Het moest “gaan over de inhoud”, maar bij de MR en cd&v legt men nu al zonder gêne een deeltje van de coalitie-puzzel. Want terwijl Open Vld in de peilingen klappen vangt, en de MR allerminst zeker is van regeringsdeelname aan Franstalige kant, gooit Sammy Mahdi (cd&v) een heel expliciete reddingsboei naar de MR, middenin de campagne, nog voor de regeringsonderhandelingen. Mahdi vormt geen federale regering “zonder MR of Les Engagés”. In ruil prijst Georges-Louis Bouchez (MR) nu openlijk Mahdi aan een uitstekende kandidaat-premier, “met veel talenten”. En met de deal tussen Mahdi en Bouchez lijken de liberale en christendemocratische families helemaal aan elkaar gelijmd: plots moet Maxime Prévot, de leider van Les Engagés, allerlei lastige vragen beantwoorden. Zit hij dan ook aan de MR geplakt? Bij de Open Vld-top kan men ondertussen echt niet lachen met de zet van Bouchez. “Typisch. Deloyaal naar ons toe, om toch maar het beeld te geven dat hij populair kan zijn in Vlaanderen”. Zeker omdat Mahdi tegelijk aangeeft dat zijn partij “economisch links en maatschappelijk rechts-conservatief is”, wringt het ontzettend. En nog meer omdat Bouchez openlijk Mahdi aanprijst als kandidaat-premier, terwijl Open Vld toch Alexander De Croo heeft. “Weinig liberaal allemaal.”

In het nieuws: Bouchez belooft het alweer aan een andere partner, eeuwige trouw, in een politieke ‘alliantie’ of ‘bromance’. 

De details: Georges-Louis Bouchez is ondertussen toe aan zijn derde politieke ‘huwelijk’: eerder presenteerde hij zich al meermaals “één en ondeelbaar” met Open Vld. En in de zomer van 2020 lag hij plots vastgeketend met de groenen, “één groen-blauw blok”, waarna Vivaldi kon worden gevormd. Veel plezier beleefden beiden niet aan die allianties.

• Wat al weken gonsde in de Wetstraat, werd dit weekend ook expliciet uitgesproken: de MR en cd&v zijn nu al aan elkaar vastgeklikt, federaal. Zeker de MR hoopt zo te garanderen dat ze er opnieuw bij zijn, en cd&v ziet het als een manier om de grote schaduw van N-VA eindelijk af te werpen. 
• “Stapt cd&v zonder de MR en zonder Les Engages in een regering?”, vroeg Cathérine Moerkerke van VTM op het einde van het duel tussen Sammy Mahdi (cd&v) en Jeremie Vaneeckhout (Groen). “Neen”, antwoordde Mahdi zonder verpinken.
• Het tegendeel zou verbaasd hebben, nadat de cd&v-voorzitter een heel weekend alomtegenwoordig was, om in zowat alle weekendkranten zijn ‘bromance’ met de voorzitter van de MR uit te schreeuwen, én tegelijk zijn dédain voor de groenen te onderlijnen. Want voor alle duidelijkheid: Bouchez en Mahdi klikken zich samen vast, en willen dan liefst de groenen eraf rijden. Dat maakte Mahdi duidelijk in De Tijd en L’Echo, en ook op VTM: de groenen zijn voortaan ongewenst.
• En ook de volgende stap in het spelletje Stratego deelde het duo open en bloot al mee, in Het Nieuwsblad en La Libre dit weekend. “Als we met cd&v-MR-Open Vld-Les Engagés dan aan zet komen, zal de N-VA wel moeten volgen”, zo stelde Bouchez. Een “nieuwe generatie partijvoorzitters” zou dan Bart De Wever eens een lesje in nederigheid gaan geven: die mag dan aansluiten of afhaken. Het soort blufpoker waar zowel Mahdi als Bouchez van likkebaarden.
• Bij cd&v geloven ze intern echt in het scenario: “We sluiten de N-VA absoluut niet uit, we willen liever met hen dan met de groenen”, zo klonk vorige week nog bij een kopstuk. Dat er tegelijk geen enkel contact is tussen de top van cd&v en die van N-VA, dat er rond een staatshervorming niets is voorbereid, het wordt systematisch weggewuifd. 
• Voor Bouchez is het zeer welkom nieuws: hij kan nu de kritiek afschudden dat hij zich met zijn brutale communicatie en sabotage van Vivaldi de afgelopen jaren helemaal geïsoleerd heeft. Integendeel: plots lijkt hij in het midden van het bed te liggen van een nieuwe coalitie, waar nu al zich een ‘motorblok’ van centrumrechts heeft gevormd.
• En tegelijk kan Bouchez de campagne duwen richting de vraag “een regering met of zonder groenen”, waar hij al veel langer op aanstuurt, en wat hij expliciet verkreeg van Mahdi. Die nam heel het weekend lang de groenen systematisch onder vuur, als ‘ware vijand’, zowel in duel met Georges Gilkinet (Ecolo) als met collega-voorzitter Vaneeckhout.
• In ruil kreeg Mahdi niets dan lof van Bouchez, zeker als het aankomt op de ultieme prijs, het premierschap: “Ik vind dat Sammy veel talent en kwaliteit heeft, ook door zijn perfecte tweetaligheid”, zo beaamde hij wat hij al veel langer informeel rondbazuint. Dé kandidaat plots, voor de Zestien. 

