Een meteoriet die in de oceaan neerstort is normaal iets alledaags. Maar in het geval van het object met de naam CNEOS 2014-01-08 is er verdeeldheid: het zou wel eens een interstellaire kruiser van buiten ons eigen planetenstelsel kunnen zijn. Het analyseren van de weinige fragmenten die zijn gevonden, is daarom een grote wetenschappelijke uitdaging geworden. De gemoederen lopen dan ook al hoog op.

Wat is een interstellaire kruisers? Het zijn ruimteobjecten die, volgens wat we hebben kunnen analyseren over hun traject (en zelfs hun samenstelling), niet zijn ontstaan in de asteroïdengordel tussen de banen van Mars en Jupiter. Het zijn zelfs geen geïsoleerde objecten in ons zonnestelsel; ze komen van veel verder weg en zijn plotseling uit de interstellaire leegte tevoorschijn gekomen om op onze radars te verschijnen.

• De bekendste is ‘Oumuamua, of “eerste boodschapper uit een ver land” in het Hawaïaans, ontdekt op 19 oktober 2017. Deze beroemde kosmische sigaar wekt veel interesse op. Er zijn plannen geweest om ter plekke te gaan boren om meer te weten te komen.
• In 2019 heeft ‘Oumuamua” gezelschap gekregen van komeet 2I/Borissov. En hier is de (waarschijnlijke) derde op het podium: CNEOS 2014-01-08, gespot door satellieten van de Amerikaanse overheid voordat hij in 2014 uiteenviel boven de Stille Oceaan. Hij staat ook wel bekend als IM1, voor “Interstellar Missile 1”, wat langs de kant van de astronomen getuigt van een zeker gevoel voor het spectaculaire.

De 2023 versie van de Geheimzinnige Ster

Als een object van zo ver weg zou komen en op onze planeet zou neerstorten, zou het absoluut fenomenaal zijn om het terug te vinden. En dat is wat Avi Loeb, een gerenommeerd astronoom van Harvard University, heeft geprobeerd met het Galileo-project dat hij in 2021 heeft opgericht om te zoeken naar tekenen van buitenaardse technologie. Niet zo eenvoudig: IM1 was niet meer dan vijftig centimeter in diameter op het moment van inslag, en het is zeker niet intact gebleven.

• De Galileo-expeditie kon toch aardig wat deeltjes opvissen met een elektromagneet. Honderden kleine bolletjes met een diameter tussen 0,05 en 1,3 millimeter, die op 2000 meter diepte werden gevangen.
• Daar wordt het interessant: volgens een voorlopige analyse van de universiteit van Harvard weerspiegelen ten minste enkele van de monsters niet het type chemie dat we zouden verwachten van ons eigen zonnestelsel.
• Deze bolletjes zijn waarschijnlijk gevormd aan het oppervlak van de asteroïde tijdens zijn doorgang door onze atmosfeer, zoals “parels” van ijzerisotopen die door hitte verglaasd zijn. Maar ze zijn ook sterk verrijkt met beryllium (Be), lanthaan (La), en uranium (U), wat niet lijkt overeen te komen met het type materialen dat we in onze planetaire omgeving vinden.

De eerste interstellaire raket

Dit alles moet natuurlijk nog bevestigd worden, maar het lijkt redelijk waarschijnlijk dat CNEOS 2014-01-08 een interstellaire kruiser is die ons verrast heeft. Sommigen hebben natuurlijk nog meer verbeelding.

• De conclusies van de Galileo-expeditie, die nog moeten worden getoetst door vakgenoten, suggereren dat de aanwezigheid van uranium voldoende is om niet uit te sluiten dat dit een artefact was, een door kernenergie aangedreven schip, in plaats van een eenvoudig rotsblok. Die interpretatie is natuurlijk afkomstig van een organisatie die actief op zoek is naar buitenaardse technologie.
• Als kers op de taart van toekomstige controverse: de regering van Papoea-Nieuw-Guinea beschuldigt de expeditie ervan illegaal te hebben gewerkt in haar nationale wateren, omdat de leden niet het juiste type visum hadden. Wordt vervolgd.