Nog twee dossiers blijven over van het ‘zomerakkoord’, tegenwoordig de ‘zomeragenda’ geheten: de onderhandelingen met Engie en de Pensioenen. Een kleinere begrotingsbespreking volgt deze week, na een verslag van het Monitoringcomité, maar daar verwacht niemand dat er echt nog een politieke discussie volgt. De belangrijkste dossiers, sociaal-economisch, zijn zo allemaal naar het najaar en de echte begrotingscontrole verkast voor de federale regering.

• Die kwam gisteren lang samen, over de pensioenen. En echt hoopvol zijn de signalen niet. Want de berekeningen waren niet volledig, tot frustratie van een aantal partners, wat de zaak er niet makkelijker op maakte. Maar erger: een oude dreiging van de PS loert om de hoek, en staat vandaag in Le Soir te lezen. Die is heel simpel: de Franstalige socialisten zijn niet bereid om “om het even wat te slikken”. Dan nog liever “geen deal”.
• En in wat voorligt, voornamelijk onder druk van cd&v en de liberalen, zitten een pak zaken die zij als “Zweedse recepten” catalogeren. Opnieuw langer werken voor de mensen van het spoor of Defensie, dat lijkt helemaal uitgesloten voor de Franstalige socialisten. Als het dat is, houdt de PS gewoon vast aan haar trofee die ze al binnen heeft: het verhogen van het minimumpensioen naar 1.500 euro netto.  
• Zo was er flink wat gesteggel over op basis van welke nota men nu discussieerde, die van de premier (die te veel lastige zaken voor de PS bevatte), of die eerdere versie, die minder ‘onbespreekbare punten’ bevatte. Uiteindelijk won de premier dat pleit, maar het hielp niet om een akkoord te sluiten.
• Tegelijk zijn die structurele ingrepen nu net de soort hervormingen die men vooral aan de rechterkant van Vivaldi nodig heeft, om dit pensioenakkoord verdedigbaar te maken. Anders komen cd&v, MR maar zeker Open Vld politiek gezien in de problemen: hoe leg je die deal dan uit bij de achterban?
• De timing is lastig: morgen komt de Vergrijzingscommissie met een nieuw rapport dat de kosten van het pensioen op lange termijn in kaart brengt. En dat belooft niet veel goeds: het zal nog meer olie op het vuur zijn voor diegenen die schreeuwen om een structurele hervorming, die veel dieper en verder gaat dan wat voorligt bij Vivaldi.