Verliest premier Alexander De Croo (Open Vld) de controle over zijn partij én over zijn regering? De afgelopen 24 uur bleken bijzonder woelig: in zijn regering worstelt men nog steeds met een veiligheidscrisis, in eigen partij dreigt “een Volksunie-scenario zich te voltrekken”, zo zegt een hoge bron. De aanstelling van een pure technieker, de adjunct-kabinetschef van de vorige minister, Paul Van Tigchelt (Open Vld) als nieuwe minister van Justitie, leidde immers tot woedende reacties: Gwendolyn Rutten (Open Vld) trekt weg uit de nationale politiek, Patrick Dewael (Open Vld) overweegt zelfs als onafhankelijke in de Kamer te gaan zetelen. Niet alleen stelde De Croo een pak mensen teleur, waaronder bovengenoemden, hij nam vooral die beslissing in kleine groep, de ‘G4’ van de partij, met naast De Croo, oud-minister Vincent Van Quickenborne, voorzitter Tom Ongena, en de onvermijdelijke Vlaams minister Bart Somers. Die kozen resoluut voor een scenario om Antwerpen te “versterken”, met een nieuwe lijsttrekker voor de Kamer, Van Tigchelt dus. Die bleek achteraf nog tweede keuze ook: advocaat Kris Luyckx ging overal rondstrooien dat hij eerst gevraagd was. “De top zit in een soort cocon en raakt de grond niet meer. Zo rij je recht naar het einde.”

In het nieuws: Verlaat Patrick Dewael zijn eigen fractie van Open Vld in de Kamer?

De details: De manier waarop Van Tigchelt als nieuw kopstuk opduikt in de partij doet de al gefragmenteerde Open Vld compleet naar adem happen. Meer dan ooit staat De Croo alleen.

• “Ik overweeg de laatste maanden van mijn mandaat te zetelen als onafhankelijk liberaal Kamerlid.” Dat berichtje liep gisteren binnen bij de Kamerleden van Open Vld. De afzender: niemand minder dan oud-vicepremier en boegbeeld Patrick Dewael.
• Dat een absoluut icoon van de partij nu dreigt de deur dicht te doen, zegt ongeveer alles over de staat van Open Vld, van dit moment. De keiharde bedrijfscultuur van de liberalen, die elkaar aan de top geen millimeter gunnen, kwam dit weekend andermaal brutaal aan de oppervlakte. Met gedegouteerde reacties als gevolg, en zelfs potentiële implosie: als Dewael effectief zou wegtrekken (wat niemand voorlopig echt voor mogelijk acht), kan dat een kettingreactie in gang zetten. Het tekent de sfeer.
• Want ook Gwendolyn Rutten gooide gisterenavond de handdoek, luttele minuten nadat haar partij een nieuwe vicepremier en minister van Justitie had aangeduid, in een dramatisch bericht op Facebook:
  • “Vandaag eindigt mijn nationale politieke rol. Na 25 jaar actief lid te zijn van Open Vld en 13 jaar na mijn eerste verkiezing als volksvertegenwoordiger, is het tijd om mijn goesting om de samenleving mee vorm te geven, op een andere manier in te vullen. Ik zal me niet langer op een verkiesbare plaats opstellen.”
  • Dat heeft meteen grote consequenties voor Vlaams-Brabant: daar zou Rutten de Kamerlijst gaan trekken, met Maggie De Block als duwer. Er staan liefst drie Kamerzetels op het spel. Nu plooit Rutten terug op het burgemeesterschap van Aarschot. 
  • De voorbije dagen werd duidelijk dat de huidige partijtop geen rol van betekenis meer voor mij ziet weggelegd. Het zij zo, dat is het lot van elke politicus. De onrespectvolle manier waarop dat gebeurde, draagt wel bij aan mijn beslissing.”
  • “Politiek is een harde stiel, dat weet ik. Maar op een bepaald moment wordt het gebrek aan respect te groot. Ik hou te veel van de democratie en de samenleving om cynisch mee te draaien in een spel dat het mijne niet is. Het is mooi geweest, maar nu draai ik een bladzijde om.”
• In verschillende centrumsteden bereikte het ongenoegen een kookpunt: in Oostende liet Bart Tommelein (Open Vld) weten niet meer naar het partijbureau te willen komen, in Brugge was Mercedes Van Volcem (Open Vld) openlijk bijzonder kritisch voor de partij.