Het effect: Irritatie bij de twee andere ‘partners’: Open Vld is bijzonder gekrenkt, Les Engagés moet het plots ook uitleggen. 

• Dat Bouchez de indruk gaf dat Mahdi “zo’n geweldige premier” zou zijn, komt hard aan voor Open Vld. Daar hebben ze net van het premierschap van De Croo de inzet van de campagne gemaakt, en geloven ze na een betere peiling ook dat een verlengd verblijf in de Zestien er nog inzit. Het woord “deloyaal” valt expliciet, over Bouchez.
• Maar tegelijk is men niet verrast: “Typisch. Hij wil toch maar het beeld geven dat hij populair kan zijn in Vlaanderen.” Maar dat het daarom moet door met Mahdi in bed te duiken, en zelfs te promoten als nieuwe eerste minister, is twee bruggen te ver. 
• Zeker omdat Mahdi zich ondertussen haaks zet op de ideologische lijnen die Open Vld uittekent: “Want die man geeft net een interview waarin hij zich profileert als economisch links en maatschappelijk conservatief.” Dat valt bijzonder moeilijk te rijmen met de koers van de Vlaamse liberalen.
• En ook over de beloften van Mahdi rond fiscaliteit, doen Open Vld gruwen, en vragen stellen bij de nieuwe alliantie met de MR: “Bij cd&v willen ze zelfs een vermogenskadaster: dat is overal belastingambtenaren op pad sturen om de juwelen van mensen te gaan tellen. Weinig liberaal allemaal, me dunkt”, zo klinkt expliciet bij de partijtop.
• Toch willen ze bij Open Vld bewust niet reageren: het is gewoon veel te veel Stratego allemaal. “Blijkbaar is bijna iedereen al bezig met de samenstelling van de volgende regering. Misschien interessant voor de Wetstraat, maar de Dorpsstraat haakt daar echt op af. ‘Mag ik eerst nog zelf kiezen?’, zegt die terecht. Daarom doen we daar echt niet aan mee.”
• En ook aan de andere kant, bij de christendemocraten, wringt het wat. Maxime Prévot, de voorzitter van Les Engagés, kreeg dit weekend op een grote barbecue van zijn partij expliciete vragen over die ‘alliantie’ tussen cd&v en de MR, die impliciet zijn partij ook mee in bad sleurt. 
• Die moest in het defensief: “Ik laat niemand van buitenaf mijn keuze dicteren, ik wacht tot de kiezer eerst de kaarten uitdeelt”, zo stelde Prévot. Dit is de keuze van Sammy Mahdi, die me op voorhand wel op de hoogte heeft gebracht.” 
• Echt openlijk cd&v afvallen, nadat ze eerder expliciet in elkaars armen waren gevallen, kon Prévot ook niet: “Sammy zegt zelf dat zijn eerste partner Les Engagés is, en dat als hij daarna een tweede telefoontje moet plegen, dat waarschijnlijk eerder naar de heer Bouchez zal zijn dan naar de heer Magnette. Ik zie dat de centristische familie goed en wel verenigd is, met de wens om de drijvende kracht te zijn achter de volgende regeringsmeerderheid”, zo maakte hij er zich van af.

Waarom dit ertoe doet: Allianties met Bouchez bleken tot nu toe niet bepaald duurzaam.

