Noord-Korea is op het gebied van technologie helemaal geen blinde vlek, want vele inwoners beschikken over elektronische communicatiemiddelen.
Dat meldt het magazine The Economist, er wel meteen aan toevoegend dat het Noord-Koreaanse regime van diezelfde technologieën gebruik maakt om zijn bevolking te controleren en in lijn te houden met de regels van de leider Kim Jong Un. Toch denken diverse experts dat de technologie er mogelijk zou kunnen in lukken een beweging op gang te brengen die het dictatoriale regime van het land aan het wankelen kan brengen. “Noord-Korea telt vijfentwintig miljoen inwoners en wellicht de helft van de stadsbevolking heeft een zogenaamde notel, een Chinese draagbare mediaspeler,” zegt The Economist. “Ruim drie miljoen Noord-Koreanen hebben zelfs een abonnement op mobiele telefonie.” “Het Noord-Koreaanse regime produceert onder de namen Pyongyang en Arirang ook eigen smartphones. De Egyptische telecom-operator Orascom heeft daarvoor met een lokale partner een netwerk voor mobiele telefonie uitgebouwd” “De Noord-Koreaanse regering heeft lange tijd een strenge isolatie gehanteerd, maar voert inmiddels een relatief gedoogbeleid tegenover sommige technologieën, waaruit de autoriteiten ook zelf voordeel halen.” Opgemerkt wordt dat het regime technologie heeft die illegale content onleesbaar maakt, terwijl ook regelmatig screenshots van beeldschermen worden opgeslagen en de interacties tussen gebruikers worden geregistreerd. Nog andere software zoekt naar verboden uitdrukkingen en zinnen, die vervolgens worden verwijderd.
Achtentwintig websites
Nat Kretchun, één van de auteurs van een recent rapport over de digitalisering van Noord-Korea, merkt daarbij op dat de censuur van het land veel verder gaat dan de controle die in andere autocratische naties kunnen worden opgemerkt. Onder meer grensoverschrijdende communicatie wordt met alle mogelijke middelen bestreden. “Sinds Kim Jong Un zes jaar geleden aan de macht is gekomen, werden langs de grens met China stoorzenders geplaatst die binnenkomende mobiele signalen blokkeren,” wordt er opgemerkt. “Bovendien werden bewakingscamera’s geplaatst om overtreders te betrappen. Geregeld worden bij verdachte burgers invallen gedaan om illegale content te confisqueren.” “De meeste Noord-Koreanen hebben geen toegang tot het internet en de rest heeft slecht achtentwintig websites met een bijzonder partijdig karakter ter beschikking. Het mobiele netwerk van Orascom is een ideaal kanaal om de burgers te bespioneren.” “Niet alle gaten die de invoer van ondermijnende content uit het buitenland mogelijk maken, kunnen echter door het regime worden gedicht,” betoogt The Economist. “Tegenstanders van het regime hopen dan ook dat op deze manier van binnenuit een beweging zal ontstaan die uiteindelijk tot de ondergang van het regime zou kunnen leiden.” (mah)