De essentie: Andere namen lagen veel meer voor de hand. En er was zelfs een eerste keuze, en dat was niet Van Tigchelt, voor De Croo en Somers.

• “Elk ander scenario was voor de partij beter geweest. Maar dat kleine kransje mensen dat nog rest rond Alexander vond het precies beter om hun eigen, Antwerpse logica door te drukken. En dus zitten wij plots met een minister die voor niemand een goede keuze is, met alle respect voor Paul Van Tigchelt hé”, zo duidt een blauw kopstuk vanmorgen.
• Daarbij lagen meerdere keuzes voor de hand:
  • Uiteraard was Dewael zelf een logische, ‘veilige optie’ geweest: “Patrick heeft het allemaal gedaan, kon meteen invallen, en heeft ook een echt ‘Vivaldi’-profiel. Niemand zou tegen kunnen geweest zijn. Maar men gunde het hem duidelijk niet én men informeerde hem vermoedelijk ook niet”, zo stelt een hoge bron. 
  • Over Rutten klinkt het anders. Haar aanhangers, en die heeft ze wel degelijk in de partij hebben het over een “pure anti-Rutten keuze”, en “een wel heel koele afrekening”. “Het had een perfect verhaal van verzoening kunnen geweest zijn, zoals Vooruit ook Vandenbroucke terugbracht.” 
  • Maar voorstanders zijn ferm: “Rutten heeft wél de drive en energie om nog iets te geven aan Vivaldi. Van Tigchelt was een adjunct-kabinetschef, met alle respect, maar geen politieker. Hoeveel stemmen brengt die aan? Plus: Rutten sleurde er De Croo en Ongena door op het partijcongres, zij steunde hen de afgelopen maanden. En nu werd ze niet eens deftig op voorhand ingelicht, en kreeg ze geen antwoord op whatsappjes aan de premier? Kwetsend allemaal”, zo is te horen bij een liberaal uit haar kamp.
  • Tegenstanders wijzen erop “dat ze toch bijzonder moeilijk lag bij de fractie in de Kamer”. “Maar de waarheid is dat die niets te beslissen hebben. Het is binnen dat groepje aan de top gewoon Somers én ook ‘Q’, die er haar manifest niet bij wilden”, zo maakt men ook daar de harde analyse, die Rutten finaal gedegouteerd deed afhaken. 
  • Een alternatief dat ook kon, en wat zondag ook even zoemde: Egbert Lachaert aanduiden. “Dat zou de rechtervleugel en de Kamerfractie gekalmeerd hebben, en ook in die richting de rangen weer doen laten sluiten”, zo zegt een insider. Evengoed stond dan daar, net zoals bij Gwendolyn Rutten, een verhaal van ‘verzoening’ perfect gescript voor pers en achterban klaar, om erop te plakken.
  • Tenslotte was er ook een derde weg, “misschien wel de meest elegante”, zo stelt een Kamerlid van Open Vld: “Men had Jasper Pillen kunnen redden”. Die verliest nu z’n zetel, hij was opvolger van Van Quickenborne. Maar had men Alexia Bertrand doorgeschoven naar de post van vicepremier, dan kon vervolgens Pillen als staatssecretaris verder. “Dat had zowel voor de ene als de andere vleugel perfect een oplossing geweest.”
• Niets van dat alles dus, wat tot meer dan kwaad bloed leidde. De logica om voor Van Tigchelt te kiezen werd gisterenavond door voorzitter Ongena geduid: hij en vooral Somers wilden in Antwerpen absoluut nieuw bloed, een nieuwe lijsttrekker dus. Ongena trekt de lijst voor het Vlaams Parlement, Somers is zeker dat hij met z’n 53.000 voorkeurstemmen van de vorige keer ook als lijstduwer wel verkozen raakt, en kan dan ook tegelijk vol voor Mechelen gaan, waar hij hoopt terug te vallen op het burgemeesterschap. 
• Van Tigchelt trekt straks de Kamerlijst, en moet zo mee het thema ‘veiligheid’ in de verkiezingen voor de liberalen claimen, is de uitleg van de partijtop. Woensdag al hakt Open Vld de knopen door over lijsttrekkers in Antwerpen. 
• Voor Willem-Frederik Schiltz (Open Vld), toch de zoveelste kaakslag: de fractieleider in het Vlaams Parlement had gehoopt die Kamerlijst te trekken. Maar nadat Antwerps schepen Erica Caluwaerts (ex-Open Vld) eerder deze maand in een moment van zinsverbijstering de deur dichttrok bij haar partij, is de stad en het blauwe kopmanschap daar mogelijk een vluchtroute voor Schiltz.
• Opvallend: in die logica snuffelde de ‘G4’, zoals de top met De Croo, Somers, Van Quickenborne en Ongena nu smalend genoemd wordt, wel eerst aan advocaat Kris Luyckx, voor bij Van Tigchelt terecht te komen. Luyckx heeft wat nationale bekendheid omwille van z’n drugs-expertise, en heeft ook een verleden bij de liberale partij, plus wel zin in politiek: hij stond al op de officiële lijsten met namen van kandidaten in Antwerpen. Luyckx was wel degelijk een scenario, zo bevestigt men binnen die ‘G4’. 
• Maar de man paste finaal, en liet vervolgens niet na dat nieuws wel zelf te lekken aan verschillende redacties: het zette meteen Van Tigchelt wat in de schaduw van bij de start: hij was maar ‘tweede keuze’, al ontkende premier De Croo dat publiekelijk bij VTM. Saillant detail overigens: Luyckx is één van advocaten achter de ondertussen geseponeerde klachten tegen Vooruit-voorzitter Conner Rousseau. 