• Het is niet de eerste keer dat Bouchez zich in de Wetstraat plots “één en ondeelbaar” toont, samen met een andere partij. Meermaals ketenden de MR en Open Vld zich aan elkaar vast, in de periode van de regeringsvorming die voorafging aan Vivaldi. 
• Daarbij was het vooral Open Vld, met toen nog voorzitter Egbert Lachaert, die op cruciale momenten weigerde om Bouchez te laten vallen. De Vlaamse liberalen stonden immers fors onder druk om zonder de MR, maar met PS en N-VA een zogenaamde paars-gele coalitie te vormen, in de lente van 2020. Lachaert loste Bouchez niet, en verkreeg in ruil Vivaldi mét een Open Vld-premier, Alexander De Croo.
• Tegelijk klikte Bouchez zich een paar maanden later vast aan de groenen, met name Jean-Marc Nollet (Ecolo), die samen met de MR-voorzitter één tekst schreef, en zich plots als “één en ondeelbaar” presenteerden in de federale regeringsvorming, in de nazomer van 2020. Beide allianties leidden tot de geboorte van Vivaldi. 
• De groene partijtop bekloeg het zich achteraf zeer sterk: Bouchez bleek op zowat alle cruciale domeinen voor Ecolo en Groen, van kernenergie tot klimaat, niet bereid de geest van het regeerakkoord, van ‘samenwerken’ te honoreren. Integendeel: hij zocht net constant de polemiek op, zeker in de dossiers van de groenen.
• Ook de relatie met De Croo verzuurde vervolgens compleet: de ‘sabotage’ van buitenaf, waarbij de MR-voorzitter zelfs in Vlaanderen ging campagne voeren als “enige echte liberaal”, zette kwaad bloed bij zowat elke Open Vld’er, maar zeker op de Zestien.
• Voor de verkiezingen leek het weer even koek en ei in de blauwe familie, bij de voorstelling van de gemeenschappelijke lijst voor Brussel, voor de Kamer: daar kreeg Alexia Bertrand (Open vld) uiteindelijk de vierde plek, wat Open Vld een extra Kamerzetel daar zou moeten opleveren.
• Maar dat was voor de schermen: erachter was er maandenlang een keiharde onderhandelingen bezig, over die lijst. En uit alles bleek toen al dat Bouchez toen al duidelijk meer informele contacten met Mahdi onderhield, dan met zijn eigen ‘familie’, de Open Vld. 
• Overigens is zo’n blauw-oranje as tussen MR en cd&v ook historisch niets nieuws: in 2014 presenteerden Wouter Beke (cd&v) en Charles Michel (MR) zich ook als “één en ondeelbaar”, voor de verkiezingen. 
• Het leverde Michel het premierschap op. En Kris Peeters (cd&v) bleek in die regering vervolgens een permanente bron van spanning, met een eerste minister die de electorale kracht ontbrak om boven de mêlée te kunnen gaan staan. Of hoe de geschiedenis zich telkens lijkt te herhalen, in de Wetstraat. 

On the campaign trail (1): Bart De Wever (N-VA) maakt de inzet van de campagne nog eens duidelijk: Vlaamse welvaart.

