De foutenmarge is 3 procent, claimen ze.
In hun resultaten haalt Vlaams Belang met 24,6 procent de hoogste score, de N-VA zit in de provincie op 23,5 procent. Opvallend is dat hier cd&v ook behoorlijk goed scoort, met 15 procent. Open Vld zakt er fors, in een traditioneel sterke provincie, en eindigt op 11,1 procent. Groen haalt er 9,3 procent, Vooruit maar 9,1 procent en PVDA 7,4 procent.
Omdat het een provinciale peiling is, valt er iets zinnigs over de Kamerzetels te zeggen: N-VA zou één zetel verliezen, Vlaams Belang wint er twee, en springt ook naar vier. Open Vld zou één zetel verliezen, net als Groen. PVDA wint er één.

Om te volgen: Zuhal Demir stapt naar de Raad van State in protest tegen de Waalse terugdraaiende teller.

Het Grondwettelijk Hof stelde in 2021 dat de regeling rond de Vlaamse terugdraaiende teller niet door de beugel kon. Het arrest kwam er onder meer nadat de federale regering een procedure tegen de Vlaamse was begonnen, op grond van de schending van de bevoegdheidsverdelende regels.
Maar, zo merkt Vlaams minister voor Energie Zuhal Demir (N-VA) op, er is nooit een federale procedure opgestart tegen de Waalse regering, die in oktober besliste om alle terugdraaiende tellers van vóór 2023 tot 2030 te behouden.
Dat verschil vindt Demir oneerlijk. Ze spant nu zelf een procedure aan bij de Raad van State op basis van dezelfde gronden, om de Waalse afspraak nietig te laten verklaren. “Waarom zou de grondwet anders zijn voor Wallonië? Waarom zouden Walen wél financiële voordelen mogen hebben die de Vlamingen ontnomen zijn?”, is haar redenering.
Waals minister van Economie Willy Borsus (MR) verdedigt de beslissing. Hij noemt deze “evenwichtig en rekening houdend met de investeringen in hernieuwbare energie”.
Energiespecialist Joannes Laveyne (UGent) merkt echter op dat “gezien België één prijszone is, hebben terugdraaiende tellers in Wallonië negatieve effecten op de Belgische stroomprijs en de rendabiliteit van Vlaamse investeringen en leveranciers.” Iedereen gelijk voor de wet is dus economisch ook beter.

On the campaign trail (1): Geen Veerle Heeren meer bij cd&v, de christendemocraten willen een “positief en verfrissend verhaal” kunnen schrijven.

“De partij werkt aan een positief en verfrissend verhaal voor de toekomst. Daarin is er geen rol meer weggelegd voor de voormalige burgemeester.” Met die boodschap wordt ex-burgemeester van Sint-Truiden Veerle Heeren (cd&v) uit de partij gezet. Heeren zal tot aan de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober als onafhankelijke in de Truiense gemeenteraad zetelen.
De ex-burgemeester kwam geregeld in opspraak. Ze gaf zichzelf en vrienden en kennissen voorrang bij het uitdelen van coronavaccins. Er zouden illegale leningen gegeven zijn aan ex-burgemeester Jef Cleeren. Ook konden enkele gemeenteraadsleden een vertrouwelijk rapport van het Comité P. inkijken. Recent kwam in de gemeenteraad aan het licht dat de stad Sint-Truiden in 2016 143.000 euro aan facturen betaalde die eigenlijk van de kerkfabriek van deelgemeente Velm waren.
Ingrid Kempeneers (cd&v), de opvolgster van Heeren als burgemeester, vindt dat de acties van haar voorgangster “haaks staan op de weg die wij in de toekomst inslaan”.
Heeren zelf beweert dat er geen afspraken waren gemaakt. Ook ontkent ze dat ze in het dossier van de kerkfabriek fouten heeft gemaakt. “Ik heb er nota van genomen dat sommigen een voorwendsel zoeken om mij buiten spel te zetten”, reageerde ze in Het Belang van Limburg.

On the campaign trail (2): De BBB van Tine Hermans komt in drie provincies op de kieslijsten.

