Is het een komeet, een asteroïde of een verkennende ruimtesonde van buitenaardse wezens? Al enkele jaren zijn astronomen het oneens over wat de ‘vliegende sigaar’ Oumuamua, de eerste waargenomen interstellaire bezoeker van ons zonnestelsel, nu precies is.

Onderzoekers van de Universiteit van Arizona beweren nu dat het raadsel opgelost is. ‘We hebben waarschijnlijk het mysterie opgelost van wat Ouamuamua is. We kunnen redelijkerwijs beweren dat het een fragment is van een exo-Pluto, dat wil zeggen een Pluto-achtige planeet in een ander zonnestelsel’, zeggen de astrofysici Alan Jackson en Steven Desch. Ze publiceerden hun berekeningen in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Geophysical Research: Planets en presenteerden hun bevindingen deze week op een belangrijke (online) astronomie-conferentie.

De kenmerken van Oumuamua suggereren dat het waarschijnlijk is gemaakt van vaste stikstof, zoals het oppervlak van Pluto, aldus de auteurs. ‘Het is waarschijnlijk ongeveer een half miljard jaar geleden door een inslag van het oppervlak geslagen en uit zijn moedersysteem gegooid.’

Toch geen buitenaardse technologie?

Sinds zijn passage in 2017 in ons zonnestelsel heeft het interstellaire object dat Oumuamua (‘boodschapper’ in het Hawaiiaans) genoemd werd, tot veel hypothesen geleid. Eerst werd gedacht aan een asteroïde, daarna aan een komeet. De vermaarde astronoom Avi Loeb van Harvard University is ervan overtuigd dat het om buitenaardse technologie gaat, die mogelijk op verkenning gestuurd is door intelligente ‘aliens’.

‘Iedereen is geïnteresseerd in buitenaardse wezens, en het was onvermijdelijk dat dit eerste object buiten het zonnestelsel mensen aan buitenaardse wezens zou doen denken’, reageert Desch in een persbericht op die theorie. ‘Maar het is belangrijk in de wetenschap om niet te snel conclusies te trekken. Het kostte twee of drie jaar om een ​​natuurlijke verklaring te bedenken – een brok stikstofijs – die overeenkomt met alles wat we weten over Oumuamua. Dat is uiteindelijk niet zo’n lange periode in de wetenschap.’