• “It’s the economy, stupid.” Het is ondertussen een boutade die al 30 jaar oud is, van Bill Clinton destijds in de race met George H.W. Bush in 1992, maar het gaat nog steeds op in electorale campagnes: de vraag waar het fundamenteel om draait voor de kiezer. En daarbij laat De Wever, die het zelf ook toegaf dat hij ondertussen precies 20 jaar meedraait, zich niet afleiden: het is de portemonnee, het geld, de welvaart.
• Recht op doel af dus, zo peperde hij zijn militanten in op een kiescongres in het Gentse Capitole, waar zo’n 1.000 N-VA’ers kwamen opdagen: “Spreek de mensen aan zoveel u kan, en confronteer hen met de waarheid. De waarheid dat onze welvaart op het spel staat. De waarheid dat we ons de federale stilstand niet meer kunnen veroorloven.” 
• Daarbij nam hij het nieuws vanuit de OESO van vorige week dankbaar aan:  “Niemand betaalt hogere belastingen dan de werkenden in dit land. De hardwerkende Vlaming is met kop en schouders de meest gepluimde kip van allemaal.” 
• En daarbij maakte De Wever ook nog eens duidelijk wie de échte vijand is in deze kiescampagne. Niet het Vlaams Belang, die zelfs geen vermelding kreeg, maar wel het Vivaldi-beleid en met name de PS. “Vivaldi heeft een enorme transfer georganiseerd van werkenden naar niet-werkenden, niet toevallig de grootste kiezersgroep van de PS. De sociale uitgaven vlogen door het plafond. ‘Is dat niet mooi? Met een Vlaamse liberale premier’, voegde Paul Magnette er lachend aan toe. Geestig! Maar het is helaas niet alleen de premier die in zijn gezicht wordt uitgelachen. Nooit heeft Juul Kabas harder geklonken: ‘Het zijn zotten die werken’.”
• Tegelijk maakte De Wever de rekening van een deel van de media, in de campagne: “Eén ding komt telkens terug in de analyses van onze ‘kwaliteitskranten’ en in die van prominente cd&v’ers en Vld’ers: met name de impliciete hoop op een overwinning van de extremen en de expliciete hoop op een verzwakking van de N-VA.” Want, volgens De Wever “dicteert dan de Belgische post-democratische logica dat het status-quo gewonnen heeft en dat N-VA hoogstens mag aanschuiven als een nieuwe Vivaldi-partij. Wie hervormingen eist, doet immers te moeilijk en zal aan de kant geschoven worden.”

On the campaign trail (2): Zuhal Demir worstelt met haar woorden, en een papiertje dat voor haar lag, in de Zevende Dag.

• “Onze Vlaamse leeuwin”, zo werd ze op het N-VA-congres in Gent nog genoemd: Zuhal Demir, de Vlaamse minister van Omgeving, die in eigen rangen uiterst populair blijft, en in Limburg hoopt om een goede score te halen als lijsttrekker.
• Vanuit Gent moest Demir zondag live in debat over landbouw, met twee tegenstanders in de studio in Brussel: Chris Janssens (Vlaams Belang) en Jo Brouns (cd&v). De ene fractieleider, de andere minister, en uiteraard beiden ook de kopstukken in Limburg voor hun partij. 
• “Het stikstofprobleem is een ziekte. En de oplossing van de cd&v-dokter is de patiënt wijs maken dat er wel degelijk een probleem is, maar dat je er niet echt iets kan doen, en dat gewoon moet negeren”, zo ging Demir in de aanval, over stikstof, met de twee tegenstanders op verplaatsing. “En de Vlaams Belang-dokter die gaat gewoon verder, die ontkent dat er zelfs een ziekte is, en dat het probleem verzonnen is door Europese complotisten.”
• Maar dat Demir daarbij telkens maar naar een papiertje leek te kijken, dat voor haar lag, creëerde een uiterst vreemd beeld, wat Janssens ook opmerkte: “Ze is gewoon aan het aflezen”, zo sneerde die. Achteraf gaf Demir toe dat het niet haar gelukkigste moment was, “er lagen cijfers voor haar op tafel, en ze raakte afgeleid door er naar te kijken”, zo was te horen als uitleg.
• Het Belang en cd&v haalden zo in elk geval in de perceptie de bovenhand. “Heel het beleid van Vlaanderen tot België en de Europese Unie, het is gewoon de landbouwers het leven onmogelijk maken. (…) Er was zelfs geen groene partij nodig om een groen-rood pestbeleid uit te voeren, dat deed minister Demir. Zij voerde gewoon het partijprogramma van Groen uit”, zo beukte Janssens op de N-VA in.
• “Er is inderdaad een gebrek aan vertrouwen. Een boer vandaag heeft schrik. We moeten opnieuw een open ruimte-pact maken, tussen landbouw en natuur. Maar je hebt geen Vlaamse subsidies nodig om landbouwgrond aan te kopen, voor andere doeleinden dan landbouw”, zo herhaalde Brouns nog even de harde lijn voor cd&v. Die dwong in de huidige Vlaamse regering af dat er een voorlopig verbod is op het aankopen van landbouwgronden door natuurverenigingen, als dat met subsidies is. Dat voorlopig verbod moet permanent worden, zo stelde Brouns. 
• “Dat geldt ook voor Natuurpunt, je gaat toch geen landbouwgronden kopen om er iets anders mee te doen?” Zo blijft cd&v de confrontatie zoeken met de natuurvereniging met 130.000 leden, die de afgelopen jaren steeds meer gronden kocht om tot natuur om te vormen. Natuurpunt wees er al eerder op dat het enkel inferieure gronden koopt, tegen 2 à 3 euro per vierkante meter, terwijl echte landbouwgrond tegen 10 euro gaat. Vaak zijn de boeren blij om van die stukken af te zijn.  