The Big Picture: De Croo verliest de greep op zijn partij. 

• De interne boosheid over de aanstelling van de Antwerpenaar, zit op verschillende lagen, waarbij het ene verhaal door het andere loopt. Maar de rode draad is wel duidelijk: veel te veel liberalen, ook stemmenkanonnen, voelen zich hoe langer hoe minder thuis in wat “de partij van Alexander” is geworden.
• Daarbij komt dat de partij al in een soort burgeroorlog-scenario zat, waarbij het rechterkamp rond oud-voorzitter Egbert Lachaert in puur wantrouwen leeft met het linkerkamp, waar onder meer oud-voorzitter Gwendolyn Rutten de exponent van is. De oude garde rond Karel De Gucht (Open Vld) en Guy Verhofstadt (Open Vld) verhult daarbij niet dat ze gewoon Lachaert uit de partij willen.
• Bij de exit van Lachaert als voorzitter, vlak voor de zomer, viel het iedereen op hoe brutaal De Croo te werk ging: de partijstatuten moesten eraan geloven, Ongena werd als interim-voorzitter doorgeduwd. Daarbij deden beiden zich achteraf gezien eigenlijk onnodig pijn: heel de heisa leidde tot een soort opstand, die onvermijdelijk uitmondde in een partijcongres. 
• Wat voor iedereen wel duidelijk was: plots dook Rutten terug op aan de zijde van De Croo: symbolisch zaten ze de dag van de machtsovername met drie (premier, interim-voorzitter en Rutten) in het glazen kantoor van Lachaert, die nog maar net ontslag had genomen, voor de cruciale vergadering. 
• “Al maanden daarvoor was duidelijk dat zij opnieuw een alliantie had gevormd met De Croo, en net dat maakte het voor Lachaert bijzonder moeilijk om nog te functioneren”, zo duidt het andere kamp. 
• Maar ook op dat bewuste partijcongres werd nog eens duidelijk hoezeer Rutten en De Croo een nieuwe alliantie hadden gevormd: die eerste kwam in haar passionele stijl tussen, om steun te betuigen aan de premier en Ongena, en zo de stemming te beslechten. Alleen: die alliantie lijkt achteraf gezien meer gevormd in het hoofd van Rutten, dan werkelijk met De Croo. “Niet verwonderlijk, Alexander rijdt maar voor één iemand, en dat is echt niet Rutten”, zo zegt een kopstuk van de liberalen. 
• Maar dat gevoel, dat het “allemaal voor Alexander en niks voor een ander” is, zoals alweer een betrokkene het plastisch omschrijft over Open Vld, maakt het hoe langer hoe ongemakkelijker in de partij. Want de strategie “alles op de premier”, klinkt wel mooi bij de liberalen, in praktijk blijken heel wat mensen toch eigen aspiraties, ambities, en vooral ook gevoeligheden te hebben. En dat laatste masseert de premier ook niet: niemand kreeg op voorhand een telefoontje, over Van Tigchelt, “wij moesten het via de VRT vernemen”. 
• De reacties, van één na één toonaangevende figuren, zijn bitter en hard:
  • “Dit is desastreus.” Echt ongezien. Ik vrees dat Alexander echt te ver is gegaan. En eerlijk gezegd, wie Van Tigchelt kent en er mee gewerkt heeft, weet dat de woorden ‘arrogantie’ en ‘Antwerpenaar’ hier feilloos samengaan”, zo klinkt het zonder pardon bij een kopstuk.
  • “Als je nog op 7,8 procent in de peilingen staat, dan zo vanuit je cocon met je jongensclub redeneren: dit raakt de grond niet meer, sorry. Men is los van de wereld, in de cockpit van de partij”, zo stelt een ander.
  • “In zo’n broze situatie waar wij als partij nu in zitten, zo’n onverwacht en ondoordacht manoeuvre doen, dat is een nekschot aan de partij, vrees ik. Het is echt een Volksunie-sfeer op dit moment, op den duur gaan we discussiëren over wie het handelsfonds gaat overnemen van de partij”, zo laat een derde optekenen.
• De volgende uren en dagen wacht heus massagewerk. Want als Dewael werkelijk het schip verlaat, dreigen De Croo en Ongena een heuse schipbreuk op te lopen: een exodus aan mandatarissen kan dan volgen. Alleen al de dreiging van Dewael is daarom zo kwalijk. 
• De vraag is echter of de ‘G4’ bij Open Vld in die logica van verzoening veel graten ziet: de huisstijl van Ongena is, nog veel meer dan bij De Croo, om aan brute machtspolitiek te doen. “Alleen kan Alexander zich niet blijven wegsteken en naar andere wijzen. Dit is zijn verantwoordelijkheid”, klinkt het scherp.
• Al betekent de één z’n dood, ook meteen wel weer de ander zijn of haar brood, zo gaat het ook in politiek. In Vlaams-Brabant krijgen namen als Goedele Liekens of Eva De Bleeker plots wel weer uitzicht op een zetel, met de spectaculaire exit van Rutten uit de nationale politiek. Zo kantelt daar het evenwicht meteen weer in de richting van het rechterkamp. Maar dat is niet de hoofdvraag, wel of de partij het overleeft.

