“Politiek wordt afgestraft voor verslechtering volksgezondheid”

Het collectieve onvermogen om ongelijkheid uit te roeien, vormt een belangrijke bedreiging voor de wereldwijde volksgezondheid. Dat is de conclusie van een onderzoek van wetenschappers aan de University of York.

De onderzoekers zeggen vastgesteld te hebben dat maatschappijen met grotere inkomensverschillen meestal ook met een slechtere fysieke en mentale gezondheid moeten afrekenen en tevens getekend worden door een groter druggebruik. Ook een grotere frequentie van obesitas blijkt volgens de wetenschappers een kenmerk van een ongelijke samenleving. Andere symptomen zijn een gebrek aan vertrouwen en sociaal leven, terwijl anderzijds hogere niveaus van criminaliteit moeten worden gemeld.

Onrechtvaardigheid

“Er wordt al decennia aangevoerd dat ongelijkheid een negatieve impact heeft op de volksgezondheid,” zeggen de onderzoekers Kate Pickett en Richard Wilkinson, epidemiologen aan de University of York. “Die kennis heeft echter nog steeds niet tot actie geleid.” “De ongelijkheden op het gebied van gezondheid zijn dan ook niet afgebouwd. In verscheidene steden in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië moeten tussen de rijkste en armste bevolkingsgroepen een verschil van vijf tot tien jaar in levensverwachtingen worden opgetekend. In een aantal gevallen kan die kloof zelfs oplopen tot vijftien of twintig jaar verschil.” “Het falen van de overheid om deze problemen, die als een cruciale vorm van onrechtvaardigheid worden ervaren, efficiënt aan te pakken, heeft er mogelijk mee toe geleid dat grote delen van de bevolking zich van de gevestigde politieke partijen afkeren,” waarschuwen Pickett en Wilkinson. “Voor de jongste generatie is de economische groei in de rijke landen niet langer met een betere fysieke en mentale gezondheid of hogere levenskwaliteit gepaard gegaan. Bovendien moet worden gevreesd dat de negatieve perceptie tegenover het beleid in de toekomst nog zal toenemen.” “In diverse medische statistieken kunnen immers al de eerste gevolgen van de besparingen op gezondheidszorg door de overheden worden opgemerkt.” (mah)