On the campaign trail (3): In een busje van Voka geeft N-VA de voorkeur aan Vlaams Belang, op Groen. En Vooruit wil liever N-VA, dan Groen. Plus Tom Van Grieken (Vlaams Belang) kiest voor ‘premier De Wever’. 

• De werkgeversorganisatie Voka is ook volop bezig, net als andere drukkingsgroepen, om hun campagne-wensen op de agenda te krijgen. Daarbij hebben ze elke partijvoorzitter bij een ondernemer gebracht, om samen een soort dubbelinterview te doen.
• Maar tegelijk rijdt presentatrice Kim Van Oncen, een actrice uit Dertigers en ex-presentator van Radio 2, die ondertussen ook een paar winkels van Delhaize uitbaat, ook rond met de voorzitters, voor een “korte vragenronde”, waarin ze dilemma’s voorlegt.
• Die levert toch wel wat interessant materiaal op. “Wie is voor jou de voorkeurspartner, N-VA of Groen?”, zo vraagt Van Oncen aan Melissa Depraetere (Vooruit). “Ik denk wel dat het beter zou zijn om met de N-VA een federale regering te vormen, omdat dat waarschijnlijk ook Vlaams kan”, zo geeft Depraetere toe. 
• Tom Van Grieken (Vlaams Belang) kreeg dan weer de vraag of hij “premier Magnette of premier De Wever verkiest”. “Toch maar premier De Wever, met flinke tegenzin”, zo stelde die.
• En ook opvallend: Bart De Wever (N-VA) kreeg de vraag, “wat is erger, besturen met Groen of besturen met Vlaams Belang?” “Als je het moet doen, is Groen erger dan Vlaams Belang”, zo antwoordt die.

On the campaign trail (4): Els Ampe (Voor U) grijpt haar moment in de campagne: ze overleefde zowaar een vuurpeloton in De Afspraak bij de VRT.