Ondertussen in de regering: De zaak Lassoued blijft gisten.

• Vanmorgen al nam Van Quickenborne zijn plekje als burgemeester van Kortrijk weer op: de erg populaire Ruth Vandenberghe, tot nu burgemeester geweest, moest daarbij opzij. “De eeuw van de vrouw blijft duren bij Open Vld”, merkte een partijlid vanmorgen daar cynisch over op.
• Maar het vertrek van ‘Q’ veroorzaakte niet alleen bij Open Vld een aardbeving, ook binnen Vivaldi was het heel het weekend onstabiel. Dat kan op zich niet verwonderen: Binnenlandse Zaken en Justitie zijn in heel veel dossiers zogenaamde ‘tweelingdepartementen’.
  • In 2016 boden zowel minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) als minister van Justitie Koen Geens (cd&v) ook gezamenlijk hun ontslag aan, na de aanslagen in de metro en op Zaventem. Premier Charles Michel (MR) weigerde dat toen. 
  • En nog vroeger, in 1998 in de zaak Dutroux, stapten ministers Johan Vande Lanotte (Vooruit) op Binnenlandse Zaken en Stefaan De Clerck (cd&v) op Justitie samen op.
• Dit weekend kwam de schijnwerper dus onvermijdelijk op Annelies Verlinden (cd&v) te staan, de minister bevoegd voor politie, op Binnenlandse Zaken. Daarbij viel op dat, in tegenstelling tot wat vanuit cd&v meteen werd opgepompt, niet enkel bij de Vlaamse liberalen grote vragen leven over het optreden van de politiediensten, binnen de regering zelf. 
• Zaterdag al dook het bezwarende element op van de ‘Red Notice’ die Interpol in 2022 uitstuurde over Lassoued, vanuit Tunesië. Hoewel daarover dan de defensie klonk van bij Verlinden “dat Tunesië niet op de juiste grond zijn aanhouding vroeg”, omdat het enkel om het in België niet strafbare feit van “ontsnapping” ging, zette het nieuws dat Interpol de man dus wel twee jaar lang geseind had staan, iedereen op scherp binnen Vivaldi: van de felle verdedigingslijn van de regering dat Lassoued “onder de waterlijn opereerde”, en “niet op de radar stond”, bleef maar weinig over. 
• Bovendien wezen gerechtelijke bronnen in de loop van het weekend ook nadrukkelijk naar de politie, en meer bepaald naar het feit dat die wel degelijk het juiste adres van Lassoued hadden. Dat was al sinds 2021 in hun bezit, toen ze bij een controle op een mogelijk schijnhuwelijk de man aantroffen in dezelfde laan in Schaarbeek als zijn initiële adres, maar enkele huizen verder: van dan af wist de politie dus waar hij zich werkelijk bevond.
• De Croo zette tegelijk als premier ook wel wat druk op Verlinden, door haar expliciet in een tweet als enige met naam, naast de kern te noemen, en te stellen dat ze toelichting zou komen geven aan het kernkabinet. In praktijk bleek dat ook zo: Verlinden bracht een tijdslijn mee, die zeer gedetailleerd besproken werd. Niet iedereen rond de tafel was helemaal overtuigd, zo is te horen, maar de rangen werden gesloten. 
• Daarbij speelde cd&v het bijzonder hard: de partijtop liet via Het Nieuwsblad weten dat als Verlinden moest gaan, wel eens heel de regering zou kunnen vallen. Hoog spel, binnen Vivaldi.
• Verlinden liet geen centimeter opening: zij marcheerde voor de start van de kern al naar de pers en liet weten dat er volgens haar weten geen fouten bij de politie waren gemaakt. Daarbij viel ze terug op haar ervaring als advocate: eerder technisch pleitte ze zichzelf vrij, zonder de emotionele en politieke kant lijken te zien, die het ontslag van haar collega Van Quickenborne onvermijdelijk had veroorzaakt.