“Het moet BBBeter” is de slogan waar het boerenpartijtje BBB mee uitpakt. De protestpartij wil surfen op het succes van hun Nederlandse tegenhangers, en op het ongenoegen bij de landbouwsector in België.
Tine Hermans, zelf dochter van een landbouwfamilie, is het Belgische boegbeeld. Aan Gazet van Antwerpen maakte ze bekend dat ze in drie provincies erin gelukt is lijsten in te dienen: in Antwerpen, Limburg en Oost-Vlaanderen. In West-Vlaanderen liep haar co-voorzitter over naar ‘Voor U’, de partij van Els Ampe die wél overal lijsten heeft ingediend. En ook haar lijsttrekker in Oost-Vlaanderen vertrok naar die ‘Voor U’.
Hermans trok ook fel aan de mouw van Tinne Rombouts, het cd&v-Parlementslid van de Kempen, dat uit onvrede met het stikstofbeleid niet langer lijsttrekker wilde zijn. Maar die paste voor een avontuur bij de BBB.

On the campaign trail (3): Ex-Rode Duivel Jacky Munaron is een N-VA-kandidaat in Wallonië.

Toch wat consternatie bij de Franstalige pers, over de lijst van ‘verraders’ die in Wallonië opkomen onder de vlag en wimpel van de N-VA. Die slaagden erin om in totaal overal volle lijsten in te dienen en dus met 77 Waalse kandidaten naar de kiezer te trekken over de taalgrens.
Daarbij toch deftige namen: in Henegouwen trekt Michel De Wolf, geen ex-voetballer, maar wel een professor Economisch Recht aan de UCL, en een gerenommeerd bedrijfsrevisor. Zijn dada is uiteraard de begroting.
Verder ook een economisch profiel bij Laurence Genot, een consultant die de lijst in Namen trekt. In Luxemburg trekt Anne Laure Mouligneax, die de Franstalige partijwoordvoerder van N-VA is. En in Luik is er Eveline Barbieux, die medewerker is op de studiedienst van de N-VA, en op het kabinet van Theo Francken zat destijds.
Beiden wonen niet in de provincie waar ze opkomen: dat is wettelijk niet nodig. Meteen het signaal voor de Franstalige krant Le Soir om in een artikel te koppen met “bijna alle N-VA-kandidaten zijn Vlamingen”. Dat is dan beslist op basis van hun woonplaats, dat Vlaming-zijn, zo blijkt.
Alleen, tegelijk duikt een bekende Franstalige op, als lijstduwer in Waals-Brabant: Jacky Munaron, die ooit de gevierd doelman was bij Anderlecht en de Rode Duivels, en toch wel erg populair was. Zijn vrouw is al jaren een overtuigde N-VA-militante, en dus wilde Munaron zeker op de lijst.

Tenslotte dit: De kleine krantenverdeler PPP krijgt geld, om hun zaak tegen Bpost en de Belgische staat te laten vallen.

De federale regering besliste eind vorig jaar om de persconcessie 2024-2028, die verdeling van kranten en tijdschriften subsidieert, af te schaffen. Tot ontzetting van PPP, dat volgens de FOD Economie het beste bod gedaan had voor de krantenbedeling. De regering voorzag een overgangsperiode van zes maanden, waarbij het overheidsbedrijf Bpost (de huidige concessiehouder) nog eens 75 miljoen euro steun krijgt. “Illegale staatssteun”, zei PPP-baas Michel d’Alessandro begin dit jaar. Maar nu stopt PPP de juridische procedure, na een overeenkomst met Bpost, om een rechtszaak te vermijden.
“Bpost zal aan PPP een overeengekomen bedrag betalen, dat werd bepaald in functie van de procedurekosten. Beide partijen wensen op deze manier een lange en kostelijke gerechtelijke procedure te vermijden”, zegt PPP in een persbericht.
De pleidooien voor de ondernemingsrechtbank van Brussel stonden voor vandaag gepland. De partijen gaan de rechter nu meedelen dat er een deal is. Aanvankelijk had PPP nog geëist de subsidies van zes maanden richting Bpost stop te zetten, op straffe van een dwangsom van 494.000 euro per dag.
Kamerlid Michael Freilich (N-VA) reageert ontzet: “Ze sluiten nu een dading en krijgen een deel van de koek. Iedereen is dus ‘happy’, maar de belastingbetaler blijft ‘gesjareld’.” (cv)