• Dat het een dovemansgesprek was, vrijdag op De Afspraak bij de VRT, is eerder een understatement: Els Ampe, de voorzitster en bezieler van Voor U, kreeg er combattieve en kritische stemmen tegenover zich. Dat ze net de dag ervoor een kortgeding bij de rechter tegen de VRT had ingeleid, om toegang te krijgen tot de stemtest, maakte het hoe dan ook journalistiek al een uitdagende oefening, die ervaren journalist Ivan De Vadder aanging.
• Alleen overheerste bij momenten dan ook het gevoel dat Ampe bijna op het matje werd geroepen door de andere panelleden, voor een lesje in “hoe politiek werkt”. Het gaf een averechts effect: plots kreeg Ampe, die jarenlang toch een buitenbeentje was in de Wetstraat, zodanig veel tegenwind, dat ze door gewoon rustig overeind te blijven, op zich al scoorde.
• Het was ook een gewaagde keuze van de openbare omroep: Ampe en haar nemesis professor Stefaan Walgrave (UAntwerpen) samenbrengen. Want in tegenstelling tot de ‘Stem van Vlaanderen’ van DPG Media, die de nieuwe partij Voor U wel opnam in haar test, beslisten de VRT-nieuwsdienst en met name opsteller Walgrave om Ampe en haar projecte te weren uit de stemtest van de VRT en De Standaard.
• Nochtans heeft haar partij een Parlementair (Ampe zelf) én diende ze voor alle niveaus ook lijsten in. Plus: het mag dan een bont samenraapsel van ideologieën en personen zijn, met de nodige folklore en buitenbeentjes bijeen, een levend politiek project is het wel degelijk, zo bewees hun toch wel stevig bijgewoond kiescongres dit weekend nog.
• Maar het probleem voor Walgrave: het is geen ‘klassieke’ partij, die Voor U. De oprichters en huidige kopmensen zijn overeengekomen een gezamenlijk platform te ondertekenen van ‘twaalf werken’, die vooral minder overheid bepleiten, en zijn uitgesproken anti-particratie (onder meer de royale partijfinanciering moet eraan). Maar verder dan dat gaat het ideologische bindmiddel niet: gekozenen van de partij zijn straks relatief vrij om hun stemgedrag op tal van andere zaken te gaan bepalen.
• Zo is Voor U eerder een kiescollectief dan een echte partij dus, net om die drempel van 5 procent gezamenlijk te halen: onder meer partijtjes als Vrijheid, Vista, Gezond Boerenverstand Vlaanderen en de Volksliga zijn zo allemaal verenigd onder één banner, die van Voor U.
• Het gesprek ging daardoor meer dan lastig, vanaf minuut één: “Onder welk label zet u zichzelf?”, wilde Ivan De Vadder weten. Ampe weigerde carrément te antwoorden: ze kon moeilijk. Maar de andere gasten wilden daar niet van horen: “Klassiek donkerrechts”, werd er geconcludeerd in derde persoon over Ampe, alsof die er niet gewoon bij zat, aan tafel in de studio.
• Extra pijnlijk werd het toen Walgrave inderdaad een hele boom opzette om de particratie in België te verdedigen, als “het enige huidige werkbare systeem voor dit land”. 
• “De professor is fan van de particratie, hoe objectief is het dan om die man te laten beslissen dan net de partij die tegen de particratie is, uit te laten sluiten?”, zo wierp Ampe op. “U maakt een stemtest die dat systeem net in stand houdt.”
• Het dovemansgesprek zette zich verder. “De grote partijen hebben samen 80 miljoen, wij moeten ons eigen spaargeld in deze campagne steken”, zo wierp Ampe op, terwijl ze op de VRT zelf nog even kon klagen over het ‘Kiesfestival’, waarop de VRT in het Vlaamse Parlement nieuwe kiezers had uitgenodigd om hen te kennis te laten maken partijen. “Ik zit zelf in dat Parlement, en mocht gewoon niet komen.”
• Zeker toen Ampe het finaal dan toch over de stemtest zelf mocht hebben, schoot ze meer dan raak. “Het moet een ‘bindend’ partijprogramma zijn, om opgenomen te mogen worden in de stemtest. Maar u hebt zelf gezegd dat cd&v op minstens drie punten in de stemtest zwaar afwijkt van haar partijprogramma: hoe ‘bindend’ zijn die programma’s van de traditionele partijen dan? Niet dus”, zo haalde Ampe aan. 
• Daarmee raakte ze de zenuw aan die bloot ligt in heel de oefening rond stemtesten, die massaal worden ingevuld door de kiezers: de partijen hebben die uitslagen zodanig gedraaid, dat ze een maximale score halen, eerder dan vol voor hun eigen overtuiging of programma te gaan. In die context dan wél poortwachter spelen, zoals Walgrave deed, en een partij die overal lijsten indiende, toch tegelijk weren uit de test: de professor kreeg het niet helder uitgelegd.
• Jammer, want gezien de massale deelname zijn dat soort online testen wel een heel beïnvloedende oefening, die nog meer dan in 2019 een grote rol lijkt te gaan spelen in deze verkiezingen.

On the campaign trail (5): Groen ligt van alle kanten onder vuur. Maar het schiet zelf ook terug met scherp.

• Het lijkt wel een beetje op de campagne van 2003, nadat Groen ook in de federale regering was gekomen: zowat iedereen schiet tegenwoordig op de groenen. En opvallend, Mahdi kreeg dit weekend zijn media-momenten, en schoot systematisch met scherp op de ecologisten.
• “Naïef“, zo noemde hij Georges Gilkinet (Ecolo) over het asielbeleid, en ook Jeremie Vaneeckhout (Groen) kreeg op VTM de volle laag, over zijn visie op landbouw. 
• “We hebben ons technologiebeleid al uit handen gegeven aan de Chinezen, ons defensiebeleid hebben we uit handen gegeven aan de Amerikanen. En nu zouden we onze duurzame landbouw afbouwen om ervoor te zorgen dat we afhankelijk worden van de rest van de wereld?”, zo haalde Mahdi uit.
• En over migratie ging de cd&v-voorzitter zelfs nog een versnelling hoger: ook daar viel het woord naïef weer, en het verwijt dat “Groen het communicatiebureau van extreemrechts is”. “Met alle respect, maar als dat de visie is van de groenen, dan kan je daar in een volgende federale regering niet mee samenwerken”, zo maakte hij duidelijk wat ook in de wandelgangen gespind wordt.
• Alleen, anders dan in 2003 duiken de groenen niet weg. Integendeel, de strijd werd scherp aangegaan door Vaneeckhout.  “U gedraagt zich als een aanhangwagen van extreemrechts”, zo kaatste die de bal terug. 
• “U plooit naar de druk vanuit extreemrechts rond het migratiedebat. U maakt de mensen wijs dat er toverformules zijn, dat er manieren zijn om mensen hun rechten af te nemen en gewoon terug te sturen. U maakt Vlaams Belang op die manier alleen maar groter.” De antwoorden in de stemtesten wijzen in elk geval erop dat cd&v fors naar rechts opschoof, op vlak van migratie.
• En Vaneeckhout duwde waar het pijn doet bij cd&v: de kritiek over de aanpak van de zorgsector. “Twintig jaar lang hebben cd&v-ministers de problemen niet aangepakt. U laat de mensen gewoon in de steek. Cd&v-ministers komen en gaan, maar de wachtlijsten en problemen in de zorg blijven bestaan.”