• Vervolgens kwam de premier laat op de avond, rond 21 uur pas, naar buiten, en hield hij zij aan zij met Verlinden een persconferentie, terwijl de vicepremiers vooraan in de perszaal zaten, met daarop de aankondiging dat Vivaldi alweer meer middelen uittrekt, om een probleem op te lossen. 
• Zo gaat er voortaan meer geld, want meer mensen, naar het Brusselse parket, met vijf extra magistraten én de federale politie in Brussel (hoewel die daar proportioneel al veel meer heeft dan Vlaanderen of Wallonië): ze kregen 50 man meer. En ook de spoorwegpolitie kreeg 25 agenten meer: bevoegd Ecolo-minister van Mobiliteit Georges Gilkinet kon glimmen van trots.
• Daarnaast opvallend: er komt een onderzoek van Comité I en Comité P naar het functioneren van de diensten, en er moet “betere informatie-uitwisseling tussen de Dienst Vreemdelingenzaken, Justitie en politie” komen, aldus De Croo. 

Te verwachten: De vragen zijn niet weg. Het debat schuift weg van migratie, richting de essentie, veiligheid.

• Het was opvallend in de Zevende Dag gisteren, hoe kopstukken van de coalitiepartners met voorbehoud spraken over Verlinden. Groen-voorzitter Nadia Naji maakte daarbij het punt “dat heel de week het foute debat is gevoerd”. Bij de groenen leeft sterke frustratie over hoe de coalitiepartners vrijwel meteen van het debat over veiligheid afweken en het over migratie en meer bepaald de sans papiers wilden hebben. 
• “Criminele illegalen, die Noord-Afrikaanse landen weigeren terug te nemen”, waren de woorden die Van Quickenborne al snel uitsprak, en die hem finaal ook mee de kop kosten, toen bleek dat Tunesië al meer dan een jaar de dader zijn uitlevering wel degelijk had gevraagd.
• Niet alleen bij Groen is er die wil wel, om het toch nog eens deftig over heel het veiligheidsvraagstuk te hebben. De oppositie ruikt bloed, en wil zo snel mogelijk na afgelopen weekend alle antwoorden. En ook Vooruit en PS plaatsten toch voorzichtige steunbetuigingen aan Verlinden.
  • “Tot nu toe, met de informatie die we vandaag hebben, zijn er geen onaanvaardbare of zware fouten gemaakt. Tot nu toe heeft Verlinden het hele vertrouwen van de regering”, zo stelde collega Thomas Dermine namens de PS in de regering.
  • “Ik weet niet wat er deze week nog allemaal op tafel komt (…) Je bent nooit honderd procent zeker. Wat we vandaag weten, is dat de procedures binnen de politie normaal gezien gevolgd zijn”, zo stelde Vooruit-voorzitter Conner Rousseau.
• Meteen werd live in de TV-studio’s ook duidelijk hoe moeilijk enige verstrenging op vlak van de aanpak van sans papiers ligt binnen Vivaldi: want Vooruit zette wel de deur open voor woonstbetredingen, en zelfs nog voor het geld van Ontwikkelingssamenwerking koppelen aan terugnames (“ik heb geen taboes”, stelde Rousseau), maar zowel Naji als Dermine deden beiden potdicht. De twee maatregelen lijken zo dood en begraven, no pasaran voor zowel de groenen als de PS.
• Zo komt de focus, ook politiek, deze week wel helemaal op het falen van de veiligheidsdiensten, wanneer Verlinden en nu ook de nieuwe Van Tigchelt onvermijdelijk terug naar de Kamer moeten, om zich opnieuw te verantwoorden. Daarbij zette Theo Francken (N-VA) opvallend genoeg al Nicole de Moor (cd&v), de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, uit de wind: “Zij is de enige die wél de waarheid sprak”, stelde het Kamerlid van de oppositie. Door Van Quickenborne en Verlinden “voelde hij zich belogen”.  
• Vorige woensdag al kwam de Moor in de Kamer met een tijdslijn, het is nu wachten op een soortgelijke oefening voor Verlinden met de politiediensten, eentje die ze zaterdag in de kern al deed. Bij de oppositie is elk krediet op, zij staan met geslepen messen klaar. 