On the campaign trail (6): Alain Destexhe geeft zowaar stemadvies… voor de N-VA. 

• In een opvallend opiniestuk in het satirisch blad Pan geeft het voormalige kopstuk van de MR, en later kopman van de uiterst rechtse lijst ‘Destexhe’ een stemadvies voor 9 juni. En hij komt verrassend genoeg uit bij de N-VA, nu die Franstalige lijsten heeft ingediend, maar die Destexhe vooral in Brussel een cruciale rol wil zien spelen.
• Daarbij moet vooral de afkeer van de MR als de doorslaggevende factor gezien worden, bij Destexhe: “De MR heeft zich bij de samenstelling van haar lijsten in Brussel ook bezondigd aan het ‘communautarisme’. Net zoals de PS hebben ze een heel aantal kandidaten op de lijsten gegooid: de pasta blijft caucasisch, maar daarnaast is er een mengeling van Marokkaans, Turks, Congolees of zelfs een Paki als kers op de taart gegooid.”
• En dus merkt Destexhe op: “Aan Vlaamse kant kost het veel minder stemmen om verkozen te raken. Dus zal die partij met genoeg stemmen veel sneller incontournable zijn. En anders dan de MR zijn zij niet zomaar aan gelijk welke prijs te verleiden om hun ziel te verkopen.” Toch een stevige bocht, voor een man die van staatshervorming, laat staan separatisme, nooit iets moest weten.

On the campaign trail (7): Patrick Dewael (Open Vld) en Servais Verherstraeten (cd&v) laten de helft van hun half miljoen euro uittredingsvergoeding vallen.

• De riante uittredingsvergoeding waar politici recht op hebben als ze de Kamer verlaten, was al eerder onderwerp van discussie. In 2014 werd dan ook besloten dat deze maximaal 253.000 euro bruto kan bedragen, oftewel 24 maanden loon.
• Maar politici die al voor 2014 in het Parlement zetelen, hebben nog recht op de oude regeling: 48 maanden loon of maximaal 507.000 euro bruto. Zo ook Patrick Dewael (Open Vld) en Servais Verherstraeten (cd&v). Die stonden nu dus in de spotlights: zouden ze de riante, oude vergoeding dan mee naar huis nemen?
• Dewael kondigde dit weekend in Het Belang van Limburg aan dat niet te doen. Meteen volgde Verherstraeten met het nieuws dat ze dit al eerder onderling besproken hadden, en ze maximaal 24 maanden gaan nemen, zoals het systeem dus vandaag is.
• Zo laten ze dus ongeveer de helft van hun uittredingsvergoeding liggen. Dewael heeft met 39 dienstjaren onder de oude regeling recht op 507.024 euro bruto. Verherstraeten, die 29 jaar lang zetelde, heeft in principe recht op 401.394 euro bruto.
• Ook voormalig minister van Volksgezondheid en Kamerlid Maggie De Block (Open Vld) zwaait af. Zij zou 316.890 euro bruto krijgen. Hoewel ze tegenover De Standaard aangeeft “het eens te zijn met het principe van 24 maanden”, wil ze nog bekijken of ook zij haar uittredingsvergoeding halveert. “Ik heb maar 25 jaar anciënniteit en geen 35. Ik beslis nadat ik de berekening heb laten maken.”