In detail: Het zal daarbij ongetwijfeld gaan over de vraag of de politie wist waar Lassoued woonde, en of men hem kon oppakken.

• Terwijl Het Nieuwsblad dit weekend het ontslag vroeg van Verlinden, voert die in Het Laatste Nieuws vanmorgen opnieuw een felle verdediging in een “exclusief interview”. 
• Daarbij komt onvermijdelijk het lastige feit boven dat in september 2021 de politie wel degelijk langsgaat bij Lassoued voor een domiciliecontrole: ze zoeken én vinden de man, een paar huizen verder in dezelfde laan in Schaarbeek. Hij wil zijn huwelijk met een Belgische laten erkennen. Bezwarend: want dat staat haaks op de verklaring “dat hij onder de waterlijn zat”, de politie kent vanaf dan zijn adres.
• Verlinden voert daar als verdediging aan:
  • “Ik heb niet gezegd dat wij niet wisten waar hij woonde, alleen dat de Dienst Vreemdelingenzaken geen bekend adres meer van hem had. Het is ook niet omdat de politie een adres van iemand heeft dat zij onmiddellijk kan ingrijpen”, zo zegt ze. 
  • En daarbij de uitleg: “Er is altijd een magistraat die de politie moet opdragen als hij hem wil arresteren. Dat was hier niet het geval: de lokale politie deed gewoon een routinecontrole”.
  • En nog meer: “Het gebeurt vaker dat de politie illegalen aantreft. Wanneer iemand illegaal wordt aangetroffen, wordt hij maximaal 24 uur gearresteerd. De politie belt dan naar de Dienst Vreemdelingenzaken, maar zij hebben amper capaciteit om hen op te vangen. Dus moet de politie hen weer vrijlaten.”
• In die uitleg schiet de oppositie stevige gaten, vanmorgen. Migratiespecialist Maaike De Vreese (N-VA) merkt op: “Als minister van Binnenlandse Zaken zou Verlinden toch het verschil tussen een gerechtelijke en bestuurlijke aanhouding en opvolging moeten kennen. Het was perfect mogelijk om hem wel degelijk bestuurlijk op te pakken, of hem zelfs voor zijn deur op te wachten, omdat we nu eenmaal niet die woonstbetreding hebben. Dan had men hem in een gesloten centrum kunnen steken.”
• Ze gaat verder: “Er waren daarna zoveel gemiste kansen, na dat onderzoek over zijn schijnhuwelijk en het moment dat de politie z’n adres dus kende. In juni 2022, nadat er een tip komt en de lokale taskforce hem bespreekt, ook nadat er een internationale Red Notice van Interpol komt, nadat er een klacht kwam vorige zomer van bedreigingen van een andere Tunesische man: telkens kon men hem dan al gewoon bestuurlijk aanhouden. Dat is de bevoegdheid en de verantwoordelijkheid van de minister van Binnenlandse Zaken en de staatssecretaris voor Asiel en Migratie.” (ddw)